Kopiąc w niemieckim kamieniołomie, paleontolodzy odkopali bardzo prymitywnego wczesnego żółwia ze skały sprzed około 240 milionów lat. Znalezisko wykazywało pewne charakterystyczne oznaki rozwoju płyt skorupy żółwia, ale znacznie wcześniej niż wcześniej znane przykłady. Znalezisko dostarcza ostatecznego dowodu na to, że skorupa żółwia ewoluowała z czasem z wcześniejszych struktur prekursorskich, a nie wszystkie naraz w późniejszym czasie, jak sądzili niektórzy badacze.
Aby umieścić to znalezisko w kontekście, czym dokładnie jest skorupa żółwia? Większość ludzi wyobraża sobie coś w rodzaju jaszczurki z kościstym pokryciem wokół niej. Nie, to nie jest nawet blisko. Anatomia żółwia jest unikalna w świecie kręgowców i od wieków fascynuje anatomów i paleontologów. W 1849 roku profesor Owen (przypuszczalnie Richard Owen, przyszły założyciel londyńskiego Muzeum Historii Naturalnej) napisał „TE zwierzęta, którym …dano przenośne mieszkanie lub miejsce schronienia… zawsze przyciągały szczególną uwagę.”
Artykuł Owena jest wczesną wersją artykułu przeglądowego i często odwołuje się do kolegów. Cytuje kolegów z King’s College, którzy przewidywali, że „Patrząc na osobliwy wygląd zewnętrzny tych żółwi, osłonięty w solidnej obudowie jak zwierzę mięczakowe w swojej skorupie, nie powinniśmy się spodziewać, że to gęste kostne pokrycie otaczające całe ciało składa się z tych samych kości, które składają się na ludzki szkielet…”
Pozostając przy otwartym umyśle, ci sami koledzy przyznali, że w rzeczywistości skorupa była wykonana z „tych samych kości”. Owen i jego współcześni zdali sobie sprawę, że skorupa żółwia składa się z żeber, które spłaszczyły się, połączyły ze skórą i stopiły w kostne płyty. Kręgosłup jest wtopiony bezpośrednio w spodnią część skorupy. Brzuszna część skorupy żółwia, plastron, składa się z żeber i mostka. Nie ma możliwości wyjęcia żółwia z jego skorupy, skorupa i żółw są ze sobą całkowicie połączone. Skorupa jest szkieletowa.
Uświadomienie sobie, że skorupa żółwia to kości żeber doprowadziło Owena i kolegów do najbardziej dziwacznego aspektu anatomii żółwia. Wyobraźmy sobie żółwia: gdzie mocowane są jego nogi? (Pod skorupą.) Owen szybko zdał sobie sprawę z implikacji; ramiona i łopatki żółwia znajdują się pod jego żebrami. Tak, żółwie są w rzeczywistości wewnątrz na zewnątrz.
Dlatego nie jest poprawne stwierdzenie, że żółwie noszą swoje domy ze sobą. Raczej, żółw jest swoim własnym zamkiem. Nowe znalezisko zapewnia wiele wglądu w to, jak ewoluowały skorupy żółwi, ale naukowcy nadal nie wiedzą, dlaczego tak się stało. Niezależnie od przyczyny, na pewno zadziałało, bo żółwie nie zmieniły się zbytnio od czasu, gdy najwcześniejsze z nich pojawiły się w późnym triasie. Może to dziwne, ale ewolucja nie zrywa z sukcesem.