Ruwweg twee redenen.
Ten eerste, als het Engels woorden ontleent aan talen die op een andere manier met meervoud omgaan – en hier gebruik ik “anders” om te zeggen “anders dan een S op het einde te plakken”, en de vele manieren waarop het Engels meervoudsvormen op zijn eigen manier doet, te negeren – dan leent het soms de meervoudsvormen van die taal, en soms niet. Wij hebben bijvoorbeeld index/indices en medium/media (hoewel in dat geval het enkelvoud en meervoud hun eigen verschillende betekenissen hebben ontwikkeld, dus hebben we ook “mediums”), maar het Japanse “katana” zal waarschijnlijk in het meervoud worden weergegeven als “katanas”, hoewel dat niet de Japanse meervoudsvorm is. (Het Japans markeert geen meervoudsvormen op zijn zelfstandige naamwoorden.) Merk op dat “kolossen” ook een volkomen aanvaardbaar meervoud is.
Ten tweede, het Latijn – dat ons de kolossen/colossi geeft die u hierboven noemt – heeft meer dan één declinatie, en de meervoudsvormen verschillen op basis van de declinatie waarin een woord valt. Zo is het alumnus/alumni, maar ook alumnae/alumnae, om een gemakkelijk voorbeeld te noemen. Het oorspronkelijke Latijnse meervoud voor “penis” is “penes”–maar “penes” wordt in het Engels minder vaak gebruikt dan “penises”.