- In een essay voor Eater, zegt ex-Momofuku werknemer Hannah Selinger “Eat a Peach,” een nieuwe memoires van David Chang, “faalt om rekening te houden met het trauma dat hij me heeft bezorgd.”
- Selinger, die in 2008 de bedrijfsdrankdirecteur was voor Changs Momofuku-restaurantgroep, herinnerde zich verschillende gevallen waarin ze Changs woede uit de eerste hand meemaakte, waaronder een incident waarbij hij haar naar eigen zeggen uitscheldde in het bijzijn van haar team.
- Chang zou gemakkelijk en berucht in woede-uitbarstingen over onvoorspelbare dingen terechtkomen tijdens zijn tijd in zijn restaurants, zei Selinger.
- Hoewel Selinger erkent dat Chang’s memoires deze punten in zijn leven aanroeren, en hij schrijft over hoe ze hem op dat moment beïnvloedden, schreef Selinger dat Chang niet de mensen noemde tegen wie hij uitbarstte, noch bood hij haar een verontschuldiging aan voor zijn gedrag.
- Toen hij door de redactie van Eater werd bereikt voor commentaar op het essay van Selinger, zei Chang dat terwijl hij zich de specifieke incidenten die Selinger noemde niet herinnerde, “ze volledig consistent zijn met mijn gedrag in die tijd, dat ik pas enkele jaren later begon te corrigeren” en “de bottom line is dat ik spijt heb.”
- Bezoek de homepage van Insider voor meer verhalen.
Aan het roer van het Momofuku-imperium staat chef-kok en zakenman David Chang. De nu tv-persoonlijkheid staat bekend om zijn oude neigingen om in een vlaag van woede uit de bocht te vliegen als er iets niet goed was gedaan in een van zijn keukens.
Terwijl Chang zelf zijn oude gewoonten aanpakt en zijn bipolaire stoornis-diagnose en manische episodes bespreekt in zijn memoires, “Eat a Peach,” zegt een voormalige Momofuku-werknemer dat hij heeft nagelaten te vermelden, te erkennen, of zich te verontschuldigen voor hoe zijn gedrag zijn personeel beïnvloedde.
“De woede werd altijd geframed als een middel om een doel te bereiken, een deel van Chang’s zoektocht om ‘het perfecte restaurant’ te creëren,” Hannah Selinger, de bedrijfsdrankdirecteur voor Momofuku in 2008, schreef in een essay gepubliceerd op Eater op maandag.
Selinger schreef dat ze eerder in verschillende restaurants had gewerkt, maar “in al mijn jaren van restaurantwerk had ik nog nooit zoiets gezien als de kokende, rood aangelopen, schreeuwende, pulserende, van woede vervulde man die David Chang was.”
Zij merkte op dat Chang in zijn boek zijn vlagen van extreme woede behandelt als iets dat hij in zijn hoofd zwart maakt en vergeet.
“De ontvangers van Dave’s woede – zijn werknemers – hebben niet dezelfde macht om te vergeten, of om de overweging van de impact ervan aan anderen over te laten,” schreef Selinger in haar essay.
Selinger vertelt verder verschillende gevallen waarin ze zegt dat ze de toorn van Chang uit de eerste hand heeft meegemaakt, waaronder een keer dat hij naar verluidt tegen haar schreeuwde in het bijzijn van haar team.
“Vanaf dat moment was het vrijwel onmogelijk om respect af te dwingen bij mijn staf,” schreef ze. “Ze hadden me gezien zoals Dave me zag, als iemand die respect onwaardig was.”
Selinger schreef dat Chang nooit een verontschuldiging heeft aangeboden aan een van zijn voormalige medewerkers voor de gevolgen die zijn acties volgens haar op hun leven en carrières hadden gehad.
“Maar voor al het handenwringen, al het schuldgevoel, al de erkenning van de slechte dingen die hij heeft gedaan of door de vingers heeft gezien, zegt hij nergens in het boek ‘het spijt me’ of verontschuldigt hij zich – het woord ‘sorry’ komt zes keer voor, nooit in de vorm van een verontschuldiging – anders dan aan ‘iedereen wiens rol ik heb overdreven of gebagatelliseerd in mijn herinnering,'” schreef ze.
“David Chang liet de belangrijke taak om voor zijn personeel te zorgen aan zich voorbij gaan; hij liet ons in de steek. Hij liet mij in de steek,” vervolgde Selinger.
Toen hij door de redactie van Eater werd bereikt voor commentaar op het essay van Selinger, zei Chang: “Hoewel ik me deze specifieke gevallen niet kan herinneren, zijn ze volledig in overeenstemming met mijn gedrag in die tijd, dat ik pas enkele jaren later begon te corrigeren. Waar het op neerkomt is dat ik spijt heb. Ik ben nog steeds bezig om beter te worden en veel persoonlijke en professionele relaties te herstellen, maar ik respecteer ook dat de weg naar vergeving niet op mijn voorwaarden bestaat. Niemand anders dan ik verdient het om de last te dragen van mijn tekortkomingen in het verleden.”
Selinger en vertegenwoordigers van Chang weigerden op dit moment verder commentaar te geven.
Lees Selinger’s volledige essay op Eater “
- Celebrity chef David Chang houdt zo veel van magnetrons dat hij de verjaardagstaart van zijn zoon in een heeft gemaakt, en het ziet er eigenlijk smakelijk uit
- Gordon Ramsay roosterde een TikTok-kok die zijn kalkoen kookte op een blikje Guinness
- Waarom doen mensen alsof Harry Styles de eerste man is die een jurk draagt?
- Gordon Ramsay staat achter zijn $24 volledig Engels ontbijt nadat fans de prijs en grootte bekritiseerden, en hij zei dat hij het als zijn laatste maaltijd zou kiezen