Carl Jung staat bekend als de voorvader van de analytische psychologie. Hij geloofde dat religieuze expressie voortkwam uit het verlangen van de psyche naar een evenwichtige staat van bewustzijn en onbewustzijn tegelijkertijd. Jung studeerde en oefende vele jaren met Sigmund Freud, maar deze specifieke theorie leidde ertoe dat zij uit elkaar gingen. Jung veronderstelde dat het collectieve onbewuste door alle mensen werd gedeeld. De basis voor deze theorie was gebaseerd op specifieke archetypen en patronen die dicteren hoe mensen psychische beelden verwerken. Door de geschiedenis heen en door alle culturen heen, hebben mythologie en droomstudie een rode draad behouden. Jung geloofde dat ieder mens ernaar streeft heelheid te bereiken door een harmonie te bereiken tussen bewustzijn en onderbewustzijn en dat dit kan worden bereikt door droomstudie.
- Jungiaanse Psychotherapie Concepten
- Diepte Psychologie
- Archetypische Psychologie
- Jung’s Invloed op de Psychodynamische Psychologie
- Moderne Assessment Tools
Jungiaanse Psychotherapie Concepten
- Actieve Verbeelding: Jung creëerde het concept van actieve verbeelding als een manier om het overbruggen van de kloof tussen onbewustzijn en bewustzijn te beschrijven. Door verbeelding, fantasie, dromen en meditatie te gebruiken, kan een cliënt zijn onbewuste in het heden brengen door middel van verhaal of actie. Actieve verbeelding berust op de ongerichte waarneming van een cliënt van zijn verbeelding of dromen, niet op een bedoeld beeld van zijn verlangens.
- Individuatie: Individuatie is een proces van de analytische psychologie, waardoor een individu zich ontwikkelt tot wie hij werkelijk bedoeld is te zijn. Individuen met emotionele moeilijkheden hebben vaak het gevoel dat zij gefragmenteerde, onsamenhangende levens leiden, gevuld met verschillende gradaties van emotionele ervaringen. Vooruitgang wordt vaak belemmerd als gevolg van innerlijke conflicten en zelf-sabotage die voortkomen uit de scheiding van de verschillende zelven in een persoon. Individualisering houdt in dat alle positieve en negatieve ervaringen uit het verleden van een persoon op zo’n manier worden geïntegreerd dat de persoon een gezond, productief en emotioneel stabiel leven kan leiden. Individuatie stelt een persoon in staat om uniek te worden en zich wezenlijk te onderscheiden van andere menselijke wezens en het collectieve onbewuste. Het proces van individuatie vindt plaats door middel van verschillende methoden, waaronder droominterpretatie en actieve verbeelding, en geeft geboorte aan een volwassen, holistisch gezond en harmonieus individu.
- Collectief Onbewuste: Jung was de eerste die de term collectief onbewuste gebruikte als een middel om een uitdrukking van het onbewuste te beschrijven dat wordt vertoond door ieder levend wezen met een zenuwstelsel. In plaats van alleen ervaringen uit onze persoonlijke geschiedenis of onze psyche te bezitten, ordent het collectief onbewuste alle ervaringen binnen een soort. Jung geloofde dat het collectief onbewuste geërfd was en inherent aan elk wezen, eerder dan een resultaat van specifieke gebeurtenissen. Het collectief onbewuste bevat mentale beelden die niet historisch of door ervaring verklaard kunnen worden, maar alleen bestaan als een evolutionair bijproduct.
- “Logos” in Jung’s Theorieën: Jung gebruikte de term logos ook in zijn filosofische theorieën. Logos, volgens Jung, vertegenwoordigde feit of reden. Jung verwees vaak naar het contrast tussen bewust versus onbewust als logos versus mythos. Bovendien geloofde Jung dat logos de mannelijke versie was voor rationaliteit, terwijl de vrouwelijke tegenhanger, eros, de psychische beschikbaarheid of emotie vertegenwoordigde.
- Nekyia: Nekyia is een belangrijk onderdeel van Jung’s analyse. Nekyia, of het proces van het graven in het onbewuste, is, volgens Jung, een doelbewuste en beslissende actie. Hij geloofde dat Nekyia, een duistere reis naar een gevaarlijke plaats, een noodzakelijk proces was om individuatie te bereiken. Zij die naar de diepten van hun innerlijke psyche reisden en weer terug, waren er veel beter aan toe.
Dieptepsychologie
Dieptepsychologie is één van de vele therapeutische benaderingen die zijn afgeleid van de Jungiaanse Psychologie. Deze methode berust op het ontdekken van de motieven achter psychische problemen als een middel om ze te behandelen. Tijdens dieptepsychologie werkt een therapeut met een cliënt om de bron van hun probleem te onthullen, in plaats van de symptomen die ermee samenhangen. Eenmaal geïdentificeerd, kunnen de onaangepaste motieven worden getransformeerd, wat resulteert in gezondere, positievere gedachten en gedragingen.
Een van de verschijnselen die in de dieptepsychologie bestaan, is dat van de “gewonde genezer”. Wanneer een therapeut werkt met een cliënt die soortgelijke emotionele wonden heeft, wordt de therapeut zich bewust van deze dynamiek en kan hij onbedoeld zijn wonden overdragen op de cliënt. Dit proces van tegenoverdracht kan schadelijk zijn voor zowel de therapeut als de cliënt, omdat het de therapeut blootstelt aan de wonden van zijn cliënt, waardoor het therapeutisch proces mogelijk besmet wordt.
Archetypische psychologie
Gegrond in de archeologie en antropologie, is de archetypische psychologie een van de strategieën die vaak gebruikt wordt om onbewuste motieven bloot te leggen. Jung bestudeerde hoe historische religies, godheden en fabels het gevoel van het individu over zichzelf beïnvloedden. Archetypische psychologie theoretiseert dat iemands dromen en psyche verweven zijn met zijn overtuigingen en dat deze vereniging zijn gedrag, gedachten en emoties vormt. Het archetype is symbolisch voor de collectieve levenservaringen van een individu en bepaalt welke keuzes, zowel bewust als onbewust, een persoon maakt. De archetypische psychologie richt zich op de ziel van een persoon en Jung en zijn voorgangers vonden overeenkomsten in de archetypen van legenden en de drijfveer die de menselijke motivatie is. Vandaag de dag beschouwen archetypische psychologen archetypen nog steeds als een prominente kracht in de ontwikkeling van de psychologische constructie van een individu.
Jung’s Invloed op de Psychodynamische Psychologie
Hoewel Jung niet de grondlegger van de psychodynamica was, heeft hij met zijn bijdragen het veld dramatisch beïnvloed. Jung geloofde dat de psyche, of de ziel, gedreven werd in de richting van individuatie. Zijn psychodynamische psychologie draaide om de archetypen binnen het collectief onbewuste, evenals om het persoonlijk onbewuste en het ego. Jung geloofde ook in de transcendente functie, die een verspreiding was van archetypen binnen het collectief onbewuste. Jung’s psychodynamische theorieën omvatten de erkenning van een spirituele aanwezigheid in ieder mens, evenals verschillende organiserende elementen binnen de psyche. Samen konden deze elementen en archetypen soms uitbarsten in onenigheid, waardoor interne conflicten ontstonden.
Moderne beoordelingsinstrumenten
Jung’s thoerieën beïnvloedden ook veel van de beoordelingsinstrumenten die tegenwoordig in de psychotherapie worden gebruikt. De Myers-Briggs Type Indicator (MBTI), ontwikkeld door Isabel Briggs Myers en Katharine Cook Briggs, is gebaseerd op de theorieën die Jung onderzocht in zijn boek Psychological Types. Dit persoonlijkheidsinstrument is een van de meest gebruikte maatstaven over de hele wereld.
Een andere maatstaf, de Jungiaanse Type Index (JTI), ontwikkeld in 2001, werd ontworpen door Hallvard E. Ringstad en Thor Odegard om een nauwkeuriger beoordeling te geven van iemands voorkeursmethode van psychologische verwerking. De JTI is gebaseerd op de specifieke psychologische functies die door Jung werden geschetst en wordt op een beknoptere en voor iedereen begrijpelijke manier gepresenteerd. De JTI heeft in verschillende landen de MBTI vervangen, en wordt gezien als een haalbare en meer betaalbare optie voor het meten van psychologische persoonlijkheid. Een andere variant van deze tests is de Keirsey Temperament Sorter. Hoewel ook deze losjes gebaseerd is op Jung’s theorieën, verschilt de inhoud en toepassing ervan sterk van zowel de JTI als de MBTI.