Siekacz centralny szczęki

Siekacz centralny stały szczęki jest najszerszym zębem mezjalnym w porównaniu z jakimkolwiek innym zębem przednim. Jest on większy niż sąsiedni siekacz boczny i zazwyczaj nie jest tak wypukły na swojej wargowej powierzchni. W rezultacie siekacz centralny wydaje się mieć bardziej prostokątny lub kwadratowy kształt. Kąt sieczny mezjalny jest ostrzejszy niż kąt sieczny dystalny. Kiedy ząb ten jest świeżo wyrżnięty w jamie ustnej, brzegi sieczne mają trzy zaokrąglone elementy zwane mamelonami. Mamelony z czasem zanikają, ponieważ szkliwo zużywa się w wyniku tarcia.

Generalnie istnieją różnice między płciami w wyglądzie tego zęba. U mężczyzn rozmiar siekacza centralnego szczęki jest zwykle większy niż u kobiet. Różnice między płciami w grubości szkliwa i szerokości zębiny są niewielkie. Obserwuje się różnice wiekowe w długości dziąsłowo-więzadłowej siekaczy centralnych szczęki, które wynikają z normalnego ścierania zachodzącego w ciągu życia. Dlatego też młodsze osoby mają większą długość sieczną dziąsłową zębów niż osoby starsze.

Widok wargowyEdit

Widok wargowy tego zęba uwzględnia część zęba widoczną z boku, gdzie znajdowałyby się wargi. Zarys mezjalny zęba jest prosty lub lekko wypukły, podczas gdy zarys dystalny jest znacznie bardziej wypukły. W związku z tym wysokość krzywizny (punkt najbardziej oddalony od osi centralnej zęba) znajduje się bliżej kąta mezjalnego po stronie mezjalnej, a bardziej apikalnie po stronie dystalnej.Dystalny zarys korony jest bardziej wypukły niż mezjalny, a kąt dystalny nie jest tak ostry jak kąt mezoincisalny.Po starciu mamelonów brzeg sieczny siekacza centralnego szczęki jest prosty mezjodystalnie. Środek brzegu siecznego zakrzywia się lekko ku dołowi w centrum zęba. Linia przyszyjkowa, która jest postrzegana jako granica pomiędzy koroną a korzeniem zęba, znajduje się bliżej wierzchołka korzenia w centrum zęba. To sprawia, że linia szyjkowa wydaje się mieć kształt półkola.

Z tego widoku korzeń jest tępy i ma kształt stożka. Chociaż istnieje duża zmienność między ludźmi, długość korzenia jest zwykle o 2-3 mm większa niż długość korony. Duże zakrzywienia korzenia zwykle nie są widoczne w przypadku tego zęba.

Widok podniebiennyEdit

Widok podniebienny tego zęba uwzględnia część zęba widoczną od strony, gdzie znajdowałby się język. Podniebienna strona siekacza centralnego szczęki ma małą wypukłość, zwaną cingulum w pobliżu linii szyjkowej i ma dużą wklęsłość, zwaną dołem językowym. Wzdłuż strony mezjalnej i dystalnej znajdują się lekko wypukłe części zwane grzbietami brzeżnymi. Językowy brzeg sieczny jest również lekko uniesiony do poziomu grzbietów brzeżnych. Dół językowy jest ograniczony dośrodkowo przez językowy brzeg sieczny, mezjalnie przez mezjalny grzbiet brzeżny, dystalnie przez dystalny grzbiet brzeżny, a szyjnie przez cingulum. Rowki rozwojowe znajdują się na cingulum i leżą do dołu językowego.

Ta strona zęba zwęża się w stosunku do strony wargowej zęba. W wyniku tego mezjalna i dystalna strona zęba są bardziej oddalone od siebie po stronie wargowej niż językowej. Ponadto przekrój poprzeczny zęba na linii szyjkowej wykazałby ogólny wygląd trójkąta. Jednym z boków trójkąta byłaby powierzchnia licowa, a pozostałe dwa boki to strona mezjalna i nieco krótsza strona dystalna.

Widok mezjalnyEdit

Widok mezjalny tego zęba uwzględnia część zęba widoczną od strony najbliższej miejscu, w którym znajdowałaby się linia środkowa twarzy.oś mezjalna powinna być równoległa do linii środkowej. Strona mezjalna siekacza centralnego szczęki ukazuje koronę zęba jako trójkąt, którego wierzchołek znajduje się na brzegu siecznym, a podstawa na szyjce zęba. Korzeń wydaje się mieć kształt stożka z tępym wierzchołkiem. W przeciwieństwie do większości innych zębów, linia poprowadzona przez środek brzegu siecznego przecina również środek wierzchołka korzenia. Występuje to również w siekaczach bocznych szczęki.

Grzebień krzywizny dla powierzchni podniebiennej i wargowej znajduje się bezpośrednio przyśrodkowo do linii szyjki zęba. Powierzchnia wargowa korony jest wypukła od grzebienia krzywizny do brzegu siecznego. Powierzchnia językowa korony jest wypukła w pobliżu cingulum i w pobliżu brzegu siecznego, ale w przeważającej części jest wklęsła wzdłuż powierzchni pomiędzy tymi dwoma obszarami.

Najbardziej niż jakikolwiek inny ząb w jamie ustnej, linia szyjkowa z tego widoku zakrzywia się ogromnie w kierunku siecznym. Przy średniej długości korony wynoszącej od 10,5 do 11 mm, zakrzywienie linii szyjki w siekaczu centralnym szczęki wynosi od 3 do 4 mm.

Widok dystalnyEdit

Widok dystalny tego zęba uwzględnia część zęba widoczną od strony najbardziej oddalonej od miejsca, w którym znajdowałaby się środkowa linia twarzy. Ta strona zęba jest bardzo podobna do strony mezjalnej. W tym widoku widoczna jest większa część powierzchni zęba skierowana w stronę warg niż w widoku mezjalnym, ponieważ powierzchnia wargowa odchyla się dystalnie i językowo. Również linia przyszyjkowa zakrzywia się mniej w porównaniu z widokiem mezjalnym.

Widok siecznyEdit

Widok sieczny tego zęba uwzględnia część zęba widoczną od strony, gdzie znajduje się brzeg sieczny. Pod tym kątem widoczna jest tylko korona zęba, a ogólnie ząb wygląda na dwustronny. Powierzchnia wargowa wydaje się szeroka i płaska. Powierzchnia językowa zwęża się w kierunku cingulum. Odległość między kątem mezjalnym a dziąsłowym jest nieco większa niż odległość między kątem dystalnym a dziąsłowym.

Anatomia miazgiEdit

Miazga jest miejscem zaopatrzenia zęba w nerwy i krew. W przypadku mlecznego siekacza centralnego szczęki leczenie endodontyczne jest rzadsze. W stałym siekaczu centralnym szczęki leczenie kanałowe może być skuteczne. W zębie tym często występują trzy rogi miazgowe. W prawie wszystkich siekaczach centralnych szczęki jest jeden kanał z jednym wierzchołkiem. Podczas leczenia kanałowego dostęp do miazgi jest często zlokalizowany centralnie na powierzchni językowej pomiędzy brzegiem siecznym a cingulum. Na poziomie linii szyjkowej kształt kanału jest trójkątny, ale staje się okrągły na środkowym poziomie korzenia. Chociaż korzeń jest na ogół prosty, najczęstsze punkty zakrzywienia znajdują się w pobliżu wierzchołka, a ich kierunek jest bardziej powszechny w kierunku dystalnym i językowym.