Skąd pochodzą zawodnicy
Tylko 25 zawodników z 40-osobowej listy rezerwowej drużyny Major League Baseball może być aktywnych dla klubu Major League, z wyjątkiem okresu od 1 września do końca sezonu zasadniczego, kiedy drużyny mogą rozszerzyć swoje składy meczowe do 40 zawodników. Pozostałych 15 zawodników jest zazwyczaj albo na liście inwalidzkiej, albo gra na jakimś poziomie w ligach mniejszych (zazwyczaj na poziomie AAA lub AA). Zawodnicy z 40-man listy rezerwowej mogą być członkami Major League Baseball Players Association. Gracze ligi mniejszej pracują na niższym poziomie płacowym niż gracze ligi głównej i są objęci wszystkimi zasadami i umowami zawodniczymi stowarzyszenia graczy. Zawodnicy ligi mniejszej, którzy nie znajdują się na 40-man Reserve List, są związani kontraktem ze swoimi macierzystymi klubami Major League Baseball, ale nie mają związków zawodowych. Pracują oni zazwyczaj za znacznie mniejsze wynagrodzenie, ponieważ rozwijają swoje umiejętności i pracują na swoją drogę w górę drabiny w kierunku głównych lig. Wielu graczy ma premie podpisu i inne dodatkowe rekompensaty, które mogą uruchomić do milionów dolarów, choć jest to zazwyczaj zarezerwowane dla wczesnych rund picków draft.
Even though minor league gracze są wypłacane znacznie mniej niż ich odpowiedniki Major League, niemniej jednak są one wypłacane za ich usługi i dlatego są uważane za profesjonalnych sportowców. Karty baseballowe odnoszą się do „pro rekordu” i „pro sezonów” jako obejmujących zarówno główną, jak i mniejszą ligę. Z tego powodu, gracze z mniejszej ligi uważają za obelgę, gdy ktoś pyta ich, kiedy „dostaną się do zawodowstwa”. Dokładniej, celem gracza jest dotarcie do „The Show” lub „big leagues.”
Obecny system
W większości przypadków, zespoły ligi mniejszej nie są własnością klubów ligi głównej, ale mają z nimi umowy afiliacyjne. Niewielka liczba klubów mniejszej ligi jest bezpośrednio własnością klubów ligi głównej, ale są to rzadkie przypadki. Zasada 56 Major League reguluje standardowe warunki umowy o rozwoju zawodnika (Player Development Contract – PDC), która jest standardową umową stowarzyszeniową pomiędzy drużyną ligi mniejszej a jej filią w lidze większej. Ogólnie rzecz biorąc, macierzysty klub ligi głównej płaci pensje i świadczenia dla umundurowanego personelu (zawodników i trenerów) oraz piłki, podczas gdy klub ligi mniejszej płaci za podróże w trakcie sezonu i inne wydatki operacyjne.
Drużyny ligi mniejszej często zmieniają przynależność do klubów ligi głównej z różnych powodów. Czasami kluby Major lub Minor League chcą afiliować się z partnerem, który jest bliżej geograficznie. W ostatnich latach niektóre kluby MLB starały się umieścić jak najwięcej drużyn stowarzyszonych w obrębie swojego Blackout Area, aby ułatwić skauting i transfery zawodników oraz wykorzystać istniejącą bazę kibiców (zainteresowanie drużyną macierzystą buduje wsparcie dla filii ligi mniejszej, a wczesne zainteresowanie kibiców rozwojem zawodników ligi mniejszej wzmacnia wsparcie dla drużyny macierzystej, gdy „lokalni zawodnicy” docierają do majors). Czasami klub Minor League chce poprawić kaliber zawodników, których jego filia z Major League wysyła do gry w klubie. Czasami klub Major League chce poprawić obiekt, do którego będzie wysyłać swoich rozwijających się zawodników. W latach parzystych, każdy klub Major lub Minor League z wygasającym
PDC może powiadomić odpowiednio Major League Baseball lub Minor League Baseball o chęci zbadania możliwości ponownego zrzeszenia się z innym partnerem PDC. Następnie biura Major League Baseball i Minor League Baseball wysyłają listę odpowiednich klubów Major League i Minor League poszukujących nowych afiliacji, a we wrześniu jest określony czas, w którym kluby mogą uzgodnić nowe PDC. Jeśli po tym procesie pozostaną jakieś wolne miejsca, biura Major League Baseball i Minor League Baseball są upoważnione do przydzielania sobie nawzajem klubów Major i Minor League.
Przed sezonem 2010 najdłuższym nieprzerwanym połączeniem pomiędzy klubami Major League i Minor League było połączenie pomiędzy Orioles i ich filią z Rookie-level Appalachian League, Bluefield Orioles. Drużyny te były powiązane przez 53 lata, od 1958 do 2010 roku. Baltimore zakończyło PDC po sezonie 2010. Na początku sezonu 2011, najdłuższą nieprzerwaną afiliacją będzie 45-letni związek pomiędzy Philadelphia Phillies i ich filią Double-A Eastern League, Reading Phillies. Klub Reading jest własnością organizacji Philadelphia.
Obecny system klasyfikacji mniejszej ligi dzieli ligi na jedną z pięciu klas, które są Triple-A (AAA), Double-A (AA), Klasa A (Single-A lub A), Klasa A Short Season, i Rookie. Ponadto, Klasa A jest dalej podzielona na Klasę A Zaawansowaną i Klasę A. Zgodnie z zasadami rządzącymi powiązanymi ligami mniejszymi (konkretnie Major League Baseball Rule 51), Klasa A Krótki Sezon jest oddzielną klasyfikacją od innych lig noszących nazwę „Klasa A”, pomimo podobieństwa w nazwie.
Triple-A
Ta klasyfikacja obejmuje obecnie dwie powiązane ligi: International League i Pacific Coast League. Ligi Triple-A zazwyczaj posiadają wielu z pozostałych 15 graczy z 40-man głównego spisu ligi, których główny klub ligowy zdecydował się nie grać na poziomie głównej ligi. Jest to ostatnio określane jako klasyfikacja „części zamiennych”, ponieważ często zawodnik, który jest wystarczająco dobry dla majors (zwłaszcza jeśli podpisał kontrakt z drużyną, która potrzebuje kogoś na jego naturalnej pozycji) jest trzymany w rezerwie na poziomie ligi mniejszej dla nagłych przypadków w lidze większej. Niektórzy weterani lig drugorzędnych są nieformalnie nazywani graczami „Cztery A”, co oznacza, że są uważani za bardziej doświadczonych niż gracze Triple-A, ale nie są wystarczająco utalentowani, aby pozostać w lidze głównej lub nie mają takiego wzrostu umiejętności jak ci, którzy są mniej doświadczeni. Niektórzy z najlepszych prospektów mogą zostać tutaj przydzieleni, jeśli nie są jeszcze gotowi do gry w lidze głównej, z możliwością powołania w późniejszym okresie sezonu. Gracze na tym poziomie z 40-man roster drużyny Major League mogą zostać zaproszeni do klubu Major League, gdy roster Major League rozszerzy się 1 września, chociaż zespoły zazwyczaj czekają, aż ich filie zakończą rozgrywki playoff, jeśli się zakwalifikują. Dla drużyn walczących o mistrzostwo, daje to świeżych zawodników. Dla tych, które nie walczą, daje im to możliwość oceny swoich drugoligowych zawodników na tle konkurencji z Major League.
Dodatkowo do dwóch powiązanych lig Triple-A, Liga Meksykańska jest klasyfikowana jako liga Triple-A, chociaż jej kluby nie mają PDC z klubami Major League.
Double-A
Obecnie istnieją trzy ligi w tej klasyfikacji: Eastern League, Southern League oraz Texas League. Niektórzy gracze będą skakać do majors z tego poziomu, jak wielu z najlepszych prospektów są umieszczone tutaj grać przeciwko sobie, a nie przeciwko weteranów minor i major league w Triple-A. Niewielka garstka graczy może być umieszczona tutaj na początek, zazwyczaj są to weterani z lig zagranicznych z większym doświadczeniem w profesjonalnym baseballu. Oczekuje się zazwyczaj, że ci gracze będą w majors przed końcem sezonu, ponieważ ich pensje są zazwyczaj wyższe niż większości prospektów.
W przeciwieństwie do głównej ligi i poziomu Triple-A, dwie z trzech lig Double-A mają swój sezon podzielony na dwie części, Eastern League jest wyjątkiem. Jeden zespół może zdobyć miejsce w playoffach poprzez wygranie dywizji w pierwszej połowie sezonu, następnie rekordy drużyn są czyszczone i inny zespół również zdobędzie miejsce w playoffach w drugiej połowie. Dzikie karty są używane do uzupełnienia pozostałych drużyn; zazwyczaj cztery drużyny kwalifikują się do rozgrywek ligowych. Ten system jest używany na poziomie klasy A, jak również.
Klasa A
Klasa A jest klasyfikacją składającą się z dwóch podklas: Class A-Advanced i Class A. Gracze zazwyczaj mają mniejsze doświadczenie lub mają szczególne problemy do przepracowania; kontrola pitchingu i spójność battingu to dwa najczęstsze powody, dla których gracz zostaje przydzielony do Class A baseball.
Class A-Advanced
Jeden poziom poniżej Double-A, California League, Florida State League i Carolina League grają na poziomie Class A-Advanced. Jest to często drugi lub trzeci awans dla zawodnika z ligi mniejszej, chociaż kilku zawodników z pierwszej rundy draftu, szczególnie tych z doświadczeniem uniwersyteckim, przeskakuje na ten poziom. Ligi te rozgrywają pełny sezon jak Triple-A i Double-A, od kwietnia do początku września. Wiele z tych drużyn, zwłaszcza w Florida State League, jest własnością macierzystych klubów Major League i korzysta z ich wiosennych kompleksów treningowych.
Liga A
Nieco poniżej klasy A-Advanced, znajdują się pełnosezonowe ligi Class-A, South Atlantic League i Midwest League. Ligi te są mieszanką graczy awansujących z krótkich lig sezonowych A i Rookie, jak również sporadycznie doświadczonych graczy pierwszorocznych. Jest to najniższa klasyfikacja, która rozgrywa pełny sezon.
Klasa A-Krótki Sezon
Klasa A-Krótki Sezon, pomimo dzielenia oznaczenia „Klasa A” z powyższymi ligami, jest w rzeczywistości oddzielną klasyfikacją od Klasy A. Zawodnicy są przydzielani do drużyn Krótkiego Sezonu A z mniej więcej tych samych powodów, które odnoszą się do Klasy A; jednakże, drużyny Krótkiego Sezonu A są nieco
bardziej ograniczone niż drużyny Klasy A w odniesieniu do wieku zawodników i lat doświadczenia w profesjonalnym baseballu.
Jak sama nazwa wskazuje, te ligi grają skrócony sezon, zaczynając w czerwcu i kończąc na początku września (w ten sposób jest tylko kilka wolnych dni w sezonie).
Liga krótkiego sezonu składa się z New York-Penn League i Northwest League i jest najwyższym poziomem krótkiego sezonu afiliacji dla 22 organizacji MLB. Pozostałe osiem klubów ma swoje najwyższe poziomy krótkiego sezonu w Appalachian lub Pioneer Leagues, które są oficjalnie sklasyfikowane jako „Rookie” ligi poziomu.
Późny początek sezonu jest zaprojektowany, aby umożliwić graczom college’u do ukończenia College World Series, który trwa do końca czerwca, przed włączeniem profesjonalny, dać głównym zespołom ligowym czas, aby podpisać swoje najnowsze drafty, i natychmiast umieścić je w konkurencyjnej lidze. Zawodnicy w tych ligach są mieszanką nowo pozyskanych zawodników i drugorocznych profesjonalistów, którzy nie byli jeszcze gotowi, aby przejść na wyższy poziom lub dla których nie było miejsca na wyższym poziomie. Drugoroczni zawodowcy mają tendencję do bycia przydzielonymi do przedłużonego treningu wiosennego, dopóki nie rozpoczną się ligi krótkiego sezonu.
Dla wielu graczy jest to pierwszy raz, kiedy kiedykolwiek używali drewnianych kijów baseballowych, ponieważ aluminiowe kije są najbardziej powszechne w grze amatorskiej, jak również pierwszy raz, kiedy grali codziennie przez dłuższy czas, ponieważ zawody amatorskie zazwyczaj regulują liczbę gier rozgrywanych w tygodniu. Gracze mogą używać pewnych zatwierdzonych kijów kompozytowych w tej klasyfikacji, aby pomóc im w przejściu z kijów aluminiowych na drewniane.
Rookie
Ligi w klasyfikacji Rookie rozgrywają skrócony sezon podobny do krótkosezonowych lig w klasyfikacji A, rozpoczynający się w czerwcu i kończący się na początku września. Ten najniższy poziom małej ligi baseballu składa się z sześciu lig, Appalachian League, Pioneer League, Arizona League, Gulf Coast League, Dominican Summer League i Venezuelan Summer League. Appalachian League i Pioneer League są tak naprawdę ligami hybrydowymi; podczas gdy oficjalnie klasyfikowane są jako ligi „Rookie”, kilka głównych drużyn ligowych ma swoje wyższej klasy zespoły krótkiego sezonu w tych ligach. Drużyny te utrzymują również drużyny na poziomie Rookie w innych ligach. Wszystkie inne ligi Rookie są również ligami z krótkimi sezonami.