Leonardo Da Vinci ©Da Vinci był jednym z wielkich twórczych umysłów włoskiego renesansu, ogromnie wpływowym jako artysta i rzeźbiarz, ale także niezwykle utalentowanym jako inżynier, naukowiec i wynalazca.
Leonardo da Vinci urodził się 15 kwietnia 1452 roku w pobliżu toskańskiego miasta Vinci, jako nieślubny syn miejscowego prawnika. Terminował u rzeźbiarza i malarza Andrea del Verrocchio we Florencji, a w 1478 r. został samodzielnym mistrzem. Około 1483 r. przeniósł się do Mediolanu, gdzie pracował dla rządzącej rodziny Sforzów jako inżynier, rzeźbiarz, malarz i architekt. Od 1495 do 1497 wyprodukował mural „Ostatniej Wieczerzy” w refektarzu klasztoru Santa Maria delle Grazie, Milan.
Da Vinci był w Mediolanie do miasta został zaatakowany przez Francuzów w 1499 roku i rodziny Sforzów zmuszony do ucieczki. Być może odwiedził Wenecję przed powrotem do Florencji. Podczas pobytu we Florencji namalował kilka portretów, ale jedynym, który przetrwał, jest słynna „Mona Lisa” (1503-1506).
W 1506 roku da Vinci powrócił do Mediolanu, pozostając tam do 1513 roku. Po tym okresie nastąpiły trzy lata spędzone w Rzymie. W 1517 roku, na zaproszenie francuskiego króla Franciszka I, Leonardo przeniósł się do zamku Cloux, niedaleko Amboise we Francji, gdzie zmarł 2 maja 1519 roku.
Sława zachowanych obrazów da Vinci sprawiła, że był on postrzegany przede wszystkim jako artysta, ale tysiące zachowanych stron jego notatników ujawniają najbardziej eklektyczny i błyskotliwy umysł. Pisał i rysował na tematy takie jak geologia, anatomia (którą studiował, aby dokładniej malować ludzką postać), lot, grawitacja i optyka, często przechodząc od tematu do tematu na jednej stronie i pisząc pismem lustrzanym lewą ręką. Wynalazł” rower, samolot, helikopter i spadochron jakieś 500 lat przed swoimi czasami.
Gdyby wszystkie te prace zostały opublikowane w zrozumiałej formie, miejsce da Vinci jako pionierskiego naukowca byłoby poza dyskusją. Jednak jego prawdziwy geniusz nie był ani naukowcem, ani artystą, lecz połączeniem obu tych cech: „artystą-inżynierem”. Jego malarstwo było naukowe, oparte na głębokim zrozumieniu działania ludzkiego ciała oraz fizyki światła i cienia. Jego nauka została wyrażona poprzez sztukę, a jego rysunki i diagramy pokazują, co miał na myśli i jak rozumiał świat, aby działać.