We woonden tot december vorig jaar in het buitenland terwijl ik mijn doctoraal examen afmaakte. Mijn vrouw is vlak voordat we verhuisden vreemdgegaan, heeft het me verteld, maar heeft daarna achter mijn rug om contact met de man gehouden tot ik haar in april betrapte toen ze hem foto’s stuurde. Op dit moment vertrouw ik er gewoon op dat ze niet nog steeds contact met hem heeft. Ik kan geen enkel forum vinden met de vraag of mensen spijt hebben van het verlaten van een echtgenoot die hen bedroog, dus ik zou echt blij zijn met eventuele ervaringen die mensen hiermee hebben.
Ik vertrouw er eigenlijk wel op dat het voorbij is en dat het onwaarschijnlijk is dat ze weer vreemdgaat, maar ik ben gewoon niet in staat geweest om mijn gevoelens voor haar te herstellen, en ik ben ongelukkig en gestrest geweest als nooit tevoren in mijn leven. Ik heb paniekaanvallen gehad, en de stress van deze beslissing heeft me kaal laten worden. Eerlijk gezegd, als er geen krappe geldsituatie was geweest (ik werk in Santa Monica, dus de huizenprijzen zijn krankzinnig), of kinderen, denk ik niet dat er een kans is dat ik zo lang bij haar was gebleven.
Enige relevante details:
Voor zover het relaties betreft, was het vrij tam. Geen echte gemeenschap, en vrij kortstondig. Ik denk eigenlijk niet dat dit iets is waar ik te veel in moet lezen, want ze is erg religieus en trok daarom de grens bij seks. En het was waarschijnlijk van korte duur omdat we naar de andere kant van de wereld verhuisden.
Ze lijkt niet echt spijt te hebben, of bereid te zijn me te smeken om te blijven. Ze heeft sindsdien niet genoeg concessies in onze relatie gedaan om mij te laten geloven dat ze me wil. Het lijkt erop dat ze besloten heeft dat ik het waard ben om in de buurt te hebben omdat ik de vader van het kind ben en ze niet hoeft te verhuizen en met geld hoeft te worstelen zoals ze zou doen als we uit elkaar zouden gaan. Ze heeft me zelfs een lijst gegeven van dingen die ze moet veranderen.
Als we uit elkaar gaan, houdt zij de kinderen het grootste deel van de tijd, omdat ik moet werken en zij momenteel thuisblijft.
Ik ben niet nerveus over mijn vermogen om een andere partner te vinden. Ik heb een goede baan, ben goed opgeleid, redelijk fit, en ik heb niet veel problemen gehad in het verleden.
We haten elkaar niet, en op dit moment hebben we heel weinig activa, dus een echtscheiding zou vrij eenvoudig zijn. Ik denk dat we vrij goede vrienden zouden kunnen blijven en tag-team de kinderen redelijk goed opvoeden.
Ik ben het gewoon zat om me ellendig te voelen en respect voor mezelf te verliezen terwijl ik bij een vrouw blijf die me heeft verraden en er niet zoveel spijt van lijkt te hebben. Het is nu bijna een jaar geleden, dus ik denk dat het tijd is dat ik een beslissing neem.
TL;DR
Mijn gelovige vrouw van 7 jaar had een lichte affaire vlak voordat we naar de andere kant van de wereld verhuisden. Ik kan mijn gevoelens voor haar niet meer terugwinnen, maar geld en kinderen houden me voorlopig bij haar. Zal ik er spijt van krijgen haar te verlaten?