Vraag aan zo ongeveer iedereen die Japans leert wat hun methode is om kanji te leren en je zult bijna zeker een onevenredig gepassioneerd / boos antwoord van hen krijgen, mijzelf inbegrepen. Er is iets aan het vragen aan iemand wat hun kanji leermethode is, dat het slechtste in hen naar boven brengt. Het is daar op de “niet-praten-over-op-feestjes lijst” met religie, politiek, en iOS vs Android.
De kanji methoden oorlog is opgedeeld in verschillende kampen, die ik de volgende zal noemen:
- Herhaling
- Woordenschat & Context
- Lezen Lezen
- Heisig’s
- Mnemonics With Readings
Als ik door elke “Manier van de Kanji” ga, wil ik kijken naar de positieven, negatieven, en geschiedenis van elk (indien mogelijk). Ik heb een ongelooflijke vooringenomenheid ten opzichte van de methode die ik het beste vind, dus ik hoop dat u geniet van uw heerlijke vooringenomenheid.
Het “Herhaling is Koning” Kamp
Ook bekend als de “traditionele manier om kanji te leren” houdt deze groep van papier met veel vierkante vakjes erop (vaak met kleinere, grijzere vakjes binnen die vakjes). In die vakjes schrijven ze steeds weer dezelfde kanji tot hun handen pijn doen als die van een beginner in de jazz. Vaak komen de kanji die ze schrijven uit een leerboek dat de kanji ordent in dezelfde volgorde waarin Japanse schoolkinderen ze leren.
Ik heb verschillende problemen met deze methode, voor het geval je het nog niet geraden had.
Ten eerste, na een bepaald punt (en dat punt komt heel snel), helpt herhaling je niet echt om iets te leren. Geheugen komt voort uit hoe vaak je iets uit je hoofd haalt. Het is ook belangrijk om te onthouden dat de tijdafstand tussen elke keer dat je iets uit je geheugen haalt ook belangrijk is. Je hersenen zullen niet denken dat een kanji belangrijk is om op te slaan voor gemakkelijke toegang als ze denken dat je het gewoon steeds weer uit je korte termijn geheugen gaat halen, om nog maar te zwijgen van het feit dat de meeste mensen gewoon kijken naar de vorige kanji die ze schreven (die gebaseerd was op het voorbeeld dat de leraar schreef aan het begin van de eerste regel), wat betekent dat ze helemaal geen geheugen trekken doen.
Ten tweede, de volgorde is hier vaak slecht. Japanse schoolkinderen leren kanji in een volgorde die voortkomt uit de veronderstelling dat ze al vloeiend Japans spreken (dat doen ze). Dus, een veel ingewikkelder kanji (in termen van streken) kan veel eerder op de bestellijst verschijnen dan een die vrij eenvoudig is maar een moeilijkere betekenis heeft. Dit is omdat het kinderen zijn, en zij moeten eerst dingen leren met een eenvoudigere betekenis. Als iemand die nog niet vloeiend Japans spreekt, zou je eerst kanji met een eenvoudigere structuur moeten leren. Dan kun je deze eenvoudiger structuren gebruiken en ze combineren tot meer ingewikkelde, wat toevallig is hoe de Heisig’s en Mnemonics With Readings kampen werken.
- Voors: Houdt je een hele tijd bezig. Makkelijk toe te wijzen aan je leerlingen.
- Nadelen: Nogal inefficiënt voor de meeste mensen.
- Hulpbronnen: De meeste leraren die de “traditionele” methoden volgen, en dat zijn de meesten
Het “Kanji Flashcards” kamp
Deze groep mensen leeft en sterft door hun flashcards, wat ik niet per se een slechte zaak kan noemen! Ze bestuderen hun kaarten en leren langzaam elke dag een beetje meer, of het nu gaat om woordenschat of kanji. Deze methode komt rechtstreeks van de “herhaling” methode hierboven, eigenlijk. Traditioneel, als je kanji wilde leren, schreef je de kanji een heleboel keer uit. Later gebruikte je dan je flashcards om ze nog eens te bestuderen.
Het probleem is, naar mijn mening, dat dit niet zozeer een methode is als wel een hulpmiddel. In aanvulling op zowat elke andere methode, flashcards zijn een grote hulp. Combineer dat met gespreide herhaling en je zult je efficiëntie beginnen te zien toenemen. Zelfs fysieke flashcard gebruikers kunnen dit doen door gebruik te maken van het Leitner Systeem.
Even effectiever dan alleen het gebruik van een SRS is het leren met mnemonics in combinatie met flashcards. Zoals ik al eerder zei, zijn flashcards slechts een hulpmiddel, geen complete “methode”, althans niet op zichzelf.
- Voors: Houdt het overzichtelijk. Je kunt gemakkelijk zien wat je wel en niet weet. Goed te combineren met andere dingen.
- Nadelen: Geen “methode” op zich.
- Bronnen: Anki, iKnow.co.jp, Memrise
The “Vocabulary & Experience” Camp
Ik deelde vroeger een tent met deze jongens, maar ben inmiddels verder gegaan. In het “Vocabulaire & Ervaring” kamp, geloven ze dat door het leren van woordenschat (met de kanji, natuurlijk) je de kanji op natuurlijke wijze zult leren. Dus als je bijvoorbeeld de woorden 食べます en 食堂 hebt geleerd, zul je weten dat deze kanji gelezen kan worden als た of しょく. Door meer woordenschat te leren waarin de kanji 食 gebruikt wordt, zult u leren wanneer u welke lezing moet gebruiken, en uiteindelijk in staat zijn om lezingen te raden en de betekenis via de context te begrijpen. Hoe meer woorden je leert, hoe gemakkelijker dit wordt, en hoe meer je zult kunnen lezen en begrijpen.
Ik denk dat ik deze methode leuk vond, omdat het het meest voelt alsof je “ergens komt.” Maar na een tijdje besefte ik dat het uiteindelijk minder efficiënt wordt. Laten we er eens zo over denken… Wat zijn de dingen die je leert in de volgorde waarin je ze leert? We blijven 食べます als voorbeeld gebruiken:
- Woordenschatwoord 食べます (Ah ha! Dus je kunt het lezen als た!)
- Woordenschatwoord 食堂 (Ah ha! Het kan dus gelezen worden als しょく!)
- Vocabulairewoord 食器 (Ah ha! しょく weer, al is het ingekort, pas op!)
- Vocabulairewoord 食う (oh! Dit is een soort uitzondering?)
- Dus nu ken ik de lezingen しょく en た.
- Het lijkt erop dat de meeste betekenissen te maken hebben met eten of voedsel, dus ik ga die betekenis associëren met de kanji zelf.
Je kunt de logica daar zien, en waarom dit eigenlijk uiteindelijk werkt. Maar, ik zou willen betogen dat het beter is om de andere kant op te gaan.
- Leer de betekenis van de kanji 食 is “eten” / “voedsel” (nu weet ik dat alle woorden die ik leer met deze kanji waarschijnlijk iets te maken hebben met dat. Nu heb ik iets om alle vocabulaire woordherinneringen aan vast te haken in mijn hoofd).
- Leer de lezingen van die kanji: しょく (on’yomi), た (kun’yomi), く(kun’yomi)
- Nu kan elk woord dat ik zie (zolang ik de basisregels ken van hoe lezingen werken) door mij gelezen worden.
- En, omdat ik de betekenis van de kanji ken, kan ik de betekenis van woorden die ik zie ook raden. 食べます is een werkwoord waar de kanji “eten” op staat, dus ik kan veilig raden dat het “eten” betekent. 食堂 heeft twee kanji, met de betekenis “eten” en “hal” erin. Dit is een soort “eetzaal”, wat een goede gok is als je bedenkt dat de betekenis “eetzaal” of “cafetaria” of iets in die trant is.
Je eindigt met dezelfde kennis, maar ik denk dat de omgekeerde richting je in staat stelt meer beredeneerde gissingen te maken, waardoor je sneller gaat lezen en begrijpen.
Als je echter heel serieus met deze methode omgaat, kun je de meeste kanji leren lezen, vooral de meer gebruikelijke. Deze methode wordt zwakker als het gaat om de minder gebruikelijke kanji, denk ik (omdat vocab zal natuurlijk gebruik maken van meer gemeenschappelijke kanji), maar dat is niet per se een slechte zaak. In combinatie met flashcards, kan deze methode heel goed werken voor veel mensen.
- Voors: Leer veel woordenschat, leren in context.
- Nadelen: Ik denk dat de volgorde waarin je dingen leert iets minder efficiënt is dan de omgekeerde richting, maar het zal afhangen van de persoon
- Hulpmiddelen: Diverse Anki-decks, elk woordenschatdeck, elke woordenlijst
Het “Lezen Lezen”-kamp
Gelijk aan het vorige kamp, het “lezen lezen lezen” kamp leest gewoon… heel veel. Niet veel mensen doen dit tot het latere deel van hun kanji-leerloopbaan. Ik zou zeggen dat zonder ergens tussen 700-1000 kanji, dit een moeilijk te slikken methode zal zijn. Om kanji die je al kent te verstevigen en te oefenen, vind ik deze methode echt goed. Voor het leren van bekende kanji? Zeker, je gaat wat dingen leren, maar ik denk dat het over het algemeen beter is om de kanji en de lezingen apart te leren en dan die kennis toe te passen op al je leesoefeningen.
- Voors: Het maakt duidelijk wat je al weet
- Nadelen: Je leert er niet veel kanji mee, tenzij je het vaak doet, dan is het misschien beter om eerst de kanji te leren en dit later veel te doen, want het is een goede herhaling en oefening.
- Bronnen: Overal waar veel Japanse tekst te lezen is
Mnemoniekamp #1: Heisig’s
“Heisig’s Remembering The Kanji” is waar het hele mnemoniekamp begon. Van daaruit, toen mensen meer efficiënte en effectieve manieren ontdekten om kanji te leren met behulp van mnemonics, werd dit kamp verdeeld.
Voor het grootste deel (tenzij je verder kijkt dan het eerste boek in de serie… wat je niet zou moeten doen, want ze zijn het niet waard om naar te kijken) ben je in staat om radicalen te gebruiken (in principe kleinere kanji of delen van kanji die gecombineerd kunnen worden tot grotere kanji) om de betekenis van de Joyo kanji te leren. Door in staat te zijn de radicalen in een kanji te identificeren, kunt u zich het verhaal herinneren dat met deze radicalen is verzonnen, wat de herinnering aan de betekenis van de kanji in uw hoofd zal activeren. Als er iets is waar onze hersenen goed in zijn, dan is het wel het opslaan van herinneringen. Als er iets is waar het niet zo goed in is, dan is het ze terughalen. Met deze geheugensteuntjesmethode kun je die verborgen herinneringen uit je hoofd oproepen.
Het probleem met deze methode is echter, dat je uiteindelijk de betekenis van zo’n 2000 kanji heel, heel snel leert… maar dat is het dan ook wel zo’n beetje. Je weet niet hoe je iets moet lezen. Zeker, je kunt een beetje raden wat de betekenis van een woord is door te kijken naar de kanji waaruit het is opgebouwd, maar je kunt het nog steeds niet lezen.
Veel mensen denken dat Heisig’s een goede manier is om te beginnen, hoewel, en ik zie hun punt. Je kent de betekenis van al deze kanji, en dat stelt je in staat je te concentreren op het lezen (ik denk dat veel mensen vanaf hier de methode “Woordenschat en Ervaring” gebruiken). Toch vergeten veel mensen dat de betekenis van een kanji slechts ongeveer 20% is van wat je uiteindelijk moet kunnen. Het lezen is waar het moeilijker wordt en meer werk vereist.
- Voors: Leer de betekenissen van de joyo kanji heel, heel snel
- Nadelen: Je leert de lezingen niet, en de betekenissen is het makkelijkste deel! Oh nee, nog steeds het moeilijke deel te gaan…
- Bronnen: Heisig’s Remembering The Kanji
Mnemonics Camp #2: “Kanji Meanings And Readings”
Dit is een stapje hoger dan Heisig’s eerste boek. Communities zoals Kanji Koohii hebben deze leemte opgevuld door Heisig-lezers de mogelijkheid te bieden zelf mnemotechnieken te bedenken en te delen. Zij gebruiken de betekenis van de kanji (of de radicalen) om een herinnering van een verhaal op te wekken dat leidt tot het lezen van de kanji, zodat u nu zowel de lezing als de betekenis van de kanji kent, met behulp van mnemonics.
Ik denk dat dit een heel goede manier is om dingen te doen. Met deze twee gegevens en de methode zelf (het gebruik van mnemonics versnelt de leertijd), kunt u dingen gaan lezen. Maar, ik heb het gevoel dat het leren van de betekenis en het lezen van een kanji een beetje wankel kan zijn op zichzelf. Het voelt als een Jenga-toren met één stuk te veel uitgetrokken, wie weet wanneer hij zal vallen. Het gebruik van woordenschat voor context is wat hierbij helpt, denk ik, wat ons brengt bij het volgende Mnemonics kamp.
- Voors: Lezen en betekenis worden beide geleerd. Mnemonics maken snel leren mogelijk.
- Nadelen: Zonder woordenschat kan het een beetje wankel worden. Als je niet weet welke lezingen je moet leren (soms zijn er een paar opties), kun je onbelangrijke lezingen leren en zo je tijd verspillen.
- Bronnen: Kanji Koohii
Mnemonics Camp #3: “Kanji Meanings, Readings, And Vocab”
Het laatste mnemonics-kamp is een combinatie van de eerste twee, plus woordenschat. Door de woordenschat toe te voegen, wordt wat je geleerd hebt in termen van kanji-betekenis en lezen bevestigd, en leer je ook woordenschat, wat de belangrijkste valuta is bij het leren van een nieuwe taal. Zeker, door alle drie de dingen tegelijk te leren, besteed je meer tijd aan elke kanji… dat valt niet te ontkennen. Maar ik denk dat je over het algemeen als eerste de eindstreep haalt. Je zult je een tijdje achtergesteld voelen (zoals mensen praten over hoe ze alle kanji in twee maanden “kennen” door Heisig’s door te nemen), maar na het eerste jaar zul je zo’n solide opbouw van kennis hebben en ver, ver vooruit zijn.
- Voordelen: Alles versterkt al het andere, wat betekent dat je geheugen sterk is.
- Nadelen: Het gaat in het begin langzamer en je moet meer tijd per kanji besteden. Als je niet weet welke woordenschat je moet leren, ga je veel onnodige woordenschat leren.
- Bronnen: WaniKani, KanjiSchade
The Future Of Kanji Learning Methods
Zeker, binnenkort zal iemand anders een andere kanji-leerbeweging starten en zullen de kampen nog verder verdeeld zijn. Ik vind het wel grappig hoe gepassioneerd mensen zijn over kanji-leermethodes. Het wordt iets dat zo persoonlijk is en zo belangrijk voor elke Japanse leerder dat mensen lange ruzies krijgen over wat het beste is, ikzelf incluis.
Hopelijk hebben de bovenstaande beschrijvingen van de verschillende methodes je geholpen om de kampen te begrijpen (en je niet alleen boos gemaakt). Misschien wordt u wel de leider van een toekomstige kanji-methode. Als dat zo is, deel het dan met mij, ik ben altijd geïnteresseerd!
Als speciale studiemotivatie BONUS hebben we een paar downloadbare kanji propaganda posters voor je. Maak er de achtergrond van je telefoon van of print ze uit om op de muur van je badkamer te plakken. Wat je maar motiveert.
- Poster 1: 700px – 2550px
- Poster 2: 700px – 2550px
- Poster 3: 700px – 2550px
- Poster 4: 700px – 2550px