Carl Jung jest dobrze znany jako praojciec psychologii analitycznej. Wierzył, że ekspresja religijna przejawiała się z tęsknoty psychiki za zrównoważonym stanem świadomości i nieświadomości jednocześnie. Jung spędził wiele lat studiując i praktykując z Zygmuntem Freudem, ale ta konkretna teoria doprowadziła ich do rozstania. Jung przypuszczał, że nieświadomość zbiorowa jest wspólna dla wszystkich ludzi. Podstawą tej teorii były określone archetypy i wzorce, które dyktują ludziom sposób przetwarzania obrazów psychicznych. Na przestrzeni dziejów i we wszystkich kulturach, mitologia i badanie snów utrzymywały wspólny wątek. Jung wierzył, że każda osoba dąży do osiągnięcia pełni poprzez osiągnięcie harmonii w świadomości i nieświadomości, a to może być osiągnięte poprzez badanie snów.
- Koncepcje psychoterapii jungowskiej
- Psychologia głębi
- Psychologia archetypowa
- Wpływ Junga na psychologię psychodynamiczną
- Nowoczesne narzędzia oceny
Koncepcje psychoterapii jungowskiej
- Aktywna wyobraźnia: Jung stworzył koncepcję aktywnej wyobraźni jako sposób na opisanie pomostu pomiędzy nieświadomością a świadomością. Używając wyobraźni, fantazji, snów i medytacji, klient jest w stanie wprowadzić swoją nieświadomość do teraźniejszości poprzez narrację lub działanie. Aktywna wyobraźnia opiera się na klienta nieukierunkowanej obserwacji ich wyobraźni lub marzeń, a nie zamierzony obraz ich pragnień.
- Indywiduacja: Indywiduacja jest procesem psychologii analitycznej, dzięki któremu jednostka rozwija się w to, kim naprawdę ma być. Osoby z problemami emocjonalnymi często mają wrażenie, że żyją w sposób fragmentaryczny, rozczłonkowany, wypełniony różnymi doświadczeniami emocjonalnymi. Postęp jest często utrudniony w wyniku wewnętrznego konfliktu i samosabotażu wynikającego z segregacji różnych jaźni w danej osobie. Indywiduacja polega na zintegrowaniu wszystkich przeszłych pozytywnych i negatywnych doświadczeń danej osoby w taki sposób, aby mogła ona prowadzić zdrowe, produktywne i stabilne emocjonalnie życie. Indywiduacja pozwala osobie stać się unikalną i zasadniczo indywidualną w stosunku do innych istot ludzkich i zbiorowej nieświadomości. Proces indywiduacji zachodzi za pomocą różnych metod, w tym interpretacji snów i aktywnej wyobraźni, i daje początek dojrzałej, holistycznie zdrowej i harmonijnej jednostce.
- Nieświadomość zbiorowa: Jung jako pierwszy użył terminu nieświadomość zbiorowa jako środka do opisania ekspresji nieświadomości, która jest wykazywana przez każdą żywą istotę z systemem nerwowym. Zamiast posiadać tylko doświadczenia z naszej osobistej historii lub naszej psychiki, nieświadomość zbiorowa organizuje wszystkie doświadczenia w obrębie gatunku. Jung wierzył, że nieświadomość zbiorowa jest dziedziczona i nieodłączna dla każdej istoty, a nie jest wynikiem konkretnych wydarzeń. Nieświadomość zbiorowa przechowuje obrazy mentalne, które nie mogą być wyjaśnione historycznie lub poprzez doświadczenie, ale istnieją tylko jako ewolucyjny produkt uboczny.
- „Logos” w teoriach Junga: Jung używał również terminu logos w swoich teoriach filozoficznych. Logos, według Junga, reprezentował fakt lub powód. Jung często odnosił się do kontrastu między świadomością a nieświadomością jako logos versus mythos. Dodatkowo Jung wierzył, że logos był męską wersją dla racjonalności, gdzie żeński odpowiednik, eros, reprezentował psychiczną dostępność lub emocje.
- Nekyia: Nekyia jest kluczowym składnikiem analizy Junga. Nekyia, lub proces zagłębiania się w nieświadomość, jest, według Junga, celowym i zdecydowanym działaniem. Wierzył on, że Nekyia, mroczna podróż w niebezpieczne miejsce, jest koniecznym procesem, dzięki któremu można osiągnąć indywiduację. Ci, którzy podróżowali do głębi swojej wewnętrznej psychiki i z powrotem byli o wiele lepsi za to, że to zrobili.
Psychologia głębi
Psychologia głębi jest jednym z wielu podejść terapeutycznych wywodzących się z psychologii jungowskiej. Metoda ta opiera się na odkrywaniu motywów stojących za problemami psychicznymi jako środka do ich leczenia. Podczas psychologii głębi terapeuta pracuje z klientem, aby odkryć źródło jego problemu, a nie objawy z nim związane. Po zidentyfikowaniu, maladaptive motywy mogą być przekształcane, co prowadzi do zdrowszych, bardziej pozytywne myśli i zachowania.
Jednym z fenomenów, które istnieje w psychologii głębi jest to, że z „rannych uzdrowiciela”. Kiedy terapeuta pracuje z klientem, który ma podobne rany emocjonalne, terapeuta staje się świadomy tej dynamiki i może nieumyślnie przenieść swoje rany z powrotem do klienta. Ten proces przeciwprzeniesienia może być szkodliwy zarówno dla terapeuty, jak i dla klienta, ponieważ naraża terapeutę na rany jego klienta, tym samym potencjalnie zarażając proces terapeutyczny.
Psychologia archetypowa
Założona w archeologii i antropologii, psychologia archetypowa jest jedną ze strategii, która jest często wykorzystywana do odkrywania nieświadomych motywów. Jung badał, jak historyczne religie, bóstwa i baśnie wpłynęły na indywidualne poczucie jaźni. Psychologia archetypowa teoretyzuje, że marzenia i psychika danej osoby są splecione z jej przekonaniami i że to właśnie ten związek kształtuje jej zachowania, myśli i emocje. Archetyp symbolizuje zbiorowe doświadczenia życiowe jednostki i określa, jakich wyborów, zarówno świadomych, jak i nieświadomych, dokonuje dana osoba. Psychologia archetypowa koncentruje się na duszy człowieka, a Jung i jego poprzednicy znaleźli podobieństwa w archetypach legend i napędu, który jest ludzką motywacją. Dzisiaj psychologowie archetypowi nadal uważają archetypy za znaczącą siłę w rozwoju indywidualnej konstrukcji psychologicznej.
Wpływ Junga na psychologię psychodynamiczną
Ale Jung nie był założycielem psychodynamiki, miał ogromny wpływ na tę dziedzinę dzięki swoim wkładom. Jung wierzył, że psychika, lub dusza, jest napędzana w kierunku indywiduacji. Jego psychologia psychodynamiczna obracała się wokół archetypów w obrębie nieświadomości zbiorowej, jak również nieświadomości osobistej i ego. Jung wierzył również w funkcję transcendentalną, która była dyfuzją archetypów w obrębie nieświadomości zbiorowej. Teorie psychodynamiczne Junga obejmowały uznanie duchowej obecności w każdej osobie, jak również różne elementy organizujące w psychice. Razem, te elementy i archetypy mogą czasami wybuchnąć w niezgodzie, powodując wewnętrzny konflikt.
Nowoczesne narzędzia oceny
Toeria Junga również wpłynęły na wiele narzędzi oceny używanych w psychoterapii dzisiaj. Myers-Briggs Type Indicator (MBTI), opracowany przez Isabel Briggs Myers i Katharine Cook Briggs, został oparty na teoriach Junga zawartych w jego książce Psychological Types. To narzędzie osobowościowe jest obecnie jednym z najczęściej stosowanych na świecie.
Inna miara, Jungian Type Index (JTI), opracowana w 2001 roku, została zaprojektowana przez Hallvarda E. Ringstada i Thora Odegarda w celu zapewnienia dokładniejszej oceny preferowanej przez daną osobę metody przetwarzania psychologicznego. JTI opiera się na specyficznych funkcjach psychologicznych nakreślonych przez Junga i jest przedstawiony w bardziej zwięzły i powszechnie zrozumiały sposób. JTI zastąpił MBTI w kilku krajach i jest postrzegany jako realna i bardziej przystępna opcja pomiaru osobowości psychologicznej. Inną odmianą tych testów jest Keirsey Temperament Sorter. Chociaż jest on również luźno oparty na teoriach Junga, jego treść i zastosowanie znacznie różni się od JTI i MBTI.