The Staple Singers

Pierwsze dziecko Roebucka „Popsa” Staplesa i jego żony Oceoli Staples, Cleotha urodziła się w Drew, Mississippi, w 1934 roku. Dwa lata później Roebuck przeniósł swoją rodzinę z Missisipi do Chicago. Dzieci Roebucka i Oceoli, syn Pervis i córki, Mavis i Yvonne, urodziły się w Chicago. Roebuck pracował w hutach stali i zakładach mięsnych, podczas gdy jego rodzina składająca się z czworga dzieci dorastała. Rodzina zaczęła występować w chicagowskich kościołach w 1948 roku. Ich pierwszy publiczny występ odbył się w Mount Zion Church w Chicago, gdzie brat Roebucka, ks. Chester Staples, był pastorem. Swój pierwszy profesjonalny kontrakt podpisali w 1952 roku. Podczas swojej wczesnej kariery nagrywali w akustycznym stylu gospel-folk dla różnych wytwórni: United Records, Vee-Jay Records (ich „Uncloudy Day” i „Will the Circle Be Unbroken?” były bestsellerami), Checker Records, Riverside Records, a następnie Epic Records w 1965 roku. „Uncloudy Day” był wczesnym wpływem na Boba Dylana, który powiedział o nim w 2015 roku: „To była najbardziej tajemnicza rzecz, jaką kiedykolwiek słyszałem…. Myślałem o nich nawet przy szkolnej ławce…Mavis wyglądała na zdjęciu (na okładce „Uncloudy Day”) mniej więcej w tym samym wieku co ja…Jej śpiew po prostu mnie powalił…A Mavis była wspaniałą wokalistką – głęboką i tajemniczą. I nawet w młodym wieku, czułem, że życie samo w sobie było tajemnicą.”

The Staples 'przeniesienie do Epic miał run albumów, w tym na żywo w kościele Freedom Highway album wyprodukowany przez Billy Sherrill; utwór tytułowy, który był protest song ruchu praw obywatelskich pióra Pops Staples. To właśnie na Epic, Staple Singers rozwinęli styl bardziej przystępny dla mainstreamowej publiczności, z „Why (Am I Treated So Bad)” i „For What It’s Worth” (Stephen Stills) w 1967 roku. W 1968 roku Staple Singers podpisali kontrakt z wytwórnią Stax Records i wydali dwa albumy ze Stevem Cropperem – „Soul Folk in Action” i „We’ll Get Over, Pervis”. Po tym jak Cropper opuścił Stax, Al Bell wyprodukował ich nagrania, prowadząc sesje rytmiczne w słynnym Muscle Shoals Sound Studio i samemu wycinając overduby z inżynierem/muzykiem Terrym Manningiem w Ardent Studios w Memphis, podążając w bardziej funkowym i soulowym kierunku.

Pierwszym hitem Stax Staple Singers było „Heavy Makes You Happy (Sha-Na-Boom-Boom)” na początku 1971 roku. Ich nagranie z końca 1971 roku „Respect Yourself”, napisane przez Luthera Ingrama i Macka Rice’a, osiągnęło szczyt na drugim miejscu listy przebojów Billboard R&B i numer 12 na liście Billboard Hot 100. Oba hity sprzedały się w ponad milionie egzemplarzy i każdy z nich został nagrodzony złotą płytą przez Recording Industry Association of America. Temat piosenki, jakim jest samoupełnomocnienie, miał uniwersalny wydźwięk, wydany w okresie bezpośrednio po intensywnym amerykańskim ruchu praw obywatelskich w latach 60. W 1972 roku utwór „I’ll Take You There” znalazł się na szczycie obu list przebojów Billboardu. W 1973 roku, „If You’re Ready (Come Go With Me)” osiągnęła numer 9 na Hot 100 i numer jeden na liście przebojów R&B.

Po bankructwie Stax w 1975 roku, The Staple Singers podpisali się pod wytwórnią Curtisa Mayfielda, Curtom Records, i wydali „Let’s Do It Again”, wyprodukowany przez Mayfielda; piosenka stała się ich drugim numerem jeden wśród hitów pop w USA, a album również odniósł sukces. W 1976 roku współpracowali z The Band przy filmie „The Last Waltz”, występując w utworze „The Weight” (który The Staple Singers wcześniej coverowali na swoim pierwszym albumie Stax). Nie udało im się jednak odzyskać impetu, wydając jedynie okazjonalne, niewielkie przeboje. Album Turning Point z 1984 roku zawierał cover utworu Talking Heads „Slippery People”, który dotarł do Top 5 na liście przebojów Dance. W 1994 roku zespół ponownie wykonał utwór „The Weight” z artystą muzyki country Martym Stuartem na składance Rhythm, Country and Blues wydanej przez MCA Nashville, w pewien sposób przywracając sobie publiczność. Piosenka „Respect Yourself” została wykorzystana przez Spike Lee w ścieżce dźwiękowej do jego filmu Crooklyn, wykonane w 1994.

Pops Staples zmarł z powodu powikłań po wstrząśnieniu mózgu poniesionych w grudniu 2000 roku. Cleotha Staples zmarła w Chicago 21 lutego 2013 r. w wieku 78 lat, po tym jak przez ponad dekadę cierpiała na chorobę Alzheimera. Mavis Staples kontynuuje rodzinną tradycję i nadal dodaje swoje talenty wokalne zarówno do projektów innych artystów, jak i własnych przedsięwzięć solowych. Pojawiła się na Glastonbury w 2015 i 2019 roku, a jej album z 2016 roku Livin’ on a High Note zawiera prostą, akustyczną wersję kazania Martina Luthera Kinga w utworze „MLK Song”. Yvonne Staples zmarła 10 kwietnia 2018 roku w wieku 80 lat.

.