Jego Wszechświętość Patriarcha Ekumeniczny Bartłomiej jest 270. następcą Apostoła Andrzeja i duchowym przywódcą 300 milionów prawosławnych chrześcijan na całym świecie. Od czasu wstąpienia na Ekumeniczny Tron 2 listopada 1991 r. niestrudzenie realizuje wizję swojego intronizacyjnego przesłania: duchowego odrodzenia, prawosławnej jedności, chrześcijańskiego pojednania, międzywyznaniowej tolerancji i współistnienia, ochrony środowiska i świata zjednoczonego w pokoju, sprawiedliwości, solidarności i miłości.
Jako Ekumeniczny Patriarcha Konstantynopola, Bartłomiej pomógł Kościołowi rozwijać się na wielu frontach. Poprzez dialog i wizytacje bardzo rozwinął stosunki prawosławia z rzymskimi katolikami, luteranami, baptystami i innymi. Jego Wszechświętość podjął bardzo aktywną rolę w postkomunistycznej Europie Wschodniej poprzez wzmocnienie kontaktów i relacji z różnymi narodowymi kościołami prawosławnymi oraz poprzez bezpośrednie wizyty w kilku narodach prawosławnych, w tym w Rosji.
Znany w Europie jako „Zielony Patriarcha”, Ekumeniczny Patriarcha Bartłomiej objął przywództwo wśród wszystkich przywódców religijnych w swojej trosce o środowisko naturalne. Jego Wszechświętość zainicjował seminaria i dialogi w celu omówienia potrzeby mobilizacji sił moralnych i duchowych, aby osiągnąć harmonię między ludzkością a naturą.
Jako przywódca Kościoła Prawosławnego, Jego Wszechświętość reprezentuje głos i obawy długo cierpiącej, ale szybko rozwijającej się wiary. Kościoły prawosławne zyskują zwolenników na całym świecie, ale szczególnie w krajach rozwiniętych, gdzie jednostki zwracają się ku prawosławiu w rekordowych ilościach, ponieważ znajdują w nim prosty pokój, miłość i zbawienie, którego szukają.
Chrześcijaństwo prawosławne odradza się również w nowo wyzwolonych krajach, gdzie w ostatnich czasach miały miejsce jedne z najgorszych prześladowań religijnych w historii. W pierwszych dziesięcioleciach tego stulecia całe populacje prawosławne zostały wypędzone z ziem, które znały od wieków. Wkrótce po swojej intronizacji w 1991 roku Ekumeniczny Patriarcha przemierzył cały prawosławny świat niosąc przesłanie odnowy i odnowionej nadziei. Jest on dla świata żywym świadkiem bolesnej i odkupieńczej walki prawosławia o wolność religijną i wrodzoną godność człowieka.
Jako obywatel Turcji, osobiste doświadczenia Patriarchy Ekumenicznego Bartłomieja dają mu unikalną perspektywę na ciągły dialog między światem chrześcijańskim i islamskim. Wniósł on cenny wkład w rozwiązywanie światowych konfliktów i budowanie pokoju, jak to miało miejsce w przypadku byłej Jugosławii. Patriarcha ekumeniczny wytrwale pracował na rzecz pojednania między wspólnotami katolickimi, muzułmańskimi, żydowskimi i prawosławnymi w regionie i na całym świecie.
Jego Wszechświętość jest głęboko zaangażowany w wyrażanie religijnego znaczenia ochrony i zachowania środowiska naturalnego. Przyjął księcia Filipa, a wraz z nim sponsorował konferencję na temat środowiska w Szkole Teologicznej w Halki. Ustanowił pierwszy dzień września jako okazję do corocznego Orędzia o ochronie stworzenia, jak również ustanowił ten sam dzień dniem modlitwy w Patriarchacie Ekumenicznym i w całym świecie prawosławnym.
Jego Wszechświętobliwość Ekumeniczny Patriarcha Bartłomiej urodził się 29 lutego 1940 roku w wiosce Aghioi Theodoroi na egejskiej wyspie Imvros (Turcja), w rodzinie Christosa i Meropi Archontonis, którzy ochrzcili go Demetrios. Jego ojciec był fryzjerem i właścicielem kawiarni.
Po studiach w Imvros i Konstantynopolu, zapisał się do renomowanej Szkoły Teologicznej w Halki, kończąc ją z wysokim wyróżnieniem w 1961 roku. Święcenia diakonatu przyjął 13 sierpnia 1961 r. w katedrze metropolitalnej w Imvros z rąk swego starszego, ówczesnego metropolity Imvros i Tenedos, a późniejszego metropolity Eliopolis i Chalcedonu, Melitona. Otrzymał imię Bartłomiej. W latach 1961-1963 wypełniał obowiązek wojskowy jako oficer rezerwy armii tureckiej.
W latach 1963-68 odbył studia podyplomowe, w ramach stypendium Patriarchatu Ekumenicznego, w Papieskim Instytucie Orientalnym Uniwersytetu Gregoriańskiego w Rzymie. Uzyskał doktorat z prawa kanonicznego, przedstawiwszy rozprawę: „Dotycząca kodyfikacji świętych kanonów i przepisów kanonicznych w Kościele prawosławnym”. Dalsze studia odbywał w Instytucie Ekumenicznym w Bossey w Szwajcarii oraz na Uniwersytecie w Monachium, specjalizując się w prawie kościelnym. Włada biegle siedmioma językami: greckim, angielskim, tureckim, włoskim, łacińskim, francuskim i niemieckim. Opublikował wiele artykułów i jest członkiem założycielem „Society for Justice for Eastern Churches”, którego jest wiceprezesem.
Po powrocie do Konstantynopola w 1968 r. został mianowany asystentem dziekana Świętej Szkoły Teologicznej w Halki, a 19 października 1969 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk ojca duchownego. Sześć miesięcy później, Jego Świątobliwość Ekumeniczny Patriarcha Athenagoras wyniósł Ojca Bartłomieja do urzędu Archimandryty w Patriarchalnej Kaplicy Świętego Andrzeja.
Kiedy Dimitrios został wybrany Ekumenicznym Patriarchą w 1972 roku, ustanowił swój Urząd Patriarchalny i mianował młodego Archimandrytę Bartłomieja jego dyrektorem. W Boże Narodzenie 1973 roku, Ojciec Bartłomiej został konsekrowany na biskupa i nazwany Metropolitą Filadelfii (Azji Mniejszej). Pozostał na czele Osobistego Urzędu Patriarchalnego aż do intronizacji na metropolitę Chalcedonu 14 stycznia 1990 roku. W lipcu 1990 roku towarzyszył patriarsze Dimitriosowi w jego historycznej 27-dniowej wizycie w Stanach Zjednoczonych jako jego główny doradca i administrator.
W styczniu 1991 roku metropolita Bartłomiej stanął na czele delegacji prawosławnej na Siódmym Zgromadzeniu Ogólnym Światowej Rady Kościołów w Canberze w Australii. Na tym spotkaniu przyjął on wiodącą rolę w formułowaniu prawosławnych zastrzeżeń, że Światowa Rada odchodzi teologicznie od podstawowych prawosławnych przekonań. Jednak w przeciwieństwie do niektórych innych prawosławnych, był on zdecydowanym zwolennikiem utrzymywania szerokich kontaktów z innymi Kościołami. Od 1975 roku był członkiem Komisji Wiary i Porządku WCC i przez osiem lat pełnił funkcję wiceprzewodniczącego.
Przez 19 lat wiernie trwał przy zmarłym Patriarchy Ekumenicznym Dimitriosie jako jeden z jego najbliższych powierników. Pomagał mu w każdym aspekcie jego patriarchalnej posługi i w konsekwencji zdobył, od samego początku, niepodzielną miłość i szacunek zmarłego Patriarchy. 22 października 1991 r. Jego Świątobliwość został jednogłośnie wybrany przez łaskę Bożą Arcybiskupem Konstantynopola, Nowego Rzymu i Patriarchą Ekumenicznym, po śmierci Patriarchy Dimitriosa 2 października 1991 r.
Po ukończeniu pierwszego roku na Tronie Ekumenicznym, Jego Świątobliwość rozpoczął swoje oficjalne wizyty zagraniczne od Mt. W 1993 r. odwiedził klasztor św. Katarzyny na Synaju, patriarchaty Aleksandrii, Antiochii, Rosji, Serbii, Rumunii i Bułgarii, luterański Kościół Szwecji, prawosławną archidiecezję Szwecji i Skandynawii, rzymskokatolickie i ewangelickie Kościoły Niemiec oraz prawosławną archidiecezję Niemiec.
W maju 1993 r. Patriarcha Ekumeniczny został zaproszony do Brukseli na spotkanie z Jacques’em Delorsem, przewodniczącym Komisji Unii Europejskiej, a w 1994 r. otrzymał zaproszenie do wygłoszenia przemówienia na sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego. Jeszcze w tym samym roku przemawiał na VI Zgromadzeniu Ogólnym Światowej Konferencji Religii i Pokoju w Riva del Garda we Włoszech.
W 1995 r. odwiedził Jego Błogosławieństwo Patriarchę Kościoła Etiopskiego i Prawosławnego Kościoła Jerozolimskiego. Podczas tej wizyty został przyjęty przez głównych polityków Państwa Izrael, Ezera Weizmana i Icchaka Rabina, jak również przewodniczącego OWP Jasera Arafata. Inne oficjalne wizyty odbyły się w prawosławnym kościele w Finlandii, na 1000-lecie chrześcijaństwa w Norwegii, na międzynarodowych i międzyreligijnych szczytach ekologicznych w Japonii i Anglii oraz w prawosławnej misji w Korei. A także we Francji, gdzie spotkał się z prezydentem Jacques’em Chirac’em, prawosławną archidiecezją Francji, wszystkimi hierarchami rzymskokatolickimi zgromadzonymi w Lourdes oraz został zaproszony do wygłoszenia przemówienia na sesji plenarnej U.N.E.S.C.O.
W dniach 27-30 czerwca 1995 r. odwiedził Jego Świątobliwość Papieża Jana Pawła ll i Kościół rzymski podczas ich Święta Patronalnego, podczas którego ogłosił decyzję Patriarchatu Ekumenicznego o kontynuowaniu braterskiej łączności i współpracy z Kościołem rzymskokatolickim.
We wrześniu 1995 r. przewodniczył uroczystościom na Patmos z okazji 1900-lecia od spisania Apokalipsy św. Jana. Z tej okazji zwołał 1) Święte Zgromadzenie Zwierzchników Kościołów Prawosławnych, które skierowało przesłanie do całego świata, 2) międzynarodowe sympozjum ekologiczne, którego tematem przewodnim były oceany, oraz 3) międzynarodowe spotkanie naukowe poświęcone Świętej Księdze Objawienia.
W grudniu 1995 r. złożył wzajemną wizytę arcybiskupowi Canterbury oraz prawosławnej archidiecezji Thyateira i Wielkiej Brytanii. Następnie odwiedził Szwajcarię i Światową Radę Kościołów, Światową Federację Luterańską, Światowy Alians Kościołów Reformowanych, Międzynarodowy Komitet Igrzysk Olimpijskich, gdzie zaproponował rewitalizację Igrzysk Olimpijskich na Bałkanach, oraz Centrum Badań Europejskich w Lozannie. Pod koniec 1996 r. odwiedził odległe eparchie Australii i Nowej Zelandii.
Patriarchat Ekumeniczny znajduje się na skrzyżowaniu Wschodu i Zachodu, co daje mu wyjątkową perspektywę na religie i kultury świata. Ekumeniczny Patriarcha Bartłomiej wspierał dialog między chrześcijaństwem, islamem i judaizmem oraz docierał do krajów Dalekiego Wschodu. W 1996 r. złożył pierwszą w historii wizytę patriarchy ekumenicznego w Hongkongu i ustanowił tam archidiecezję prawosławną, pierwszą oficjalną obecność w Chinach od czasów II wojny światowej.
Dzięki Inicjatywie Vlatadon wniósł cenny wkład w pojednanie i pokój wśród narodów bałkańskich, jak w przypadku Bośni, a wraz z patriarchą Serbskiego Kościoła Prawosławnego Pavlem pracował na rzecz rozwoju współpracy między wspólnotami katolickimi, muzułmańskimi i prawosławnymi w byłej Jugosławii. Był współorganizatorem Konferencji Pokoju i Tolerancji w Istambule w 1994 r., która zgromadziła chrześcijan, muzułmanów i żydów. W nawiązaniu do jeszcze wcześniejszej konferencji międzywyznaniowej w Bernie, w Szwajcarii, konferencja ta wydała Deklarację Bosforską, która powtarza: „Zbrodnia popełniona w imię religii jest zbrodnią przeciwko religii”. Podążał za tymi inicjatywami z działaniem w następnych latach, podróżując do Bahrajnu we wrześniu 2000 roku, aby dalej promować dialog.
Od tragedii 11 września, Jego Wszechświętość Bartłomiej, podróżował niestrudzenie, zajmując się widmem międzynarodowego terroryzmu i wspierając międzyreligijną komunikację i działania. Pod koniec grudnia 2001 r. współprzewodniczył wraz z przewodniczącym Komisji Europejskiej Romanem Prodim ważnemu spotkaniu międzywyznaniowemu na temat „Pokoju Bożego na świecie” w Brukseli, w którym uczestniczyli główni przywódcy religijni z chrześcijaństwa, islamu i judaizmu. Uczestnicy spotkania podpisali Deklarację Brukselską, w której między innymi stwierdzono, że „obowiązkiem przywódców religijnych jest zapobieganie wykorzystywaniu zapału religijnego do celów, które są obce jego roli.” Ponadto potępiono w niej przemoc, terroryzm czy złe traktowanie istot ludzkich jako niemające żadnego uzasadnienia religijnego i sprzeczne z duchem pokoju i sprawiedliwości.
12 stycznia 2002 roku Jego Wszechświętość udał się do Iranu i wygłosił przemówienie w Ministerstwie Spraw Zagranicznych na temat „Wkładu religii w ustanowienie pokoju we współczesnym świecie.”
Ekumeniczny Patriarcha Bartłomiej 'role jako główny duchowy przywódca prawosławnego świata chrześcijańskiego i przejściowa postać o globalnym znaczeniu nadal stają się bardziej istotne z każdym dniem. To, wraz z jego inspirującymi wysiłkami na rzecz wolności religijnej i praw człowieka, zalicza go do czołowych światowych apostołów miłości, pokoju i pojednania dla ludzkości.