FT Alphaville is een fan van economische geschiedenis: niet alleen omdat het vaak boeiende lectuur is, maar ook omdat het een essentiële rol speelt bij het aantonen hoe veranderingen in de politieke, sociale en technologische omgeving van invloed zijn geweest op de groei – en ook op het economisch denken en de beleidsvorming.
Wij hebben dan ook met enige belangstelling geconstateerd dat tal van officiële economen en economen uit de particuliere sector zich steeds meer wenden tot gegevensreeksen die zijn gebaseerd op zeer lange economische tijdreeksen. Er zijn er echter maar weinig die kunnen tippen aan die van de Bank of England, die bijna een millennium aan economische gegevens verzamelt die helemaal teruggaan tot 1086.
Hoe nuttig is deze informatie? Nou, we zouden beginnen met het maken van het punt dat iets niet hoeft te relateerbaar te zijn aan de dag van vandaag om de moeite waard te zijn om te weten. Soms is het zo simpel als dingen die op zichzelf interessant zijn.
In termen van bruikbaarheid om van fouten uit het verleden te leren, zijn er duidelijk bepaalde perioden relevanter dan andere. De Victoriaanse economie, bijvoorbeeld, had veel meer kenmerken van de huidige economie – zoals conjunctuurcycli en industrialisatie – dan de economieën die eraan voorafgingen. Maar er zijn volkomen geldige lessen te trekken uit veel vroegere perioden die ons iets vertellen over verschijnselen die ons vandaag beïnvloeden. De devaluatie van de munt, bijvoorbeeld, was een kenmerk van de Romeinse economie, die sommigen zelfs verantwoordelijk achten voor de val van het Rijk. Eigenlijk is dat misschien een slecht voorbeeld gezien het gebrek aan inflatie nu, maar je snapt wat we bedoelen.
FT Alphaville, echter, heeft meer diepgaande zorgen over de nauwkeurigheid van de gegevens. Zelfs als je de vraagtekens over de nauwkeurigheid van de meting van de variabelen terzijde schuift, stuit je op het probleem dat sommige concepten pas relatief kort geleden zijn ontstaan.
In haar geschiedenis van het BBP schrijft Diane Coyle dat het concept in de jaren veertig van de vorige eeuw is geïntroduceerd (hoewel er voorlopers waren die teruggingen tot de 18e eeuw). Hoe is het dan mogelijk dat we gegevens hebben die van eeuwen eerder dateren? De Bank of England omzeilt het probleem gedeeltelijk door metingen van de sectorale productie te gebruiken voor de periode van 1270 tot 1870:
De Bank beweert echter dat zij beschikt over een meting van het Engelse BBP die teruggaat tot 1086. Wij staan hier enigszins afwijzend tegenover, aangezien uit de gegevens zelf blijkt dat “groei” in de eeuwen vóór het industriële tijdperk niet echt iets was wat economieën in grote mate deden:
Waarom waarschijnlijk niemand echt de moeite nam om het te meten.