13 maja przypada rocznica objawienia się Matki Bożej trojgu dzieciom pasterskim w małej wiosce Fatima w Portugalii w 1917 roku. Objawiła się sześciokrotnie Łucji, lat 9, oraz jej kuzynom Franciszkowi, lat 8, i jego siostrze Hiacyncie, lat 6, między 13 maja 1917 r. a 13 października 1917 r.
Historia Fatimy rozpoczyna się w 1916 roku, kiedy na tle I Wojny Światowej, która wprowadziła Europę w najbardziej przerażające i potężne formy działań wojennych, jakie kiedykolwiek widziano, i na rok przed tym, jak rewolucja komunistyczna pogrąży Rosję, a później Europę Wschodnią, w sześć dekad ucisku pod wojującymi ateistycznymi rządami, trójce dzieci, które były na polu i doglądały rodzinnych owiec, ukazała się wspaniała postać. „Jestem Aniołem Pokoju”, powiedziała postać, która ukazała się im jeszcze dwa razy w tym samym roku, zachęcając ich do przyjęcia cierpień, które Pan pozwolił im przejść jako akt zadośćuczynienia za grzechy, które Go obrażają, i do nieustannej modlitwy o nawrócenie grzeszników.
Wtedy, 13 dnia miesiąca Matki Bożej, maja 1917 roku, objawienie „kobiety całej w bieli, bardziej świetlistej niż słońce” ukazało się trójce dzieci mówiąc: „Proszę, nie bójcie się mnie, nie zamierzam was skrzywdzić”. Łucja zapytała ją, skąd pochodzi, a ona odpowiedziała: „Przychodzę z Nieba”. Kobieta miała na sobie biały płaszcz obramowany złotem, a w ręku trzymała różaniec. Kobieta poprosiła je o modlitwę i oddanie się Trójcy Świętej oraz o „codzienne odmawianie różańca, aby przynieść światu pokój i zakończenie wojny.”
Objawiła również, że dzieci będą cierpieć, szczególnie z powodu niewiary ich przyjaciół i rodzin, oraz że dwoje młodszych dzieci, Franciszek i Hiacynta, zostanie wkrótce zabranych do nieba, ale Łucja będzie żyła dłużej, aby szerzyć swoje orędzie i nabożeństwo do Niepokalanego Serca.
W ostatnim objawieniu kobieta ujawniła swoje imię w odpowiedzi na pytanie Łucji: „Jestem Panią Różańca.”
Tego samego dnia 70.000 ludzi przybyło, aby być świadkami objawienia, po obietnicy kobiety, że pokaże ludziom, iż objawienia są prawdziwe. Widzieli, jak słońce zatoczyło trzy koła i poruszało się po niebie niewiarygodnym ruchem zygzakowatym, co nie pozostawiło w ich umysłach żadnych wątpliwości co do prawdziwości objawień. Do 1930 r. biskup zatwierdził te objawienia i zostały one zatwierdzone przez Kościół jako autentyczne.
Orędzie Matki Bożej przekazane dzieciom w czasie objawień dotyczyło gwałtownych procesów, które dotkną świat przez wojny, głód i prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego w XX w., jeśli świat nie zadośćuczyni za grzechy. Zachęciła Kościół do modlitwy i składania ofiar Bogu, aby na świecie zapanował pokój i aby te próby zostały zażegnane.
Matka Boża Fatimska objawiła trzy prorocze „tajemnice”, z których dwie pierwsze zostały ujawnione wcześniej i odnoszą się do wizji piekła i dusz w nim ginących, prośby o żarliwe nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, zapowiedzi drugiej wojny światowej i wreszcie zapowiedzi ogromnych szkód, jakie Rosja wyrządzi ludzkości, porzucając wiarę chrześcijańską i przyjmując totalitaryzm komunistyczny. Trzeci „sekret” został ujawniony dopiero w roku 2000 i odnosił się do prześladowań, jakie ludzkość miała przejść w ostatnim stuleciu: „Dobrzy zostaną zamęczeni; Ojciec Święty będzie miał wiele do wycierpienia; różne narody zostaną unicestwione”. Cierpienia papieży XX wieku interpretuje się jako zamach na papieża Jana Pawła II w 1981 r., który miał miejsce 13 maja, w 64. rocznicę objawień. Ojciec Święty przypisał swoją ucieczkę przed pewną śmiercią interwencji Matki Bożej: „…to matczyna dłoń prowadziła drogę kuli i w jej pchnięciach papież zatrzymał się na progu śmierci.”
Jakie jest centralne znaczenie orędzia fatimskiego? Nic innego niż to, czego Kościół zawsze nauczał: jest to, jak ujął to kardynał Ratzinger, obecnie papież Benedykt XVI, „wezwanie do modlitwy jako drogi „zbawienia dla dusz”, a także wezwanie do pokuty i nawrócenia”
Prawdopodobnie najbardziej znaną wypowiedzią objawienia Matki Bożej w Fatimie była Jej ufna deklaracja, że „Moje Niepokalane Serce zatriumfuje”. Kardynał Ratzinger zinterpretował tę wypowiedź w następujący sposób: „Serce otwarte na Boga, oczyszczone przez kontemplację Boga, jest silniejsze niż karabiny i broń wszelkiego rodzaju. Fiat Maryi, słowo Jej serca, zmieniło historię świata, ponieważ przyniosło na świat Zbawiciela – ponieważ dzięki Jej tak, Bóg mógł stać się człowiekiem w naszym świecie i pozostaje nim po wsze czasy. Zły ma władzę na tym świecie, co widzimy i czego nieustannie doświadczamy; ma władzę, ponieważ nasza wolność nieustannie pozwala się odciągać od Boga. Ale odkąd sam Bóg przyjął ludzkie serce i w ten sposób skierował ludzką wolność ku temu, co dobre, wolność wyboru zła nie ma już ostatniego słowa. Odtąd słowo, które panuje, jest takie: „Na świecie będziecie mieli ucisk, ale miejcie się na baczności; Ja zwyciężyłem świat” (J 16,33). Orędzie fatimskie zaprasza nas do ufności w tę obietnicę.