Daar EarthTalk: De jacht lijkt een echte controverse te zijn onder voorstanders van het milieu. Kunt u de zaken rechtzetten: is de jacht goed of slecht voor het milieu?
-Bill Davis, New York, NY
Zoals zovele hete hangijzers, hangt het antwoord op deze vraag af van wie je het vraagt. Enerzijds zeggen sommigen dat niets natuurlijker is dan jagen, en inderdaad is zowat elke diersoort – ook de mens – op een bepaald moment in zijn evolutie roofdier of prooi geweest. En, hoe ironisch het ook klinkt, aangezien de mens veel roofdieren heeft uitgeroeid, zien sommigen de jacht als een natuurlijke manier om de kuddes prooidieren te ruimen die zich als gevolg daarvan nu voortplanten boven de draagkracht van het milieu.
Aan de andere kant zien veel milieu- en dierenbeschermers de jacht als barbaars, met als argument dat het moreel verkeerd is om dieren te doden, ongeacht praktische overwegingen. Volgens Glenn Kirk van het in Californië gevestigde The Animals Voice, veroorzaakt de jacht “immens lijden voor individuele wilde dieren…” en is het “nodeloos wreed omdat jagers, in tegenstelling tot natuurlijke predatie, doden voor hun plezier…”. Hij voegt eraan toe dat, ondanks de beweringen van jagers dat de jacht de wildpopulaties in evenwicht houdt, de vergunningsgelden van jagers worden gebruikt om “een paar wildsoorten tot overpopulatie te manipuleren ten koste van een veel groter aantal niet-wildsoorten, wat resulteert in het verlies van biologische diversiteit, genetische integriteit en ecologisch evenwicht.”
Afgezien van morele kwesties, beweren anderen dat de jacht niet praktisch is. Volgens de Humane Society of the United States (HSUS) voorziet de overgrote meerderheid van de bejaagde soorten – zoals watervogels, bergvogels, rouwduiven, eekhoorns en wasberen – “in een minimaal levensonderhoud en is populatiebeheersing niet nodig.”
Auteur Gary E. Varner suggereert in zijn boek, In Nature’s Interests, dat sommige vormen van jacht moreel te rechtvaardigen zijn en andere niet. De jacht “gericht op het algemene welzijn van de doelsoort, de integriteit van zijn ecosysteem, of beide” – wat Varner ’therapeutische jacht’ noemt – is verdedigbaar, terwijl de jacht voor levensonderhoud en de sportjacht – die beide alleen de mens ten goede komen – dat niet zijn.
Ongeacht iemands individuele standpunt jagen er tegenwoordig minder Amerikanen dan in de recente geschiedenis. Uit gegevens verzameld door de U.S. Fish & Wildlife Service voor haar meest recente (2006) National Survey of Fishing, Hunting and Wildlife-Associated Recreation, blijkt dat slechts vijf procent van de Amerikanen – zo’n 12,5 miljoen individuen – zichzelf vandaag de dag als jager beschouwen, een daling ten opzichte van negen procent in 2001 en vijftien procent in 1996.
De publieke steun voor de jacht neemt echter toe. Uit een enquête uit 2007 van Responsive Management Inc, een sociaal onderzoeksbureau dat gespecialiseerd is in natuurlijke hulpbronnen, bleek dat 78 procent van de Amerikanen nu voorstander is van de jacht, tegen 73 procent in 1995. Tachtig procent van de ondervraagden was het ermee eens dat “de jacht een legitieme plaats inneemt in de moderne samenleving,” en het percentage Amerikanen dat aangaf de jacht af te keuren daalde van 22 procent in 1995 tot 16 procent in 2007.
Wellicht in lijn met de trend onder het publiek, pleiten groene leiders steeds vaker voor samenwerking tussen jagers en milieugroepen: Beiden klagen immers over stedelijke wildgroei en vernietiging van habitats.
CONTACTS: The Animals Voice, www.animalsvoice.com; HSUS, www.hsus.org; National Survey of Fishing, Hunting and Wildlife-Associated Recreation, www.census.gov/prod/www/abs/fishing.html; Responsive Management Inc., www.responsivemanagement.com.
EarthTalk wordt geproduceerd door E/The Environmental Magazine. STUUR UW MILIEUVRAGEN NAAR: EarthTalk, P.O. Box 5098, Westport, CT 06881; [email protected]. Lees eerdere columns op: www.emagazine.com/earthtalk/archives.php. EarthTalk is nu een boek! Details en bestelinformatie op: www.emagazine.com/earthtalkbook.