Teoria rozwoju psychospołecznego: Erikson’s 8 Stages

W każdym z tych etapów, istnieją różne cele, które dziecko musi osiągnąć, głównie z pomocą swoich rodziców. Ich rozwój osobowości będzie zależał od tego, jak stawiają czoła różnym konfliktom, które muszą być jak najszybciej pokonane, ponieważ zagrażają psychice danej osoby.

Erik Erikson’s Stages of Psychological Development Chart

Słyszymy, jak mówisz: „No dobrze, ale, co to jest teoria rozwoju psychospołecznego?”. Zanim przeskoczymy do szczegółów każdego etapu, oto wykres, który pomoże Ci zrozumieć tę koncepcję.

Etapy rozwoju psychospołecznego

Oto szczegóły do teorii Erika Eriksona, które pomogą Ci zrozumieć, kiedy Twoje dzieci rozwijają poczucie tego, co, ich oś czasu do budowania interakcji społecznych lub skupiania się na pracy i tak wiele więcej.

Etap 1: Zaufanie vs Nieufność (Narodziny do 1,5 roku)

Pierwszy etap rozwoju zaczyna się jako niemowlę (narodziny do 1,5 roku). Obejmuje on okres nauki oralnej, dlatego nazwa tego etapu to etap oralny.

Głównym celem noworodków jest karmienie się piersią matki. Na etapie oralnym rodzice muszą regularnie karmić swoje dzieci. Jeśli tak, niemowlę będzie bardziej wszechstronną osobą w późniejszym życiu.

Po około sześciu miesiącach, dzieci z bardziej rozwiniętymi zdolnościami motorycznymi nauczą się dotykać, trzymać i gryźć. Dziecko z nowymi zębami nie będzie gryźć palca ponownie, gdy doświadczy bólu. W tym samym sensie, gdy matka unika dziecka od gryzienia ich piersi podczas karmienia, dziecko zmniejszy to zachowanie w czasie.

To zachowanie uczenia się pomaga dziecku rozwijać swoją osobowość. Jeśli rodzice obsługują wszystkie potrzeby i oczekiwania dziecka prawidłowo, dziecko będzie rozwijać zaufanie. Ta pewność siebie przyczyni się do budowania poczucia bezpieczeństwa i zaufania.

Pojawienie się problemów związanych z zaufaniem i nieprzyjemnych sytuacji podczas tego pierwszego etapu może zwiększyć szansę na pojawienie się różnych problemów w przyszłości, takich jak pesymizm, introwertyzm i uzależnienie od alkoholu lub narkotyków.

Faza 2: Autonomia vs Wstyd i Wątpliwości (1,5 do 3 lat)

Faza wczesnego dzieciństwa, zwana również fazą analną, jest okresem, w którym dziecko uczy się kontrolować swoje jelita i mięśnie w zakresie treningu toaletowego (1,5 do 3 lat). Fakt, że dziecko jest w stanie kontrolować własne ciało jest dużym krokiem.

Niezwykle ważne jest, aby trening toaletowy był wykonywany prawidłowo. Szkolenie toaletowe, które przeraża, grozi lub wywiera presję na dziecko, nigdy nie jest właściwym sposobem uczenia go. Jednak nadopiekuńczy rodzice mogą również uniemożliwić dzieciom naukę samokontroli. Misguided rodzicielstwo może prowadzić dziecko, aby stać się nieśmiały i podejrzliwy individual w future.

Behavioral problemy w dorosłych będzie często data z powrotem do etapu anal i problemy, które były w obliczu w tym okresie. Zgodnie z teorią rozwoju psychospołecznego Erika Eriksona, na te zachowania mają wpływ trudności doświadczone na tym etapie.

Dziecko powinno również teraz mieć samokontrolę. Jeśli nie pozwalasz dziecku dokonywać własnych wyborów zgodnie z jego doświadczeniami i pozwalasz mu korzystać z wolnej woli, będziesz miał negatywny wpływ na rozwój osobowości dziecka, np. powodując niską samoocenę i wysokie zwątpienie w siebie.

Co więc dzieje się w odwrotnym przypadku? Jeśli dziecko czuje się pewnie w podejmowaniu własnych decyzji i jest zachęcane i wspierane przez rodziców, stanie się w przyszłości bardziej pewne siebie, pełne szacunku i uczciwe.

Etap 3: Inicjatywa vs poczucie winy (od 3 do 5 lat)

Jak dzieci rozpoczynają etap przedszkolny (od 3 do 5 lat), mogą łatwiej wyrażać siebie i wykorzystywać swoje umiejętności językowe i motoryczne. Etap ten znany jest jako okres falliczno-edypalny. Jedną z najbardziej znaczących cech tego etapu jest ciekawość seksu.

Dzieci mogą dotykać swoich narządów płciowych, dotykać narządów płciowych swoich przyjaciół, a nawet grać w gry seksualne. To jest napędzany przez ciekawość, więc rodzice nie powinni oskarżać lub karać dziecko.

Dzieci, które są upokarzane, przedmiotem przemocy, lub karane z powodu ich ciekawości będzie zdruzgotany. Konsekwencje tego typu zachowań pojawiają się w późniejszym wieku. Problemy seksualne i depresja w dorosłości są zazwyczaj spowodowane negatywnymi doświadczeniami w wieku od 3 do 5 lat.

Jest to również okres, w którym dziecko będzie nawiązywać relacje z przyjaciółmi. Mogą wystąpić pewne zachowania agresywne, ale można je łatwo rozwiązać za pomocą gier lub zabawek. Oczywiście, ważne są wskazówki rodziców. Radzimy znaleźć wsparcie pedagogiczne, jeśli potrzebujesz specjalistycznej pomocy.

Rodzice nie powinni używać przemocy, aby zdyscyplinować swoje dzieci, które są agresywne i walczą. To tylko zwiększy ich skłonność do przemocy w późniejszym życiu. Jeśli do tego okresu podejdzie się ostrożnie i pozytywnie, dziecko najprawdopodobniej wyrośnie na osobę, która jest pełna szacunku i odpowiedzialna.

Być może zdajesz sobie sprawę, że z każdym etapem pojawiają się u dziecka nowe zachowania, a reakcje środowiska (czyli rodziny) są kluczowe w kształtowaniu jego rozwoju. Każde nowe zachowanie i następujące po nim reakcje rodziców będą dalej rozwijać osobowość dziecka.

Faza 4: Przemysł a niższość (5 do 12 lat)

Na etapie 4, dzieci osiągają wiek szkolny (5 do 12 lat). Jest on znany jako okres utajony. Jest to etap, w którym dzieci rozwijają relacje społeczne i zwiększają swoją produktywność i uczenie się.

Dzieci nauczą się, jak samodzielnie kończyć zadania, prosić o pomoc, gdy jej potrzebują, i pomagać innym. Ponadto, w tym okresie, dzieci będą wybierać swoje wzorce do naśladowania.

Jest to etap, w którym dzieci lubią mieć poczucie osiągnięcia. Dzieci, które pomyślnie ukończą ten etap, są zadowolone z siebie i czują się kompetentne, i nie rozwiną kompleksu niższości. Z drugiej strony, dzieci, które doświadczają niepowodzeń w tym okresie, mogą zacząć wątpić w swoje możliwości.

Mimo że edukacja i szkolnictwo są bardzo ważne, nie należy zapominać, że edukacja zaczyna się w rodzinie.

Twoje dziecko może jeszcze nie odkryło w pełni swojego potencjału uczenia się, może mieć problemy z nauką, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), a nawet może być uzdolnione (uzdolnione dzieci mogą nie poradzić sobie w standardowym programie nauczania). Rodzice mogą wspierać swoje dzieci we wszystkich tych sprawach, jeśli wcześnie wykryją problem. Dlatego właśnie rodziny powinny konsultować się z ekspertami.

Faza 5: Tożsamość a pomieszanie ról (od 12 do 20 lat)

Dorastanie (od 12 do 20 lat) może być jedną z najtrudniejszych faz, ponieważ zmiany emocjonalne i fizyczne zachodzą gwałtownie.

W tym okresie jednostka pragnie odnaleźć własną tożsamość. Oni szukają i kwestionują nawyki, perspektywy na życie, przekonania i myśli. Zaburzenia zachowania mogą pojawić się w ciągu tych lat, ale z czasem, te zachowania w końcu zmniejszyć lub disappear.

Młodzi ludzie szukający zrozumieć własną tożsamość może dołączyć do wielu grup społecznych, takich jak grupy polityczne lub społecznej odpowiedzialności. Jest to również czas, kiedy młodzież nadmiernie troszczy się o swój wygląd fizyczny.

Pod koniec tego etapu młodzież będzie odczuwała pragnienie stanięcia na własnych nogach, będzie odczuwała niepokój o przyszłość i myśli o opuszczeniu domu i rodziców.

Jest to ważny okres dla jednostki, aby poznać siebie i kształtować swoją przyszłość. Jeśli jakiekolwiek negatywne doświadczenia w poprzednich etapach, nastolatek może ulec uzależnieniu od alkoholu i nikotyny, drobne przestępstwa i podobne negatywne zachowania – i te zachowania mogą stać się trwałe w czasie.

Jeśli spojrzeć wokół, można zauważyć, że wielu palaczy są ci, którzy zaczęli palić w młodym wieku i nie może rzucić nawet jeśli chcą. Dlatego ten etap jest kluczowy dla rodziców, aby pomóc swoim dzieciom nauczyć się radzić sobie z problemami.

Faza 6: Intymność vs Izolacja (20 do 30 lat)

Faza młodej dorosłości (20 do 30 lat) obejmuje długi okres czasu. Młodzi dorośli muszą się uspołecznić i ustanowić intymne związki, dać pierwszeństwo i wziąć odpowiedzialność w pracy, w rodzinie, w relacjach seksualnych i w społeczeństwie.

Uczenie się życia razem z innymi i silnych związków to kluczowe cele w tym czasie, a nie poznawanie różnych idei i spotykanie nowych ludzi.

Zgodnie z teorią rozwoju psychospołecznego Erika Eriksona, najzdrowszym sposobem zakończenia szóstego etapu rozwoju jest znalezienie partnera, rozwinięcie pewności siebie i przyczynienie się do rozwoju społeczeństwa.

Etap 7: Generatywność vs Stagnacja (30 do 60 lat)

Faza średniej dorosłości (30 do 60 lat) jest okresem przejściowym, w którym ludzie nadal są produktywni, ale również chcą przekazać swoją wiedzę i wpływ pokoleniu po nich.

Ludzie mogą również zacząć czuć się komfortowo w swoich codziennych rutynowych czynnościach i dlatego podejmują kroki, aby przeciwdziałać tej stagnacji.

Jeśli potrzeby związane z seksualnością, zdrowiem psychicznym i socjalizacją nie zostaną zaspokojone podczas szóstego etapu, może to spowodować emocjonalny wpływ na relacje w siódmym etapie. Wpływ ten zmniejszy produktywność i kreatywność danej osoby.

Etap 8: Integralność Ego vs Rozpacz (60+ lat)

Ósmy i ostatni etap rozwoju psychospołecznego, znany również jako dojrzałość (60+ lat), tworzy konflikt między spokojem a żalem.

Tych, którzy wierzą w samorealizację i mają poczucie kompletności, nie będą żałować swojej przeszłości i zdrowo zakończą poprzednie etapy. Ci, którzy są niespokojni, to ludzie cierpiący na depresję, którzy nadal będą żałować tego, co zrobili w przeszłości.

Jedną z typowych cech tego okresu jest próba wypełnienia sumiennych obowiązków. Na przykład, jednostka może zacząć koncentrować się na (lub stać się bardziej skoncentrowana na) oddawaniu czci lub religii lub chęci pozostawienia czegoś dla następnego pokolenia.

Teoria oparta na faktach Erikson’a zawiera dokładne przykłady z życia jednostki. Ważne jest, aby zawsze pamiętać, że każdy etap jest połączony z innymi, i że rozwój każdej osoby zaczyna się w okresie niemowlęcym.

.