Lata osiemdziesiąteEdit
Birch wystąpiła w reklamach w późnych latach osiemdziesiątych dla Burger King, California Raisins, Quaker Oats (u boku Wilforda Brimleya) i Vlasic Pickles. W filmie zadebiutowała w 1988 roku w komedii science-fiction Purple People Eater, za którą otrzymała nagrodę Youth In Film Award oraz Young Artist Award w kategorii „Najlepsza młoda aktorka poniżej dziewiątego roku życia”. W 1988 roku zagrała gościnnie w jednym z odcinków Doogie Howser, M.D. i została obsadzona w roli Molly w serialu telewizyjnym NBC Day By Day, z dopiskiem „Thora”. Program emitowany był przez dwa sezony w NBC i przyniósł jej dwie nominacje do Young Artist Award.
1990sEdit
W 1990 roku Birch miała jedną z głównych ról w sitcomie Parenthood, opartym na filmie z 1989 roku o tej samej nazwie. Został on wyemitowany na NBC i został anulowany po jednym sezonie. W następnym roku zagrała w dramacie Paradise, u boku Dona Johnsona, Melanie Griffith i Elijah Wooda. Swoją rolę wygrała z ponad 4 tysiącami innych młodych kandydatów, którzy zgłosili się na przesłuchanie. Roger Ebert uznał, że zagrała swoją rolę z „silnym, prostym urokiem”, a później zdobyła kolejną nominację do Young Artist Award. Przez resztę lat 90. Birch nadal znajdowała uznanie jako dziecięca i nastoletnia aktorka, grając główne role w licznych komediach i filmach familijnych.
W 1991 roku wystąpiła u boku Ethana Embry’ego w komedii „Wszystko, czego pragnę na Boże Narodzenie”, jako dziewczyna, która planuje odzyskać swoich rozwiedzionych rodziców na święta. Film otrzymał przeciętne recenzje i umiarkowaną uwagę od publiczności na jego premierze kinowej, ale opracowany następujące w telewizji i na wideo w domu w kolejnych latach. W 1992 roku zagrała córkę Jacka Ryana (Harrison Ford) w thrillerze szpiegowskim Patriot Games, który odniósł sukces komercyjny, przynosząc 178 milionów dolarów w światowym box office.
W wieku 11 lat Birch wystąpiła w komedii fantasy Hocus Pocus (1993), u boku Bette Midler, Kathy Najimy i Sarah Jessiki Parker. W filmie zagrała młodszą siostrę nastoletniego chłopca, który nieumyślnie wskrzesza złośliwe trio czarownic. Hocus Pocus został oceniony średnio przez recenzentów i zarobił skromne 39 milionów dolarów w USA, ale stał się filmem kultowym dzięki dobrej sprzedaży DVD i dużej oglądalności w telewizji. W komedii „Monkey Trouble” z 1994 roku Birch wcieliła się w postać dziewczyny, która adoptuje małpkę kapucynkę wyszkoloną do kradzieży kieszonkowej i włamywania się do domów. Film spotkał się z mieszanym przyjęciem, ale Marjorie Baumgarten dla Austin Chronicle zauważyła, że jej „zniuansowany występ (rzadkość wśród dziecięcych wykonawców) bez wątpienia nadaje Małpim kłopotom realistyczny wydźwięk”. Również w 1994 roku, ona powtórzyła swoją rolę Patriot Games w sequelu, Clear and Present Danger, który brutto ponad US $ 215 mln globalnie.
W 1995 roku, Birch został obsadzony jako młodsza wersja postaci Melanie Griffith w coming-of-age film Now and Then, również Gaby Hoffmann, Christina Ricci, Demi Moore i Rosie O’Donnell. Film zebrał przeciętne recenzje, ale okazał się dochodowy. Wylądowała w głównej roli w dramacie przygodowym Alaska (1996) u boku Vincenta Kartheisera, portretując dwójkę rodzeństwa, które poszukuje przez alaskańskie pustkowia swojego zaginionego ojca (Dirk Benedict). Przez następne dwa lata nie wystąpiła w żadnym filmie, ale zagrała gościnnie w Promised Land i Touched by an Angel. Następnie nakręciła film made-for-television Night Ride Home oraz nieakredytowaną rolę w Anywhere but Here, oba wydane w 1999 roku.
Jeszcze w 1999 roku, pojawiła się w Sam Mendes-directed dramat American Beauty, jako Jane Burnham, niepewna córka postaci Kevina Spacey. Rolling Stone ocenił rolę Birch jako „pełną dojrzałego blasku”, za którą otrzymała później nominację do nagrody BAFTA dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Film został nagrodzony Oscarem za najlepszy film i zarobił ponad 356 milionów dolarów na całym świecie, stając się największym sukcesem komercyjnym w dotychczasowej karierze Birch.
Lata 2000Edit
Po sukcesie z American Beauty, pojawiła się w dwóch filmach wydanych w 2000 roku. Niewielki dramat The Smokers został wydany w USA na DVD i przeszedł bez echa, ale Birch została okrzyknięta przez The Hollywood Reporter „a scene-stealer” w swojej drugoplanowej roli. Jej innym filmem z tego roku był słabo przyjęty Dungeons & Dragons, film fantasy oparty na grze fabularnej o tej samej nazwie. W 2001 roku wystąpiła wraz z Keirą Knightley w horrorze The Hole, w którym jej główny kredyt i bardzo nagłośnione siedmiocyfrowe wynagrodzenie zostało przypisane do jej wyglądu w American Beauty. Film został wydany w kinach w Wielkiej Brytanii i na DVD w USA, otrzymując mieszane recenzje. Pisząc dla magazynu Variety, Derek Elley stwierdził, że Birch dał „skutecznie creepy ołowiu” w filmie, który nazwał „clunky brytyjski próba połączenia psychothriller i teen movie gatunków”.
Birch headlined 2001 czarna komedia Ghost World, w reżyserii Terry Zwigoff i co-starring Scarlett Johansson, Steve Buscemi i Brad Renfro. Film, opowiadający o życiu dwóch nastoletnich outsiderek (Birch i Johansson) w nienazwanym amerykańskim mieście, został wypuszczony na rynek w specjalnym nakładzie kinowym i spotkał się z bardzo przychylnym przyjęciem krytyków. James Berardinelli uznał rolę Birch za jej „pierwszą efektywnie rozwiniętą rolę” od czasu American Beauty i pozytywnie wyróżnił aktorkę za „dziwactwo kryjące się za poczuciem melancholii i ennui” w jej portrecie. Zdobyła nominację do Złotego Globu dla Najlepszej Aktorki – Musical lub Komedia.
Birch pojawiła się jako tytułowa bohaterka w biograficznym filmie telewizyjnym Homeless to Harvard: The Liz Murray Story (2003), grając młodą kobietę, która po tym, jak stała się bezdomna w wieku 15 lat pośród osobistych tragedii, rozpoczyna pracę, aby ukończyć studia. Za swoją rolę zdobyła uznanie, otrzymując nominację do nagrody Emmy. Po sukcesach zawodowych w latach 90. i na początku XXI wieku, w następnej dekadzie profil Birch znacznie się obniżył, a ona sama coraz rzadziej pojawiała się w produkcjach na mniejszą skalę. Zastanawiając się nad trajektorią swojej kariery w kolejnych latach podczas wywiadu ze stycznia 2014 roku, przypisała to nie „przyjmowaniu” wymagań, jakie miał dla niej przemysł filmowy, decydując się na „utrzymanie silnej tożsamości i dążenie do rzeczy, które były nieco bardziej przemyślane, i chyba nikt tak naprawdę nie chciał, aby kobiety to robiły w tym czasie”.
Birch pojawiła się w kilku teledyskach, w tym w „We Are All Made of Stars” Moby’ego i „Eat You Alive” Limp Bizkit, w którym wystąpił również Bill Paxton.
Zagrała drugoplanową rolę w Silver City, satyrze politycznej napisanej i wyreżyserowanej przez Johna Saylesa, która miała premierę na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2004 roku. W 2006 roku Birch zagrała główną rolę w horrorze Dark Corners, portretując młodą kobietę z problemami, która budzi się pewnego dnia jako inna osoba – ktoś, kto jest prześladowany przez stwory. Film nie doczekał się premiery kinowej, a zamiast tego trafił prosto na DVD. Recenzenci ocenili go słabo, ale Birch została uznana za „przekonującą w roli dwóch połówek tej rozdwojonej osobowości”. W 2008 roku zagrała główną rolę kobiecą w slasherze Train, opowiadającym o grupie amerykańskich sportowców z college’u, którzy zostają prześladowani i zabici w pociągu jadącym do Europy Wschodniej. Film otrzymał wydanie DVD, do średniego ogólnego odbioru, z krytyków porównujących go niekorzystnie do Hostel i Turistas.
Pojawiła się w 2009 thrillera psychologicznego Deadline, co-starring Brittany Murphy. Również w 2009 roku, wystąpiła w niezależnym filmie tajemnicy Winter of Frozen Dreams, jako Barbara Hoffman, Wisconsin biochemii studenta i prostytutka skazany za morderstwo w pierwszym w historii telewizji procesu morderstwa. Film miał ograniczoną premierę kinową, otrzymując przeciętne recenzje.
2010sEdit
W 2010 roku Birch wcieliła się w rolę Sidney Bloom w filmie telewizyjnym The Pregnancy Pact, opartym na medialnym cyrku z 2008 roku dotyczącym nastolatków z Gloucester w stanie Massachusetts, którzy rzekomo zgodzili się jednocześnie rodzić i wychowywać swoje dzieci wspólnie. Film Lifetime został przychylnie przyjęty przez krytyków i obejrzało go 5,9 miliona widzów. Później w 2010 roku Birch została obsadzona i zaplanowana do debiutu na amerykańskiej scenie w odrodzeniu Draculi na Broadwayu, ale została zwolniona za zachowanie ojca, jej ówczesnego menedżera, który fizycznie groził jednemu z członków obsady show.
Birch wystąpiła w niezależnym dramacie Petunia z 2012 roku, grając rolę Vivian Petunia. Jest ona uznawana za współproducenta filmu, który przedstawia jednocześnie życie i romantyczne relacje rodziny Petunia. Birch uznała film za „intymną” i „bardzo nowoczesną opowieść”, opisując go jako „nieco inny od standardowej letniej oferty”. Rozprowadzany w bardzo ograniczonym zakresie w USA, film miał premierę w Cinema Village w Nowym Jorku, zbierając mieszane recenzje.
Po poświęceniu się dążeniom akademickim, Birch powróciła do kariery aktorskiej w 2015 roku z powracającą rolą inżyniera oprogramowania Morgana w serialu Carltona Cuse’a Colony.
Po serialu, Birch najpierw wystąpiła w niezależnym filmie The Etruscan Smile z Brianem Coxem, który został nakręcony w San Francisco i Szkocji. Następnie udała się do Kentucky, aby nakręcić thriller Above Suspicion, oparty na książce o tym samym tytule autorstwa felietonisty New York Timesa Joe Sharkey’a, i współgrać z Jackiem Hustonem, Emilią Clarke i Johnnym Knoxville’em. W 2018 roku Birch wystąpiła w thrillerze politycznym Affairs of State, z Davidem Corenswetem, Mimi Rogers i Adrianem Grenierem. Film został nakręcony w Norfolk w stanie Wirginia. Również w tym samym roku wystąpiła w komedii romantycznej The Competition, w reżyserii Harveya Lowry’ego, która została nakręcona w Portland. Birch była również współproducentką filmu, który został przyjęty do dystrybucji przez VMI Worldwide. Ostatnio Birch wystąpiła w filmie Plan B i A24 „The Last Black Man in San Francisco”, u boku Jimmiego Failsa, Jonathana Majorsa i Danny’ego Glovera. Birch wystąpiła również w niezależnym filmie Thirteen Minutes, którego premiera planowana jest na 2021 rok.