Zachorowalność na choroby przenoszone drogą płciową (STD) nadal wspina się w Stanach Zjednoczonych, z Centers for Disease Control and Prevention (CDC) informując, że 3 krajowe zgłoszone STD – chlamydia, rzeżączka i kiła – były na najwyższych numerach w historii – ponad 2 miliony przypadków – w 2016 roku. Chociaż większość z tych nowych rozpoznań dotyczyła chlamydii (1,6 mln), przypadki kiły pierwotnej i wtórnej również odnotowały znaczny wzrost o 18% od 2015 do 2016 roku. Większość tych nowych przypadków wystąpiła wśród mężczyzn, zwłaszcza gejów, biseksualistów i innych mężczyzn mających seks z mężczyznami (MSM).
Terapia dla pacjentów z kiłą pierwotną, wtórną lub wczesną kiłą utajoną to wstrzyknięcie domięśniowe (IM) 2,4 mln jednostek długo działającej penicyliny benzatynowej G, zgodnie z CDC. W przypadku osób z późną kiłą utajoną lub kiłą utajoną o nieznanym czasie trwania, schemat leczenia składa się z 3 dawek długo działającej penicyliny benzatynowej G, IM, w odstępach tygodniowych. Doksycyklina może być stosowana jako alternatywna opcja leczenia w stosunku do penicyliny w niektórych przypadkach, takich jak u pacjentów z alergią na penicylinę; jednakże informacje na temat odpowiedzi serologicznej po zastosowaniu doksycykliny u pacjentów będących nosicielami wirusa HIV były ograniczone.
W związku z tym badacze z Uniwersytetu São Paulo w São Paulo w Brazylii badali odpowiedzi serologiczne u pacjentów zakażonych wirusem HIV zakażonych kiłą, którzy byli leczeni doksycykliną i porównywali te odpowiedzi z pacjentami leczonymi penicyliną. Wyniki ich badania zostały niedawno przedstawione na 25. Dorocznej Konferencji na temat Retrowirusów i Zakażeń Oportunistycznych (CROI).
W ramach badania badacze „analizowali odpowiedź serologiczną na leczenie kiły doksycykliną wśród pacjentów zakażonych HIV leczonych w okresie niedoboru penicyliny i porównywali ją z odpowiedzią na leczenie wśród pacjentów leczonych penicyliną do 12 miesięcy przed lub 6 miesięcy po okresie niedoboru”, zgodnie z abstraktem badania. Te przypadki, w których pacjenci byli leczeni innymi lekami lub suboptymalnymi dawkami, lub w których pacjenci mieli neurosyfilis, zostały wykluczone z badania.
W sumie 61 pacjentów było leczonych z powodu kiły doksycykliną od września 2014 r. do grudnia 2016 r. Ich wyniki porównano z 60 pacjentami, którzy byli leczeni penicyliną. W populacji pacjentów leczonych doksycykliną średnia wieku wynosiła 49 lat (+10 lat), podczas gdy średnia wieku pacjentów leczonych penicyliną wynosiła 45 lat (+10 lat). Liczba T CD4+ u pacjentów leczonych doksycykliną wynosiła medianę 544 , podczas gdy pacjenci leczeni penicyliną mieli medianę liczby T CD4+ wynoszącą 615 (IQR 480-864).
Badacze zdefiniowali odpowiedź serologiczną na leczenie jako „test bez odczynnika w laboratorium badań chorób wenerycznych (VDRL) lub 4-krotne lub większe zmniejszenie miana VDRL mierzone 6 do 12 miesięcy po leczeniu.” Wyniki wykazały, że 67% pacjentów, którzy byli leczeni doksycykliną (95% CI = 54%-79%) i 68% pacjentów (leczonych penicyliną 95% CI = 55%-80%; P = .895) miało serologiczną odpowiedź na leczenie.
Based on these results, which showed „no statistically significant difference in serologic response to treatment with either doxycycline or penicillin among HIV-infected patients with syphilis,” the investigators concluded that doxycycline is an acceptable treatment alternative for HIV-positive patients who are infected with syphilis.
.