Beta-blokery, jedne z najczęściej przepisywanych leków na choroby serca, mogą nie być tak skuteczne dla niektórych pacjentów, jak sądzili eksperci, naukowcy z NYU School of Medicine, Nowy Jork, donieśli w JAMA (Journal of the American Medical Association).
Beta-blokery są znane z tego, że pomagają ludziom z bardzo uszkodzonymi sercami spowodowanymi atakami serca, a także pacjentom z niewydolnością serca. Jednakże, beta-blokery są powszechnie przepisywane stabilnym pacjentom z pewnymi czynnikami ryzyka, ale których serca nie są tak kruche, w tym:
- Pacjenci z wysokim ryzykiem rozwoju choroby serca
- Pacjenci z CAD (choroba wieńcowa); ich tętnice są zablokowane, ale nie mieli ataku serca
- Pacjenci, którzy przeżyli atak serca, nawet jeśli uszkodzenia serca nie były znaczne
Kierownik zespołu, Sripal Bangalore, M.D., M.H.A. i współpracownicy stwierdzili, że beta-blokery nie zapewniają żadnych korzyści tym trzem podgrupom pacjentów.
Autorzy napisali, że gdy pacjentom, u których występowały albo tylko czynniki ryzyka CAD (choroba wieńcowa), wcześniejszy zawał serca, albo choroba wieńcowa bez zawału serca, przepisywano beta-blokery, nie wykazywali oni niższego ryzyka zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, udaru mózgu bez skutku śmiertelnego lub zawału serca bez skutku śmiertelnego.
Badacze napisali:
„Leczenie beta-blokerami pozostaje standardem opieki nad pacjentami z chorobą wieńcową, zwłaszcza gdy przebyli oni zawał mięśnia sercowego. Dowody pochodzą ze stosunkowo starych badań po zawale, z których większość poprzedzała nowoczesną reperfuzję lub terapię medyczną, oraz z badań dotyczących niewydolności serca, ale były szeroko ekstrapolowane na pacjentów z CAD, a nawet na pacjentów z wysokim ryzykiem, ale bez ustalonej CAD.
Nie wiadomo, czy te ekstrapolacje są uzasadnione. Co więcej, nie jest znana długoterminowa skuteczność tych środków u pacjentów leczonych współczesnymi terapiami medycznymi, nawet u pacjentów po przebytym zawale serca.”
Dr Bangalore i zespół postanowili ustalić, czy istnieje związek między stosowaniem beta-blokerów a długoterminowymi wynikami sercowo-naczyniowymi.
Przeprowadzili badanie obserwacyjne i zebrali dane z rejestru Reduction of Atherothrombosis for Continued Health (REACH). 44 708 pacjentów z tego rejestru spełniało kryteria, których badacze poszukiwali do badania. 31% (14 043 pacjentów) z nich miało wcześniejszy zawał serca, 27% (12 012) miało chorobę wieńcową bez zawału serca, a 42% (18 653) miało tylko czynniki ryzyka choroby wieńcowej.
Chcieli zobaczyć, jaki wpływ terapia beta-blokerem może mieć na zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawał serca bez ofiar śmiertelnych lub udar mózgu bez ofiar śmiertelnych – pierwotny wynik badania. Wtórnym wynikiem był wynik pierwotny + hospitalizacja z powodu zdarzeń aterotrombotycznych lub zabieg rewaskularyzacji. Pacjenci byli obserwowani w połowie badania przez 44 miesiące. 21,860 z 44,708 pacjentów zostało włączonych do analizy propensity score-matched.
Bangalore powiedział:
„Pokazaliśmy w naszym badaniu, że jeśli masz atak serca i bierzesz beta-blokery przez rok, prawdopodobnie odniesiesz korzyść. Ale pytanie brzmi, jak długo po ataku serca beta-blokery oferują korzyści? Unia Europejska zaleca długotrwałe stosowanie tych leków tylko u pacjentów z niewydolnością serca. Amerykańskie wytyczne mówią, aby przyjmować je przez co najmniej trzy lata po ataku serca.”
Poniżej znajdują się niektóre wyniki badania:
- W grupie z wcześniejszym atakiem serca nie było znaczącej różnicy między osobami przyjmującymi beta-blokery a tymi, którzy ich nie przyjmowali:
– 16,93% dla tych na beta-blokerach versus 18,6% dla tych bez beta-blokerów dla wyniku pierwotnego
– 30,96% dla tych na beta-blokerach versus 33,12% odpowiednio dla wyniku wtórnego
- W Grupie Choroby Wieńcowej bez Ataku Serca nie było znaczącej różnicy również pomiędzy tymi na beta-blokerach i tymi bez beta-blokerów. W rzeczywistości, dla drugorzędowego wyniku pacjenci z beta-blokerami radzili sobie nieco gorzej:
– 12,94% versus 13,55% odpowiednio dla wyniku pierwszorzędowego
– 30,59% versus 27,84% odpowiednio dla wyniku drugorzędowego i hospitalizacji (pacjenci z beta-blokerami wypadli gorzej)
- W grupie Risk Factors Alone osoby przyjmujące beta-blokery wypadły gorzej dla wyniku pierwszorzędowego
– 14,22% versus 12,11% odpowiednio dla wyniku pierwszorzędowego
– 20,01% versus 20.17% odpowiednio dla wyniku drugorzędowego
Wśród osób, które miały zawał serca w ciągu poprzednich dwunastu miesięcy, osoby przyjmujące beta-blokery były związane z mniejszą częstością występowania wyniku drugorzędowego.
Autorzy podsumowali:
„Wśród pacjentów zapisanych do międzynarodowego rejestru REACH, stosowanie beta-blokerów nie było związane z mniejszą częstością zdarzeń sercowo-naczyniowych w 44-miesięcznej obserwacji, nawet wśród pacjentów z wcześniejszym wywiadem zawału serca. Konieczne są dalsze badania w celu określenia podgrup, które odnoszą korzyści z terapii beta-blokerami oraz optymalnego czasu trwania terapii beta-blokerami.”
.