DISCUSSION
Termin „mucoepidermoid tumor” został po raz pierwszy użyty przez Stewarta, Foote’a i Beckera w 1945 roku. Guzy ślinianek stanowią 5% nowotworów głowy i szyi, przy czym najczęstszym łagodnym nowotworem jest gruczolak pleomorficzny, a MEC jest najczęstszym nowotworem złośliwym. Uważa się, że MEC powstaje z pluripotencjalnych komórek zapasowych przewodów wyprowadzających, które są zdolne do różnicowania się w komórki płaskie, kolumnowe i śluzowe. Najczęstszym miejscem występowania nowotworów gruczołów ślinowych są ślinianki przyuszne, a następnie wewnątrzustne ślinianki mniejsze. Powszechnie występujące drobne gruczoły ślinowe znajdują się w kolejności na styku podniebienia twardego i miękkiego, w okolicy retromolarnej, na błonie śluzowej policzka, dnie jamy ustnej i błonie śluzowej warg. Podniebienie jest najczęstszym miejscem występowania wszystkich guzów pochodzenia śliniankowego mniejszego (55%), a ponad 60% z nich to nowotwory złośliwe.
Guz ślinianki mniejszej stanowi około 15% wszystkich nowotworów gruczołów ślinowych, z czego MEC stanowi około 35,9%. WHO obecnie definiuje MEC śliny jako „złośliwy nowotwór nabłonka gruczołowego charakteryzujący się obecnością komórek śluzowych, pośrednich i nabłonkowych, o cechach kolumnowych, jasnokomórkowych i onkocytoidalnych.”
MEC występuje najczęściej między trzecią a szóstą dekadą życia i częściej dotyka kobiet niż mężczyzn, w stosunku 3:2. Często występuje w śliniance przyusznej, a następnie w mniejszych gruczołach ślinowych. Zajęcie mniejszych gruczołów ślinowych jest często obserwowane na styku podniebienia twardego i miękkiego, w okolicy retromolarnej, na błonie śluzowej policzków, dnie jamy ustnej i błonie śluzowej warg. Podniebienie jest najczęstszym miejscem występowania MEC (28%), następnie okolica retromolarna (23%), dno jamy ustnej (14%), błona śluzowa policzka (11%) i warga dolna (9%). Obraz kliniczny MEC podniebienia twardego jest zróżnicowany i zależy od stopnia zaawansowania nowotworu oraz etapu jego wykrycia. MEC występuje w kilku wariantach histopatologicznych, takich jak komórki bezbarwne, melanocytowe, stwardniające, jednojądrzaste, łojotokowe, łuszczycowe, wrzecionowate, ząbkowane i warianty onkocytowe.
MEC podniebienia twardego występuje jako wolno rosnący, uporczywy obrzęk, który jest zwykle bezbolesny i miękki w konsystencji. Zaawansowana choroba i późne rozpoznanie powodują rozległy rozsiew, z możliwością perforacji podniebienia twardego i inwazji do jamy ustnej lub szczękowej.
Przy ich powierzchownym umiejscowieniu, guzy wewnątrzustne mogą pojawić się jako niebiesko-czerwony obrzęk symulujący śluzówkę lub guz naczyniowy. Może dojść do erozji podniebiennej lub retromolarnej kości korowej. W badaniu TK stwierdzono erozję kości podniebienia. Stopień złośliwości ma wpływ na interpretację badania FNAC. Raport FNAC naszego pacjenta ujawnił obecność kropli mucyny, dużych komórek nabłonkowych z ciemnymi jądrami, sporadycznie przeplatanych komórkami zapalnymi.
Wzór proliferacji komórek w MEC jest torbielowaty lub torbielowato-brodawkowaty. Można je podzielić na nisko, średnio lub wysoko złośliwe na podstawie pięciu parametrów: (i) proporcji elementów torbielowatych i litych, (ii) inwazji neuronów, (iii) martwicy, (iv) anaplazji i (v) szybkości mitotycznej. W naszym przypadku stwierdzono proliferację komórek nowotworowych z przewodów wyprowadzających oraz guz złożony z obszarów komórek nabłonkowatych wraz z komórkami wydzielającymi mucynę. Komórki epidermoidalne wykazywały cechy dysplazji, takie jak pleomorfizm jądrowy i komórkowy w zrębie przypominającym cienką delikatną tkankę łączną włóknisto-naczyniową, w tym niektóre obszary śluzowate. Sekcja wykazywała również obszary tworzenia się mikrocyst, obszary martwicy i ogniskowe obszary zmian jasnokomórkowych. W oparciu o klasyfikację AFIP (Armed Forces Institute of Patology) w naszym przypadku stwierdzono 10% martwicy i >20% komponentu torbielowatego. Nie stwierdzono inwazji neuronalnej, mitozy i anaplazji. W związku z tym uzyskano całkowitą ocenę 3, co potwierdziło nasz przypadek jako „MEC niskiego stopnia.”
Tabela 1 pokazuje system klasyfikacji AFIP dla MEC ślinianki, a Tabela 2 pokazuje klasyfikację AFIP dla naszego przypadku.
Tabela 1
System klasyfikacji AFIP dla śliniankowego raka śluzowo-naskórkowego
Numer seryjny | Kryteria | Punkty |
---|---|---|
1 | Komponent torbielowaty <20% | 2 |
2 | Inwazja neuronalna | 2 |
3 | Nekroza | 3 |
4 | ≥4 mitozy/10 HPF | 3 |
5 | Anaplazja | 4 |
Interpretacja | ||
1. Stopień niski: 0-4 punktów | ||
2. Stopień średni: 5-6 punktów | ||
3. Stopień wysoki: 7-14 punktów |
AFIP: Armed forces institue of pathology
Tabela 2
AFIP grading system for our case
Serial number | Kryteria | Wnioski | Punkty |
---|---|---|---|
1 | Komponent torbielowaty | >20% | 0 |
2 | Inwazja neuronowa | Absent | 0 |
3 | Nekroza | Obecna | 3 |
4 | ≥4 mitoz/10 HPF | 1/10 | 0 |
5 | Anaplazja | Absent | 0 |
Interpretacja | |||
Całkowita punktacja: 3 – low grade (Score: 0-4) |
HPF: High-power fields, AFIP: Armed forces institue of pathology
Przerzuty węzłowe do szyjki macicy mogą być zgłaszane w MEC. W naszym przypadku nie stwierdzono przerzutów węzłowych. MEC może również wykazywać inwazję wewnątrzczaszkową i okołonaczyniową. W zmianach wieloletnich opisywane są przerzuty odległe. Najczęstszym miejscem występowania przerzutów odległych są płuca. W naszym przypadku nie stwierdzono inwazji okołonerkowej i przerzutów odległych.
Na podstawie badania klinicznego, radiologicznego i cytologicznego rozpoznano gruczolaka pleomorficznego, gruczolaka kanalikowego i śluzaka, ale na podstawie badania histopatologicznego wykluczono wszystkie rozpoznania różnicowe i postawiono ostateczne rozpoznanie „MEC”.