Een minderjarige die “geëmancipeerd” is, neemt de meeste volwassen verantwoordelijkheden op zich voordat hij meerderjarig wordt (meestal 18). De wet beschouwt geëmancipeerde minderjarigen niet als onder de hoede en controle van ouders. In plaats daarvan nemen zij de verantwoordelijkheid voor hun eigen verzorging. Lees verder om te weten te komen hoe een jongere emancipatie kan bereiken en welke verantwoordelijkheden en aansprakelijkheden dat met zich meebrengt.
Wat is emancipatie?
Gewoonlijk zijn ouders of voogden verantwoordelijk voor kinderen die de meerderjarige leeftijd nog niet hebben bereikt. Deze leeftijd varieert van staat tot staat, maar is meestal 18 of 19 jaar (in Puerto Rico is dat 21 jaar). Totdat een kind meerderjarig is, verwacht de wet dat ouders het kind onderdak, voedsel en kleding geven. Ouders kunnen ook beslissen waar hun kinderen gaan wonen en naar school gaan en welke medische zorg hun kinderen krijgen.
Als een jongere geëmancipeerd wordt, heeft de ouder of voogd geen zeggenschap meer over het leven van de minderjarige. Een geëmancipeerde minderjarige kan inkomsten uit een baan behouden, beslissen waar te wonen, medische beslissingen nemen en nog veel meer.
Wat geëmancipeerde minderjarigen wel en niet kunnen doen
In wezen functioneert een geëmancipeerde minderjarige als een volwassene in de samenleving. Hoewel de specifieke rechten van staat tot staat enigszins verschillen, kan een geëmancipeerde minderjarige meestal:
- rechtsgeldig bindende contracten aangaan, met inbegrip van de aankoop van onroerend goed of de huur van een appartement
- afzonderlijk van de ouders wonen
- in de school inschrijven
- voor de rechter worden gedaagd
- een werkvergunning aanvragen en alle inkomsten uit een baan behouden, en
- beslissingen nemen over de gezondheidszorg, waaronder keuzes met betrekking tot abortus en geboortebeperking.
De meeste staten stellen enige beperkingen aan wat een geëmancipeerde minderjarige kan doen. Veel staten staan bijvoorbeeld niet toe dat geëmancipeerde minderjarigen:
- huwelijken zonder toestemming van de ouders
- van school gaan
- alcohol kopen of drinken, of
- stemmen of een rijbewijs halen (vóór de wettelijke leeftijd waarop zij dit normaal gesproken zouden kunnen doen).
Hoe kan een minderjarige emancipatie verkrijgen?
Hoe iemand in aanmerking komt, hangt af van de staatswet, maar gewoonlijk kunnen minderjarigen emancipatie krijgen van hun ouders of voogden door:
- te trouwen
- in dienst te treden bij het leger, of
- toestemming van een rechtbank te krijgen.
Een paar staten en gebieden (zoals Louisiana en Puerto Rico) staan een vierde vorm van beperkte emancipatie toe, waarvoor alleen toestemming van de ouders nodig is, en geen toestemming van de rechter.
Emancipatie door huwelijk. In de meeste staten worden minderjarigen automatisch geëmancipeerd als ze trouwen. Maar om te kunnen trouwen, moeten minderjarigen voldoen aan de huwelijkse voorwaarden van de staat. Staten stellen een minimumleeftijd vast voor het huwelijk en eisen vaak dat minderjarigen toestemming krijgen van hun ouders of van de rechter voordat ze kunnen trouwen. Om in Californië te kunnen trouwen, moet een minderjarige bijvoorbeeld 1) minstens 14 jaar oud zijn, 2) vergezeld zijn van een ouder of wettelijke voogd, en 3) voor de rechtbank verschijnen. (Cal. Fam. Code § 302.)
Emancipatie door militaire dienstplicht. Minderjarigen kunnen worden geëmancipeerd door dienst te nemen bij de strijdkrachten van de Verenigde Staten. Maar omdat het militaire beleid momenteel eist dat dienstplichtigen een middelbare schooldiploma of GED hebben, zijn de meeste jongeren ten minste 17 of 18 voordat ze door dienstneming worden geëmancipeerd.
Emancipatie door rechterlijke toestemming. Sommige (niet alle) staten staan emancipatie door een gerechtelijk bevel toe. Meestal moet de minderjarige minstens 16 jaar oud zijn om dit te doen – hoewel, in Californië, minderjarigen vanaf 14 jaar de rechtbank om emancipatie kunnen verzoeken. (Cal. Fam. Code § 7120.) De rechtbank zal emancipatie toestaan als zij van mening is dat dit in het belang van de jongere is. De rechtbank zal veel van de volgende factoren evalueren wanneer zij beslist of emancipatie wordt toegestaan:
- of de minderjarige financieel zelfvoorzienend kan zijn (meestal door werk, in tegenstelling tot overheidssteun of bijstand)
- of de minderjarige momenteel gescheiden van ouders of voogden leeft of alternatieve woonregelingen heeft getroffen
- of de minderjarige voldoende volwassen is om beslissingen te nemen en als een volwassene te functioneren, en
- of de minderjarige naar school gaat of een diploma van de middelbare school heeft behaald.
Procedures voor gerechtelijke emancipatie
Minderjarigen die emancipatie door middel van een gerechtelijk bevel wensen, moeten de verzoekprocedures volgen die de staatswet voorschrijft. Hoewel de procedure verschilt van staat tot staat, ziet de gerechtelijke procedure voor het indienen van een emancipatieverzoek er als volgt uit:
Het verzoekschrift. De minderjarige moet een verzoekschrift invullen (of een advocaat kan het namens de minderjarige invullen). Meestal bevat het verzoekschrift een verklaring waarom de minderjarige emancipatie zoekt, informatie over de huidige woonsituatie van de minderjarige en bewijs dat de minderjarige financieel zelfvoorzienend is (of binnenkort zal zijn).
Kennisgeving aan ouders. In de meeste staten moeten minderjarigen hun ouders of wettelijke voogden in kennis stellen van het feit dat zij het verzoek tot emancipatie hebben ingediend, of aan de rechtbank uitleggen waarom zij dat niet willen.
Hoorzitting. In de meeste gevallen plant de rechtbank een hoorzitting waar de rechter vragen stelt en bewijzen hoort om te beslissen of emancipatie in het belang van de minderjarige is.
Verklaring van emancipatie. Als de rechter besluit dat hij emancipatie moet gelasten, geeft hij een verklaring van emancipatie af. De pas geëmancipeerde minderjarige moet kopieën van de verklaring bewaren en deze aan scholen, artsen, huisbazen en alle anderen geven die normaal gesproken toestemming van de ouders nodig hebben voordat zij met een minderjarige te maken krijgen.
Alternatieven voor emancipatie
Er zijn vele redenen waarom een jongere emancipatie zou kunnen aanvragen. Soms is een minderjarige zeer vermogend (een kindacteur, bijvoorbeeld) en vraagt hij emancipatie om financiële en fiscale redenen. Sommige jongeren lijden onder lichamelijke of geestelijke mishandeling en willen weg uit een slechte thuissituatie. Andere minderjarigen hebben het gevoel dat zij niet goed kunnen opschieten met hun ouders of voogden. Emancipatie is in deze situaties slechts één mogelijkheid. Als emancipatie niet geschikt is, kunnen minderjarigen de volgende alternatieven nuttig vinden:
- hulp krijgen van de overheid of van particuliere instanties
- bijstand krijgen voor jezelf of je gezin
- een mediator inschakelen om meningsverschillen met je ouders te bespreken en op te lossen
- bij een andere verantwoordelijke volwassene gaan wonen, of
- op jezelf gaan wonen met de informele toestemming van je ouders.
Emancipatie gaat gepaard met de meeste verantwoordelijkheden en aansprakelijkheden van het volwassen zijn. Als u geëmancipeerd bent – of emancipatie overweegt – laat u dan voorlichten over de wet en hoe deze uw dagelijks leven zal beïnvloeden.
Voor meer informatie bevat Nolo’s Encyclopedia of Everyday Law (door de redactie van Nolo) antwoorden op enkele van de meest gestelde vragen over de wet.