Przedsiębiorstwa lub ułamkowe udziały w przedsiębiorstwach mogą być wyceniane dla różnych celów, takich jak fuzje i przejęcia, sprzedaż papierów wartościowych i zdarzeń podlegających opodatkowaniu. Dokładna wycena firm prywatnych w dużej mierze zależy od wiarygodności historycznych informacji finansowych firmy. Sprawozdania finansowe spółek publicznych są badane przez biegłych rewidentów (USA), biegłych rewidentów (ACCA) lub biegłych rewidentów (UK), biegłych rewidentów (Kanada) i nadzorowane przez rządowy organ regulacyjny. Alternatywnie, firmy prywatne nie podlegają nadzorowi rządowemu – chyba że działają w regulowanej branży – i zazwyczaj nie mają obowiązku poddawania swoich sprawozdań finansowych audytowi. Ponadto zarządzający firmami prywatnymi często przygotowują swoje sprawozdania finansowe w celu zminimalizowania zysków, a tym samym podatków. Z drugiej strony, menedżerowie firm publicznych zazwyczaj dążą do osiągnięcia wyższych zysków, aby zwiększyć cenę akcji. Dlatego też historyczne informacje finansowe firmy mogą nie być dokładne i mogą prowadzić do zawyżania lub zaniżania wartości. W przypadku przejęcia nabywca często przeprowadza badanie due diligence w celu zweryfikowania informacji sprzedawcy.
Sprawozdania finansowe sporządzone zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) wykazują wiele aktywów na podstawie ich kosztów historycznych, a nie na podstawie ich aktualnych wartości rynkowych. Na przykład, bilans firmy będzie zazwyczaj wykazywał wartość posiadanego gruntu w kwocie, jaką firma zapłaciła za niego, a nie w jego bieżącej wartości rynkowej. Jednak zgodnie z wymogami GAAP, firma musi wykazać wartość godziwą (która zazwyczaj jest zbliżona do wartości rynkowej) niektórych rodzajów aktywów, takich jak instrumenty finansowe, które są przeznaczone do sprzedaży, a nie ich pierwotną cenę nabycia. W przypadku, gdy firma jest zobowiązana do wykazywania niektórych swoich aktywów w wartości godziwej, niektórzy nazywają ten proces „mark-to-market”. Jednak wykazywanie wartości aktywów w sprawozdaniach finansowych według wartości godziwej daje menedżerom szerokie możliwości skośnego zawyżania wartości aktywów w celu sztucznego zwiększania zysków i cen akcji. Menedżerowie mogą być zmotywowani do zawyżania zysków w celu uzyskania premii. Pomimo ryzyka stronniczości menedżerów, inwestorzy kapitałowi i wierzyciele wolą znać wartości rynkowe aktywów firmy, a nie ich koszty historyczne, ponieważ bieżące wartości dają im lepsze informacje do podejmowania decyzji.
Wspólnie istnieją trzy filary wyceny podmiotów gospodarczych: analiza porównywalnych firm, analiza zdyskontowanych przepływów pieniężnych oraz analiza transakcji poprzedzających. Certyfikaty wyceny przedsiębiorstw obejmują Chartered Business Valuator (CBV) oferowany przez CBV Institute, ASA i CEIV od American Society of Appraisers oraz CVA od National Association of Certified Valuators and Analysts.
Metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnychEdit
Ta metoda szacuje wartość składnika aktywów w oparciu o jego oczekiwane przyszłe przepływy pieniężne, które są dyskontowane do chwili obecnej (tj. wartość bieżąca). Ta koncepcja dyskontowania przyszłych pieniędzy jest powszechnie znana jako wartość pieniądza w czasie. Na przykład, składnik aktywów, który staje się wymagalny i płaci 1 USD za rok, jest dziś wart mniej niż 1 USD. Wielkość dyskonta opiera się na koszcie alternatywnym kapitału i jest wyrażana jako procent lub stopa dyskontowa.
W teorii finansów wielkość kosztu alternatywnego opiera się na relacji między ryzykiem a zwrotem z jakiejś inwestycji. Klasyczna teoria ekonomii utrzymuje, że ludzie są racjonalni i niechętnie podejmują ryzyko. Potrzebują zatem bodźca, który skłoni ich do zaakceptowania ryzyka. Zachęta w finansach ma postać wyższych oczekiwanych zwrotów po zakupie ryzykownych aktywów. Innymi słowy, im bardziej ryzykowna inwestycja, tym większego zwrotu z niej oczekują inwestorzy. Używając tego samego przykładu co powyżej, załóżmy, że pierwszą możliwością inwestycyjną jest obligacja rządowa, która będzie wypłacać odsetki w wysokości 5% rocznie, a spłata kapitału i odsetek jest gwarantowana przez rząd. Alternatywnie, drugą możliwością inwestycyjną jest obligacja wyemitowana przez małą firmę, która również płaci odsetki w wysokości 5% rocznie. Mając wybór między tymi dwoma obligacjami, praktycznie wszyscy inwestorzy kupiliby raczej obligację rządową niż obligację małej firmy, ponieważ ta pierwsza jest mniej ryzykowna, a jednocześnie oprocentowana tak samo jak bardziej ryzykowna druga obligacja. W tym przypadku inwestor nie ma żadnej motywacji do zakupu bardziej ryzykownej drugiej obligacji. Ponadto, aby przyciągnąć kapitał od inwestorów, małe przedsiębiorstwo emitujące drugą obligację musi płacić stopę procentową wyższą niż 5 %, którą płacą obligacje rządowe. W przeciwnym razie żaden inwestor prawdopodobnie nie kupi tej obligacji, a zatem przedsiębiorstwo nie będzie w stanie pozyskać kapitału. Jednak oferując stopę procentową wyższą niż 5 %, firma zachęca inwestorów do zakupu bardziej ryzykownej obligacji.
W przypadku wyceny metodą zdyskontowanych przepływów pieniężnych najpierw szacuje się przyszłe przepływy pieniężne z inwestycji, a następnie szacuje się rozsądną stopę dyskontową po uwzględnieniu ryzykowności tych przepływów pieniężnych i stóp procentowych na rynkach kapitałowych. Następnie przeprowadza się kalkulację w celu obliczenia wartości bieżącej przyszłych przepływów pieniężnych.
Metoda spółek porównawczychEdit
Ta metoda określa wartość firmy poprzez obserwację cen podobnych firm (zwanych „firmami przewodnimi”), które sprzedały się na rynku. Te sprzedaże mogą być udziałami w akcjach lub sprzedażą całych firm. Zaobserwowane ceny służą jako punkty odniesienia dla wyceny. Na podstawie tych cen oblicza się mnożniki cenowe, takie jak wskaźnik cena do zysków lub cena do książki – jeden lub więcej z nich wykorzystywanych do wyceny firmy. Na przykład, średnia wielokrotność wskaźnika cena do zysków firm będących punktem odniesienia jest stosowana do zysków przedmiotowej firmy w celu oszacowania jej wartości.
Można obliczyć wiele mnożników cenowych. Większość z nich opiera się na elemencie sprawozdania finansowego, takim jak zyski firmy (cena do zysków) lub wartość księgowa (cena do wartości księgowej), ale mnożniki mogą opierać się na innych czynnikach, takich jak cena na abonenta.
Metoda wartości aktywów nettoEdycja
Trzecia co do popularności metoda szacowania wartości firmy uwzględnia aktywa i pasywa przedsiębiorstwa. Przy minimum, wypłacalna firma może zamknąć działalność, sprzedać aktywa i zapłacić wierzycielom. Każda gotówka, która pozostałaby, ustanawia wartość dolną dla firmy. Metoda ta znana jest jako wartość aktywów netto lub metoda kosztowa. Na ogół zdyskontowane przepływy pieniężne dobrze prosperującej firmy przekraczają tę wartość dolną. Niektóre firmy są jednak warte więcej „martwe niż żywe”, np. firmy osiągające słabe wyniki, które posiadają wiele aktywów materialnych. Metoda ta może być również stosowana do wyceny heterogenicznych portfeli inwestycyjnych, jak również organizacji non-profit, dla których analiza zdyskontowanych przepływów pieniężnych nie jest istotna. Założeniem wyceny zazwyczaj jest uporządkowana likwidacja aktywów, chociaż niektóre scenariusze wyceny (np. alokacja ceny zakupu) implikują wycenę „w użyciu”, taką jak amortyzowany koszt odtworzenia nowego.
Innym podejściem do metody wartości aktywów netto jest metoda nadwyżki zysków. (Metoda ta została po raz pierwszy opisana w memorandum 34 U.S. Internal Revenue Service’s Appeals and Review Memorandum, a następnie udoskonalona w Revenue Ruling 68-609). Metoda nadwyżki przychodów polega na tym, że rzeczoznawca określa wartość aktywów materialnych, szacuje odpowiedni zwrot z tych aktywów materialnych i odejmuje ten zwrot od całkowitego zwrotu dla przedsiębiorstwa, pozostawiając „nadwyżkę” zwrotu, co do której zakłada się, że pochodzi z aktywów niematerialnych. Do nadwyżki zwrotu stosuje się odpowiednią stopę kapitalizacji, uzyskując w ten sposób wartość tych wartości niematerialnych i prawnych. Wartość ta jest dodawana do wartości aktywów materialnych i wszelkich aktywów nieoperacyjnych, a suma stanowi szacunkową wartość przedsiębiorstwa jako całości. Zob. rachunkowość czystych nadwyżek, wycena dochodu rezydualnego.
.