W XVII wieku rosyjscy carowie zaczęli nagradzać lojalnych posiadaczy ziemskich małymi posiadłościami zwanymi „daczami” w kraju. (Słowo to tłumaczy się ze staroruskiego na „coś danego”.) Większość dachów została znacjonalizowana po rewolucji rosyjskiej we wczesnych latach 1900, i od tego czasu, wyższa i średnia klasa sowiecka używała ich jako domów letnich.
W latach 1980, tuż przed rozpadem Związku Radzieckiego, nastąpił boom popularności dachów. W tym momencie, gdzieś około jedna na trzy rodziny posiadały dacha, gdzie spędzali weekendy i uciec od upału latem. Teraz szacuje się, że połowa wszystkich rosyjskich rodzin mieszkających w dużych miastach posiada drugi dom.
W południowej Moskwie, jeden z tych wszechobecnych domów letniskowych został przekształcony w publiczne muzeum zamrożone w czasie. Dom jest wypełniony artefaktami z czasów sowieckich. Zwiedzający są częstowani rosyjską herbatą w szklankach w starych metalowych uchwytach. Mogą pomóc w lepieniu pierogów i barszczu, a także spróbować warzyw, owoców i ziół z ogrodu, istotnej części wielu dachas.
Zwiedzanie, prowadzone przez właścicielkę domu, Nadię, jest zaprojektowane wokół książek dla dzieci, płyt, mebli, naczyń, ubrań i technologii z lat 50-tych, 60-tych i 70-tych. Biorąc pod uwagę uniwersalność życia w Związku Radzieckim, a także wiedzę Nadii na temat historii Rosji i ZSRR, dom zapewnia bardzo szerokie doświadczenie życia w Związku Radzieckim, a wielu uważa zachowany dom na moskiewskiej wsi za ukryty klejnot.
.