Klinicznie ważne zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipokalcemia, zostały dobrze opisane u pacjentów z hipomagnezemią o różnych przyczynach. W niniejszej pracy podjęliśmy się szczegółowego opisania charakterystyki klinicznej, jak również zaburzeń kwasowo-zasadowych i elektrolitowych, aby lepiej zrozumieć warunki sprzyjające wystąpieniu zespołu hipomagnezemicznej hipokaliemii i hipokalcemii oraz mechanizmy patogenetyczne leżące u ich podłoża. Badaniem objęto 35 dorosłych pacjentów (23 mężczyzn, 12 kobiet) w wieku 21-79 lat, u których przy przyjęciu do szpitala stwierdzono głęboką hipomagnezemię, hipokaliemię i hipokalcemię. Najczęstszymi przyczynami zespołu były alkoholizm i podawanie cisplatyny. Wszyscy pacjenci z biegunką, z wyjątkiem 2, mieli nieodpowiednią magnezurię. Pomimo hipokaliemii i hipokalcemii wszyscy pacjenci wykazywali nerkową utratę potasu i wapnia. Ośmiu pacjentów z zespołem odstawienia alkoholu lub ostrym zatruciem miało czystą zasadowicę oddechową, podczas gdy 6 pacjentów z ciężką hipokaliemią prezentowało zasadowicę metaboliczną. U 3 przewlekle chorych na alkoholizm występowała alkaloza metaboliczna współistniejąca z zasadowicą oddechową, a u 1 chorego na alkoholizm – zespół alkoholowej kwasicy ketonowej. Hiponatremia występowała tylko u 2 pacjentów, u których klinicznie i laboratoryjnie wykazano niedobór objętości pozakomórkowej. Hipofosfatemię zaobserwowano u 12 pacjentów, głównie z powodu niewłaściwej fosfaturii. Wreszcie hiperfosfatemię stwierdzono u 2 pacjentów alkoholików z ciężką alkalozą oddechową. Podsumowując, pacjenci z hipomagnezemiczną hipokaliemią i hipokalcemią wykazują wiele powiązanych ze sobą zaburzeń gospodarki kwasowo-zasadowej i elektrolitowej, głównie hipokaliemię spowodowaną niewłaściwą kaliurezą, hipofosfatemię lub rzadko hiperfosfatemię, zasadowicę oddechową i metaboliczną oraz mieszane zaburzenia gospodarki kwasowo-zasadowej.