De moderne post wordt georganiseerd door nationale en geprivatiseerde diensten, die onderling verbonden zijn door internationale regelingen, organisaties en internationale overeenkomsten. Papieren brieven en pakjes kunnen relatief gemakkelijk en goedkoop naar bijna elk land ter wereld worden verzonden. Het Internet heeft het verzenden van brief-achtige berichten bijna onmiddellijk mogelijk gemaakt, en in veel gevallen en situaties gebruiken correspondenten e-mail waar zij vroeger brieven zouden hebben gebruikt. De hoeveelheid papieren post die via de U.S. Postal Service wordt verstuurd, is met meer dan 15% gedaald sinds de piek van 213 miljard stuks per jaar in 2006.
OrganisatieEdit
Sommige landen hebben hun postdiensten georganiseerd als naamloze vennootschappen zonder wettelijk monopolie.
Het wereldwijde postsysteem, dat de afzonderlijke nationale postsystemen van de zelfbesturende staten van de wereld omvat, wordt gecoördineerd door de Wereldpostunie, die onder meer de internationale posttarieven vaststelt, normen voor postzegels vaststelt en het systeem van internationale antwoordcoupons beheert.
In de meeste landen is een systeem van codes ingevoerd (aangeduid als ZIP-codes in de Verenigde Staten, postcodes in het Verenigd Koninkrijk en Australië, en postcodes in de meeste andere landen) om de automatisering van de operaties te vergemakkelijken. Dit omvat ook het aanbrengen van extra merktekens op het adresgedeelte van de brief of het geposte voorwerp, “streepjescodering” genoemd. De streepjescodering van post voor bezorging wordt meestal uitgedrukt in een reeks verticale streepjes, meestal POSTNET-codering genoemd, of een blok stippen als tweedimensionale streepjescode. De “blok van punten”-methode maakt de codering mogelijk van het bewijs van betaling van de portokosten, de exacte routing voor de bezorging, en andere kenmerken.
De gewone postdienst werd in de 20e eeuw verbeterd met het gebruik van vliegtuigen voor een snellere bezorging. De eerste geregelde luchtpostdienst ter wereld vond plaats in het Verenigd Koninkrijk tussen de Londense voorsteden Hendon en Windsor, Berkshire, op 9 september 1911. Sommige methoden van luchtpost bleken echter niet effectief, waaronder het experiment van de United States Postal Service met raketpost.
Ontvangstdiensten werden beschikbaar gesteld om de afzender een bevestiging van de daadwerkelijke bezorging te geven.
BetalingEdit
Wereldwijd is de meest gebruikelijke methode van vooruitbetaling van porto door het kopen van een zelfklevende postzegel die vóór verzending op de enveloppe moet worden aangebracht; een veel minder gebruikelijke methode is het gebruik van een portvrije enveloppe. Frankeren is een methode om onder licentie portvrije enveloppen te maken met behulp van een speciale machine. Zij worden gebruikt door bedrijven met grote postprogramma’s, zoals banken en direct mail-bedrijven.
In 1998 gaf de U.S. Postal Service toestemming voor de eerste tests van een veilig systeem om digitale frankering via het Internet te verzenden en op een PC-printer af te drukken, waardoor een speciale frankeermachine niet meer nodig was en bedrijven met kleinere postprogramma’s van de mogelijkheid gebruik konden maken; dit werd later uitgebreid met tests om het gebruik van gepersonaliseerde frankering te testen. De in 2003 door de U.S. Postal Service aangeboden dienst maakt het mogelijk de frankering af te drukken op speciale zelfklevende etiketten.
In 2004 introduceerde de Royal Mail in het Verenigd Koninkrijk haar op internet gebaseerde systeem SmartStamp, waarmee op gewone zelfklevende etiketten of enveloppen kan worden afgedrukt. Soortgelijke systemen worden door postadministraties over de hele wereld overwogen.
Wanneer de vooruitbetaalde envelop of het vooruitbetaalde pakje door een agent van de postdienst op de post wordt aanvaard, geeft de agent gewoonlijk door middel van een annulering aan dat de envelop of het pakje niet langer geldig is voor vooruitbetaling van porto. Uitzonderingen zijn wanneer de agent vergeet of nalaat het poststuk af te stempelen, voor postzegels die vooraf zijn afgestempeld en dus geen afstempeling behoeven, en voor, in de meeste gevallen, post met frankering. (De “gepersonaliseerde zegels” die door de USPS zijn toegestaan en door Zazzle en andere bedrijven worden vervaardigd, zijn in feite een vorm van meteretiketten en hoeven dus niet te worden afgestempeld.)
Privacy en censuurEdit
Documenten mogen over het algemeen niet worden gelezen door iemand anders dan de geadresseerde; In de Verenigde Staten van Amerika is het bijvoorbeeld een overtreding van de federale wet als iemand anders dan de geadresseerde en de overheid post openmaakt. Er zijn echter uitzonderingen: directeuren geven vaak secretaresses of assistenten de opdracht hun post te behandelen; en briefkaarten behoeven niet te worden geopend en kunnen door iedereen worden gelezen. Voor post in een enveloppe bestaan er in sommige rechtsgebieden wettelijke bepalingen die het mogelijk maken de identiteit van de afzender en de ontvanger vast te leggen.
De privacy van correspondentie wordt gewaarborgd door de grondwetten van Mexico, Colombia en Brazilië, en wordt genoemd in het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. De controle op de inhoud van de post van particuliere burgers is censuur en betreft sociale, politieke en juridische aspecten van de burgerrechten. Internationale post en pakketten zijn onderworpen aan douanecontrole, waarbij de post en de pakketten vaak worden onderzocht en de inhoud er soms uit (of zelfs in) wordt verwijderd.
Er zijn in de loop der millennia gevallen geweest van regeringen die de inhoud van particuliere post openden en kopieerden of fotografeerden. Afhankelijk van de wetgeving in het betrokken rechtsgebied kan correspondentie openlijk of heimelijk worden geopend, of kan de inhoud via een andere methode worden vastgesteld, door de politie of andere autoriteiten in sommige gevallen die verband houden met een vermoedelijke criminele samenzwering, hoewel zwarte kamers (grotendeels in het verleden, hoewel het gebruik ervan tegenwoordig blijkbaar nog steeds bestaat) extralegaal openen.
De postdienst kan worden toegestaan de post te openen als noch de geadresseerde noch de afzender kan worden gelokaliseerd, om te trachten een van beiden te lokaliseren. De postdienst mag de post ook openen om te inspecteren of deze materialen bevat die gevaarlijk zijn voor het vervoer of in strijd zijn met de plaatselijke wetgeving.
Weliswaar is postcensuur in de meeste gevallen uitzonderlijk, maar militaire post van en naar militairen die actief worden ingezet, is vaak onderworpen aan bewaking. In actieve gevechten kan de censuur bijzonder streng zijn om tactische geheimen te verbergen, laag moreel door slecht nieuws te voorkomen, enz.
Opkomst van elektronische correspondentieEdit
Moderne alternatieven, zoals de telegraaf, telefoon, telex, facsimile, en e-mail, hebben de aantrekkelijkheid van papieren post voor veel toepassingen verminderd. Deze moderne alternatieven hebben enkele voordelen: naast hun snelheid kunnen zij veiliger zijn, bijvoorbeeld omdat het grote publiek het adres van de afzender of de ontvanger niet uit de enveloppe kan afleiden, en af en toe kan het gebeuren dat traditionele poststukken niet aankomen, bijvoorbeeld als gevolg van vandalisme aan brievenbussen, onvriendelijke huisdieren en slechte weersomstandigheden. Postbezorgers kunnen, al dan niet officieel, weigeren post op een bepaald adres te bezorgen (bijvoorbeeld als er geen duidelijk pad naar de deur of brievenbus is) omdat zij dit gevaarlijk of ongemakkelijk vinden. Anderzijds voorkomt traditionele post de mogelijkheid van computerstoringen en malware, en de ontvanger hoeft de post niet af te drukken als hij een papieren kopie wenst, hoewel scannen nodig is om een digitale kopie te maken.
Fysieke post wordt nog steeds veel gebruikt in zakelijke en persoonlijke communicatie om redenen zoals wettelijke vereisten voor handtekeningen, eisen van etiquette, en de eis om kleine fysieke voorwerpen bij te sluiten.
Sinds de komst van e-mail, die bijna altijd veel sneller is, wordt het postsysteem in Internet slang aangeduid met het retroniem “snail mail”. Af en toe is ook de term “witte post” of “het papieren net” gebruikt als neutrale term voor post.
Met name in de 20e eeuw is geëxperimenteerd met hybride post, waarbij elektronische en papieren bezorging werden gecombineerd. Elektronische mechanismen zijn onder meer telegram, telex, facsimile (fax), e-mail en short message service (SMS). Er zijn methoden geweest waarbij post werd gecombineerd met sommige van deze nieuwere methoden, zoals tijdelijke e-mails, die facsimile-transmissie combineren met nachtelijke bezorging. Deze middelen maken gewoonlijk gebruik van een mechanisch of elektromechanisch gestandaardiseerd schrift (typen), dat enerzijds een efficiëntere communicatie mogelijk maakt, maar anderzijds kenmerken en praktijken die van oudsher in conventionele post voorkwamen, zoals kalligrafie, onmogelijk maakt.
Dit tijdperk wordt ongetwijfeld hoofdzakelijk gedomineerd door mechanisch schrift, met een algemeen gebruik van niet meer dan een half dozijn standaardtypografische lettertypen van standaardtoetsenborden. Het toegenomen gebruik van getypte of met de computer gedrukte brieven voor persoonlijke communicatie en de komst van e-mail hebben echter een hernieuwde belangstelling gewekt voor kalligrafie, aangezien een brief meer een “speciale gebeurtenis” is geworden. Lang voor e-mail en computer-gedrukte brieven, echter, maakten versierde enveloppen, rubber zegels en artistamps deel uit van het medium van mail art.
In de jaren 2000 (decennium) met de komst van eBay en andere online veilingsites en online winkels, hebben postdiensten in geïndustrialiseerde landen een grote verschuiving naar item shipping gezien. Dit is gezien als een stimulans voor het gebruik van het systeem in het kielzog van lagere papieren post volume als gevolg van de toegankelijkheid van e-mail.
Online postkantoren zijn ontstaan om ontvangers een middel te geven om traditionele correspondentie post te ontvangen in een gescand elektronisch formaat.
VerzamelenEdit
Postzegels zijn ook voorwerp van een bijzondere vorm van verzamelen. Postzegels verzamelen is een zeer populaire hobby geweest. In sommige gevallen, wanneer de vraag veel groter is dan het aanbod, kan hun handelswaarde op deze specifieke markt enorm veel groter worden dan de nominale waarde, zelfs na gebruik. Voor sommige postdiensten is de verkoop van postzegels aan verzamelaars die ze nooit zullen gebruiken een belangrijke bron van inkomsten; bijvoorbeeld de postzegels van Tokelau, South Georgia & South Sandwich Islands, Tristan da Cunha, Niuafo´ou en vele andere. Postzegels verzamelen is algemeen bekend als filatelie, hoewel strikt genomen de laatste term verwijst naar de studie van postzegels.
Een andere vorm van verzamelen betreft briefkaarten, een document geschreven op een enkel stevig vel papier, gewoonlijk versierd met fotografische afbeeldingen of artistieke tekeningen op een van de zijden, en korte berichten op een klein deel van de andere zijde, die ook de ruimte voor het adres bevatte. In strikt filatelistisch gebruik moet de briefkaart worden onderscheiden van de postkaart, die een voorgedrukte frankering op de kaart heeft. Het feit dat deze communicatie zichtbaar is voor anderen dan de ontvanger is er vaak de oorzaak van dat de berichten in jargon worden geschreven.
Brieven worden vaak bestudeerd als een voorbeeld van literatuur, en ook in de biografie in het geval van een beroemd persoon. Een deel van het Nieuwe Testament van de Bijbel is samengesteld uit de brieven van de apostel Paulus aan christelijke gemeenten in verschillende delen van het Romeinse Rijk. Zie hieronder voor een lijst van beroemde brieven.
Een schrijfstijl, epistolair genoemd, vertelt een fictief verhaal in de vorm van de briefwisseling tussen twee of meer personages.
Een geïmproviseerde postmethode na stranding op een verlaten eiland is een bericht in een fles.
DereguleringEdit
In tal van landen, waaronder Zweden (1 januari 1993), Nieuw-Zeeland (1998 en 2003), Duitsland (2005 en 2007), Argentinië en Chili is de markt voor postdiensten opengesteld voor nieuwkomers. In het geval van New Zealand Post Limited omvatte dit (vanaf 2003) het recht om als enige Nieuw-Zeelandse postadministratie lid te zijn van de Wereldpostunie, waardoor een einde kwam aan haar monopolie op postzegels met de naam Nieuw-Zeeland.