Kreatynina jest produktem metabolizmu mięśni. Jest wytwarzana w prawie stałym tempie i wydalana z moczem.
Z powodu stałego tempa jej wytwarzania, ilość kreatyniny w moczu jest pośrednim miernikiem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej).
Jeśli czynność nerek jest znacznie ograniczona, stężenie kreatyniny w moczu będzie spadać. W przypadku cięższych stopni niewydolności nerek, stężenie kreatyniny w surowicy ostatecznie wzrośnie.
24-godzinna zbiórka moczu jest najdokładniejszym sposobem oceny czynności nerek za pomocą kreatyniny. W tym czasie mierzy się również kreatyninę we krwi (surowicy) i wykorzystuje do obliczenia objętości moczu potrzebnej do „oczyszczenia” zmierzonej ilości kreatyniny z krwi do moczu. Nazywa się to „klirensem kreatyniny.”
Wysokie ćwiczenia lub urazy mięśniowe występujące podczas zbiórki spowodują zwiększenie ilości kreatyniny we krwi i mogą prowadzić do fałszywych wyników klirensu kreatyniny.
Białka surowicy są zwykle ekstrahowane z moczu przed jego uwolnieniem z nerek.
Ponieważ kłębuszki nerkowe są niedoskonałe, u normalnych osób mogą sporadycznie występować „śladowe” ilości białka w moczu. Większe ilości (1+ lub więcej) są uważane za nieprawidłowe i mogą odzwierciedlać leżący u podstaw problem z nerkami.
Białko w moczu można zmierzyć w dowolnej próbce moczu („mocz punktowy”), ale najdokładniejszy pomiar jest przy 24-godzinnej zbiórce moczu.
Podczas ciąży, z powodu zwiększonego przepływu krwi przez nerki, niektóre dodatkowe białka mogą być tracone w moczu. Ta zwiększona utrata białka nie powinna zazwyczaj występować w ilościach przekraczających 300 mg w ciągu 24 godzin. Jeśli stwierdza się więcej niż 300 mg w ciągu 24 godzin, może to sygnalizować rozwój stanu przedrzucawkowego.
.