| Geschiedenis | Karakteristieken | Kuddes | Reproductie | Dieet | Range | Management |
Voortplanting
Een grondhoender die op een hen afstormt
De toename van het daglicht in de lente brengt hormonale veranderingen teweeg bij wilde kalkoenen. Het begin van het snorren eind februari tot begin maart geeft de nadering van de paringsperiode aan. Het snorren wordt gebruikt om vrouwtjes aan te trekken voor de paring. Grondhanen zijn polygaam en paren met verschillende hennen. Enkel de meest dominante grondhoenders doen het merendeel van de paringen, alhoewel subdominante grondhoenders en jakes er stiekem een paar hennen uitbroeden.
Het snorren begint voor zonsopgang terwijl de grondhoender nog op zijn slaapplaats zit. De gobbler hoopt zoveel mogelijk hennen aan te trekken voor hij naar beneden vliegt. Het varieert een beetje, maar meestal ongeveer 15 minuten voor zonsopgang vliegt de grondhoender naar beneden en begint met zijn baltsgedrag door te baltsen en te snorren voor de hen(nen). Het paraderen begint met het opsteken van de lichaamsveren, het uitwaaieren van de staart en het langszij op de grond laten vallen van de vleugels. Het bloed stroomt naar de kop van de grondhoen, zijn snuit wordt lang en zijn haarkransen worden helderrood. Als de hen ontvankelijk is, gaat ze op haar hurken voor de baltsende grondhoender zitten en paren ze. Een enkele paring is voldoende om alle eieren te bevruchten, maar de hennen paren meestal verschillende keren.
Als het paringsseizoen eenmaal op gang is, gaan de hennen op zoek naar nestplaatsen om eieren te leggen. In het grootste deel van het land begint het leggen meestal eind maart tot begin april. Kalkoenen nestelen gewoonlijk in gebieden (oude velden, maaiweiden, dennenbossen, beekranden) met een goed ontwikkelde onderbegroeiing die enige beschutting biedt tegen struikgewas en wingerd. Dagelijks wordt één ei gelegd tot een legsel van gemiddeld 9 tot 11 eieren is gevormd. Het broeden duurt 28 dagen en alle kuikens komen binnen 24 uur uit. Afhankelijk van het weer verlaten de broedvrouw en de jongen het nest binnen 24 uur na het uitkomen. De piekperiode is van ongeveer 20 mei tot 10 juni. Als het eerste nest wordt vernield, proberen sommige hennen een tweede nest te bouwen. Hennen die opnieuw moeten nesten, leggen minder eieren.
In het algemeen is minder dan de helft van alle nestpogingen succesvol. Het feit dat wilde kalkoenen op de grond nestelen en in totaal 6 weken nodig hebben om eieren te leggen en uit te broeden, maakt hennen en hun nesten kwetsbaar voor predatie en menselijke verstoring (vernietigen van nesten door branden, maaien en schrapen). Tot de meest voorkomende predatoren van kalkoeneieren behoren wasberen, stinkdieren, opossums, kraaien en slangen. Het sterftecijfer van de kuikens ligt meestal tussen 70 en 80 procent of hoger, vooral tijdens de eerste twee weken van hun leven, wanneer ze nog niet kunnen vliegen en op de grond onder de hen slapen.
Predatoren van de rui zijn onder meer zoogdieren, waarvan wasbeer en bobcat de grootste verliezen veroorzaken. Vossen en coyotes zijn ook belangrijke predatoren. Vogels veroorzaken 13 procent en reptielen zijn verantwoordelijk voor 4 procent van het verlies. Verwilderde honden en katten azen ook op kippen/eieren als de gelegenheid zich voordoet. Gelukkig hebben kalkoenen een hoog voortplantingspotentieel, en één goede uitkomst kan de populaties aanzienlijk doen toenemen en eerdere slechte broedsels compenseren.