“Legion”, zoals zoveel van het werk van maker Noah Hawley, floreert wanneer het korte verhalen gebruikt om de puntjes binnen een groter geheel te verbinden. Of het nu een standalone aflevering is om het achtergrondverhaal van een personage uit te diepen of een Jon Hamm-gearrangeerde riff over hoe waanideeën zich in iemands geest kunnen manifesteren, het FX-drama dat is gebouwd op basis van de pagina’s van Marvel comics is zo ambitieus dat deze affectieve eenmalige segmenten bevredigender kunnen zijn dan het verwarrende seriële verhaal dat ze helpen aandrijven. Het is de reden waarom de seizoen premières en finales zijn vaak zo prachtig – ze, op zichzelf, zijn meer complete stukken dan wat er tussen zit.
Seizoen 3 verbindt in horten en stoten, met de meest arresterende momenten arriveren in de eerste en zesde afleveringen via deze betoverende pauzes van de belangrijkste, lopende arc. Wat er tussen zit is rommelig, benadrukt door het spectaculaire productie-ontwerp, regie en montage die “Legion” elk seizoen heeft geholpen op te vallen. Maar als je dit zwarte schaap van het Marvel universum tot nu toe hebt omarmd – een serie die begon toen Fox zijn eigen heerschappij had en die nu de deur wordt uitgezet na de overname door Disney – dan zou je genoeg moeten vinden om op te kauwen binnen de thema’s, ideeën, en individuen. Hoewel beter in het schetsen van karakter motivaties en het overbrengen van perspectief, weet je of je klaar bent voor meer “Legion” nu – Seizoen 3 is nog steeds dezelfde show die het is geweest en nog steeds anders dan al het andere dat er is.
Om te beginnen met de laatste acht afleveringen, David (Dan Stevens) is de slechterik. Hij is eigenlijk een hippie sekteleider die ervoor zorgt dat zijn “kinderen” vroom blijven door ze te hersenspoelen met geluk. Ja, David is nog steeds in de waan dat hij het juiste doet, zelfs als hij mensen dwingt om dingen op zijn manier te zien – hij is telekinetisch, telepathisch, en kan ieders geest manipuleren om te denken hoe hij wil dat ze denken. Maar hij ligt ook op de loer in de schaduw aan het begin van het seizoen; verstopt zich voor The Forces of Division, rouwend en woedend tegen het verlies van zijn geliefde Syd (Rachel Keller).
Populair op IndieWire
Er is nu geen dubbelzinnigheid over de status van David. Er is geen poging om je te laten sympathiseren met zijn benarde situatie, en de integratie van tijdreizen wordt gelukkig niet gebruikt om terug te gaan en zijn ergste fout uit te wissen (evenals die van de serie): toen David Syd verkrachtte aan het einde van het vorige seizoen. Dat is gebeurd, en “Legion” probeert niet te doen alsof dat niet zo is – tijdreizen bestaat niet in de echte wereld. In plaats daarvan kiezen Hawley en zijn team van schrijvers ervoor om meer tijd te besteden aan Syd’s perspectief, evenals twee andere integrale vrouwen: Kerry (Amber Midthunder) en Switch (Lauren Tsai), de nieuwkomer in de cast die door de tijd kan reizen.
Lauren Tsai in “Legion”
Suzanne Tenner/FX
Haar introductie, samen met de machinaties van het tijdreizen, worden prachtig behandeld. De openingsaflevering stuurt Switch op een Matrix-achtige zoektocht in een buitenaards konijnenhol, waarbij hij een gele bus volgt (die eigenlijk rood is) en door transparante tunnels kruipt die door gebouwen lopen en boven straten uittorenen, ongezien door iemand buiten. Syd’s tijd komt veel later, en om meer te zeggen zou een misdaad zijn voor de gelukzaligheid van de ontdekking – het is een verbluffende aflevering, een van de beste van de serie, die erin slaagt om al Hawley’s beste eigenschappen te incorporeren: inventiviteit, vragen van moraal, en een onverwachte explosie van plezier.
“Legion,” die opende met een opwindende dansscène, dreef weg van dergelijke vreugdevolle intermezzo’s als het David volgde naar beneden in zijn donkere, schurkachtige gat. Maar hoewel seizoen 3 nog steeds heel serieus is – als David’s persoonlijke bezigheden de wereld dreigen te beëindigen en de Forces of Division zich haasten om het onstopbare te stoppen – maakt het ruimte voor een paar al te korte stukjes puur entertainment, of het nu aan het einde van Syd’s bijna-standalone aflevering is of een openingsactiescène om het vorige uur af te trappen.
Zelfs de introductie van tijdreizen wordt gedaan met een inventieve, karaktervormende aflevering apparaat, en Hawley slaagt erin om de “Looper” paradox van het overmatig uitleggen hoe het onmogelijke mogelijk wordt in deze wereld te vermijden. Het is veel meer bezig met wat het bestaan ervan doet met de personages. Als je door de tijd zou kunnen reizen en al je fouten zou kunnen herstellen, zou je je dan überhaupt nog zorgen maken over het maken van die fouten? En zou dat veranderen wie je bent?
Het is een spannende benadering, en een die de focus houdt op David, Syd, en de rest van de mensen die “Legion” bevolken. Niet iedereen krijgt een eerlijke shake – afgezien van een twist in de laatste twee uur, Aubrey Plaza’s Lenny voelt als een gemiste kans – maar het is niet bij gebrek aan proberen. Hawley’s serie blijft ambitieus tot het einde, accepteert de gebreken die horen bij zulke grote dromen en durft groter te blijven dromen. Het resultaat is onvolmaakt, maar betoverend in net genoeg scènes om je terug te laten komen voor meer. Die korte verhalen tellen op tot iets, en zelfs als “Legion” niet de som van zijn delen is, zijn sommige van die delen op zichzelf spectaculair.
Grade: B
“Legion” seizoen 3 gaat maandag 24 juni om 10 p.m. ET op FX in première.