Hallo weer!
Vandaag ga ik het hebben over een ander onderwerp dat vaak aan de orde komt tijdens consulten met artsen: sinusinfecties door schimmel. Als ik naar de resultaten kijk en een consult doe voor een arts, zie ik vaak dat de resultaten in de eerste drie tot zes maanden van de behandeling omhoog gaan. Dit is heel gebruikelijk, en het wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de lipofiele (in vet oplosbare) chemische eigenschappen van de mycotoxinen (1). Het zou ook kunnen komen doordat mycotoxinen zeer gevoelig zijn voor reabsorptie in de darm via galzuurreceptoren(2). Na de eerste zes maanden kunnen er echter nog steeds aanhoudende pieken in het aantal mycotoxinen voorkomen.
Ik heb ontdekt dat er twee veel voorkomende redenen zijn waarom dit gebeurt: herblootstelling vanuit huis of werkplek (zie mijn blogpost over dit onderwerp), en infecties/kolonisatie van schimmel in het lichaam. Wat dit laatste betreft, is een mogelijke locatie de darm (zie mijn blog over hoe schimmel en mycotoxinen de darm aantasten), en de andere belangrijke plaatsen zijn de sinussen en de luchtwegen. Hoewel het bekend is dat schimmels het lichaam infecteren, is er verrassend weinig onderzoek gedaan naar hoe mycotoxinen hierbij betrokken zijn. Ik wil graag een moment stilstaan bij hoe schimmel sinus infecties kan veroorzaken en wat er is aangetoond om ze te behandelen.
(Laat me iedereen eraan herinneren dat ik geen arts ben, dus vraag eerst medisch advies voordat je jezelf probeert te behandelen!)
Schimmelinfecties van de sinussen worden ook wel aangeduid als Fungal Rhinosinusitis. Deze classificatie omvat eigenlijk een spectrum van ziekten die meestal worden veroorzaakt door organismen zoals – maar niet beperkt tot – penicilliose (nu bekend als taloromycose), aspergillose en fusariose. Deze infecties worden verder onderverdeeld in “invasieve” en “niet-invasieve” soorten, afhankelijk van de vraag of de schimmelhyfae weefsels binnendringen via het epitheel (3). De niet-invasieve soorten infecties veroorzaken vaak chronische rinosinusitis (ook bekend als chronische sinusitis), dat wil zeggen de aanwezigheid van pijn, druk op het gezicht en neusdrainage gedurende een periode van 12 weken of meer (4). Chronische rinosinusitis (CRS) wordt vaker veroorzaakt door bacteriële bronnen, wat de reden is waarom artsen vaak antibiotica gebruiken als eerste oplossing. In het geval van schimmelinfecties helpen antibiotica echter niet, en ik heb vele gevallen geraadpleegd waarin ze de symptomen van de patiënt juist verergerden.
Naast schimmelinfecties is er nog een ander aspect dat tot tal van andere problemen in het hele lichaam kan leiden, namelijk de aanwezigheid van mycotoxinen. Schimmelinfecties (fungale sinusitis) waarbij mycotoxinen vrijkomen in het lichaam is een onderzoeksgebied dat door de wetenschappelijke gemeenschap sterk is verwaarloosd. Een van de weinige artikelen over dit onderwerp is gepubliceerd door Brewer et al. (5) (Openbaarmaking: Dr. Dennis Hooper van RTL was auteur van dit artikel). In dit artikel bekeken zij twee casestudies; in het ene geval hadden een vader en een dochter beide mycotoxinen in neusafscheidingen EN in hun urine. De studie rapporteerde ook over een groep van acht CRS-patiënten waar zeven (87%) bovengemiddeld mycotoxinen hadden, en een andere groep CRS-patiënten waar vier van de achttien proefpersonen (22%) positief waren. Het is dus redelijk veilig om te concluderen dat schimmelinfecties meer dan in staat zijn om mycotoxinen in het lichaam vrij te geven.
Dus, hoe moeten deze infecties worden behandeld? Er lijken verschillende mogelijkheden te zijn. Twee van de meest voorkomende opties zijn chirurgie en antischimmelmiddelen. Voor sommige schimmelkolonies, zoals niet-invasieve schimmelbolletjes, lijkt chirurgie de meest gebruikelijke ingreep; het schimmelmateriaal moet macroscopisch worden opgeruimd en de sinus moet worden uitgewassen (6).
Voor andere soorten schimmelinfecties – zowel invasieve als niet-invasieve – moeten antischimmelmiddelen worden overwogen. Voor niet-invasieve infecties kan een intranasale antischimmeloplossing, zoals amfotericine B, nystatine of itraconazol, nuttig zijn en eerdere studies hebben een aanzienlijke verbetering bij CRS-patiënten aangetoond met behulp van deze methoden (7). Naast antischimmel neussprays kunnen orale antischimmelmiddelen nodig zijn. Zoals gepresenteerd in Brewer et al, werd een studie van 25 patiënten die mycotoxinen in hun urine hadden, behandeld met amphotericine B.
Tweeëntwintig van de patiënten hadden een dramatische afname van hun symptomen, waaronder tremoren, ataxie en duizeligheid (8).Concluderend, hoewel een meerderheid van de chronische sinusitis wordt veroorzaakt door bacteriën, kan blootstelling aan schimmels ook leiden tot chronische sinusitis. Methoden om te bepalen of uw aandoening wordt veroorzaakt door schimmel zou een urine mycotoxine test of een neus-swab Fungal DNA-test zijn. Als u vragen heeft over dit onderwerp, laat het ons weten-onze medewerkers helpen u graag!