BackgroundEdit
Hynde, oryginalnie z Akron, Ohio, przeniosła się do Londynu w 1973 roku, pracując w tygodniku muzycznym NME oraz w sklepie odzieżowym Malcolma McLarena i Vivienne Westwood. Była związana z wczesnymi wersjami The Clash i The Damned i grała w krótkotrwałych zespołach takich jak Masters of the Backside (1976) i The Moors Murderers (1978 skład). The Pretenders powstał w 1978 roku po tym, jak Dave Hill z Anchor Records usłyszał kilka demówek z muzyką Hynde. Zorganizował studio prób na Denmark Street, gdzie trzyczęściowy zespół w składzie Hynde, Mal Hart na basie (grał z Hynde i Stevem Strange’em w Moors Murderers) oraz Phil Taylor z Motörhead na perkusji zagrali wybrane, oryginalne utwory Hynde. Dave Hill był pod wrażeniem i umówił się na jeden dzień w Studio 51, aby nagrać kolejne demo. Mimo że było ono surowe, uznał, że widział i słyszał wystarczająco dużo „potencjału gwiazdy”, aby zasugerować Hynde utworzenie bardziej stałego zespołu, który nagrywałby dla jego nowej wytwórni Real Records. Hynde założyła zespół w składzie: Pete Farndon na basie, James Honeyman-Scott na gitarze i Gerry Mcilduff na perkusji. Zespół ten, wówczas jeszcze bez nazwy, nagrał pięć utworów w Regents Park Studio w lipcu 1978 roku, w tym „Stop Your Sobbing”. Niedługo potem Gerry Mcilduff został zastąpiony na perkusji przez Martina Chambersa. Hynde nazwała zespół „The Pretenders” po piosence The Platters „The Great Pretender”, która była ulubioną piosenką jednego z jej byłych chłopaków.
Oryginalny zespół (1978-1982)Edit
Pierwszy singiel zespołu, cover piosenki Kinks „Stop Your Sobbing” (wyprodukowany przez Nicka Lowe’a i nagrany podczas lipcowych sesji Regents Park) został wydany w styczniu 1979 roku i zyskał uwagę krytyków. Następnym singlem był „Kid” z czerwca 1979 roku. W styczniu 1980 roku, zespół osiągnął nr 1 w Wielkiej Brytanii z „Brass in Pocket”, który był również udany w USA, osiągając nr 14 na Billboard Hot 100.
Debiutancki album zatytułowany „The self-titled” został wydany w styczniu 1980 roku i odniósł sukces w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych zarówno pod względem krytycznym, jak i komercyjnym. Jest uważany za jeden z najlepszych debiutanckich albumów wszech czasów i został uznany za jeden z najlepszych albumów wszech czasów przez VH1 (nr 52) i Rolling Stone (nr 155).
W marcu 1981 roku ukazała się EP-ka Extended Play, zawierająca brytyjski i amerykański sukces „Message of Love” i „Talk of the Town”, „Porcelain”, „Cuban Slide” oraz koncertową wersję „Precious”, nagraną w Central Parku.
Drugi pełnowymiarowy album, Pretenders II, ukazał się w sierpniu 1981 roku. Pretenders II zawierał single Extended Play, sukces wideo MTV „Day After Day” oraz popularne utwory radiowe z albumu „The Adultress”, „Birds of Paradise”, „Bad Boys Get Spanked” i „The English Roses”.
18 września 1981 roku Pretenders byli gościem muzycznym w amerykańskim późnym wieczornym programie komedii skeczowej Fridays. Zespół wykonał „The Adultress”, „Message of Love” i „Louie, Louie”. Gospodarzem programu tego wieczoru był Andy Kaufman. Jesienią 1981 roku The Pretenders odwołali swoją trasę koncertową US+Canada Tour, ponieważ Chambers skaleczył się w rękę, a kontuzja była tak poważna, że nie mógł grać przez kilka tygodni. Zespół postanowił przełożyć trasę zamiast zastępować Chambersa.
Z powodu nasilającego się nadużywania narkotyków, Farndon został zwolniony z zespołu po spotkaniu między Hynde, Honeyman-Scott i Chambers 14 czerwca 1982 roku. Dwa dni później, 16 czerwca 1982 roku, Honeyman-Scott zmarł na serce w wyniku nietolerancji kokainy. Farndon był w trakcie tworzenia nowego zespołu, kiedy 14 kwietnia 1983 roku został znaleziony martwy przez swoją żonę. Po zażyciu heroiny i zemdleniu, Farndon utonął w swojej wannie, pozostawiając Pretendentów z tylko dwoma żyjącymi członkami.
Ponowne zgrupowanie (1983-1989)Edit
Hynde i Chambers kontynuowali zespół po śmierci Honeyman-Scott. Podczas lipca 1982 roku, zespół opiekuńczy Hynde, Chambers, gitarzysta Rockpile Billy Bremner i basista Big Country Tony Butler został zebrany, aby nagrać singiel „Back on the Chain Gang”. Utwór został wydany w październiku i stał się największym sukcesem zespołu w USA, utrzymując się na pozycji nr 5 przez trzy kolejne tygodnie. Strona B singla, „My City Was Gone” była (z wyjątkiem krótkiego okresu w latach 90-tych) tematem muzycznym dla The Rush Limbaugh Show od czasu jego powstania.
Hynde następnie ustawił bardziej stały skład zespołu, zachowując Chambersa i dodając Robbiego McIntosha na gitarze i Malcolma Fostera na basie. „Middle of the Road” był pierwszym singlem tego składu, wydanym w USA w listopadzie 1983 roku i osiągającym tam Top 20. Amerykańska strona B, „2000 Miles”, została wydana jako singiel w Wielkiej Brytanii. Trzeci album Pretenders, „Learning to Crawl” (zawierający nowy skład z Fosterem i McIntoshem), ukazał się w styczniu 1984 roku. Oprócz trzech ostatnich singli, album zawierał cover „Thin Line Between Love and Hate” zespołu The Persuaders, w którym na instrumentach klawiszowych zagrał Paul Carrack. Na następnej trasie koncertowej, Rupert Black dołączył do zespołu na klawiszach.
W lipcu 1985 roku, zespół (w tym Black) zagrał na Live Aid. Wkrótce po rozpoczęciu sesji nagraniowych do kolejnego albumu i ukończeniu jednego utworu, Hynde oświadczyła, że Chambers nie gra już dobrze i zwolniła go. Zniechęcony utratą kolegi z zespołu, Foster odszedł („Moim całym argumentem było to, że Martin Chambers był sekcją rytmiczną Pretenders i nie miało znaczenia, kto grał na basie. Więc po prostu powiedziałem, że nie chcę być więcej zaangażowany”). Hynde i McIntosh nagrali resztę albumu podczas różnych sesji w Nowym Jorku i Sztokholmie z różnymi muzykami sesyjnymi. Pod koniec sesji Hynde zatrudniła dwóch z gościnnie występujących muzyków – basistę T.M. Stevensa i byłego perkusistę Haircut One Hundred Blaira Cunninghama – jako nową sekcję rytmiczną Pretenders. Album Get Close został wydany w 1986 roku; płyta zawierała Top 10 singli „Don’t Get Me Wrong” z filmu Gung Ho (wspieranego przez popularny teledysk hołdujący serialowi telewizyjnemu The Avengers) i „Hymn to Her”, sukces nr 8 w Wielkiej Brytanii. W USA, zarówno „Don’t Get Me Wrong” jak i „My Baby” osiągnęły #1 miejsce na liście Billboards Mainstream Rock chart.
Na trasie Get Close, Bernie Worrell został dodany do składu na żywo na klawiszach. Podczas trasy, Hynde czuła, że brzmienie zespołu odeszło od nowofalowych korzeni rocka. Wierzyła, że jest teraz liderką nowego zespołu, który „nie jest Pretenders”. W połowie trasy podjęła drastyczne działania: Stevens i Worrell zostali obaj zwolnieni, Malcolm Foster został przywrócony na basie, a Rupert Black powrócił na klawisze.
Po zakończeniu trasy Get Close w 1987 roku, McIntosh odszedł z Pretenders i został zastąpiony przez byłego gitarzystę Smithsów, Johnny’ego Marra. Grupa kontynuowała trasę koncertową, po której Foster dołączył do Simple Minds, a Cunningham powrócił do pracy sesyjnej. Później w 1987 roku ukazała się kompilacja Pretenders – The Singles, zawierająca wszystkie piętnaście brytyjskich i amerykańskich singli z ostatnich dziesięciu lat; zawierała ona duet Hynde z UB40 na coverze „I Got You Babe” Sonny’ego i Cher.
Marr pojawił się na singlu Pretendersów z początku 1989 roku „Windows of the World” b/w „1969”. Dla tego singla, zespół składał się z Hynde, Marr, basista James Eller i perkusista James „J.F.T.” Hood. Po kłótniach z Hynde, Marr odszedł z zespołu, przenosząc się do The The i zabierając ze sobą Ellera. Wyczerpany wstrząsami ostatnich lat, zespół udał się na przerwę przez większość 1989 i 1990.
1990sEdit
W 1990 roku Hynde zatrudniła graczy sesyjnych (w tym jednorazowych Pretenders Bremner i Cunningham oraz basistę Johna Mckenzie) i nagrała nowy album Pretenders, Packed! Hynde była jedyną osobą przedstawioną gdziekolwiek na albumie i była jedynym oficjalnym członkiem zespołu. W Kanadzie, główny singiel „Never Do That” był sukcesem w Top 40, osiągając poziom 26, ale gdzie indziej radził sobie gorzej.
Do 1993 roku, Hynde połączyła się z byłym gitarzystą Katydids Adamem Seymourem, aby stworzyć nową wersję Pretenders. Zespół Hynde i Seymoura zatrudnił wielu muzyków sesyjnych do nagrania albumu Last of the Independents w tym samym roku, w tym byłego basistę Smiths, Andy’ego Rourke’a, byłego basistę Primitives, Andy’ego Hobsona, oraz byłego perkusistę Pretenders i perkusistę/pisarza/producenta Jamesa Hooda, wcześniej grającego w The Impossible Dreamers i Moodswings. Jednak pod koniec sesji do albumu (i na czas późniejszej trasy koncertowej) oficjalny skład zespołu tworzyli Hynde, Seymour, Hobson i powracający perkusista Martin Chambers. Ten skład przetrwał przez ponad dekadę bez zmian.
Gdy Last of the Independents został wydany w 1994 roku, osiągnął w USA status złotej płyty. Główny singiel „Night In My Veins” był niewielkim sukcesem w USA, sukcesem w połowie listy przebojów w Wielkiej Brytanii i sukcesem w Top 10 w Kanadzie. Drugim singlem była ballada z albumu „I’ll Stand by You”; utwór ten otrzymał znaczną ilość odtworzeń i był sukcesem w Top 10 w Wielkiej Brytanii, a także w Top 20 w Stanach Zjednoczonych (nr 16 na Billboard Hot 100) i w Kanadzie.
Dnia 10 kwietnia 1999 r. Hynde poprowadziła koncert żałobny „Here, There and Everywhere – A Concert for Linda” dla swojej zmarłej bliskiej przyjaciółki Lindy McCartney w Royal Albert Hall w Londynie, zorganizowany przez Hynde i Carlę Lane. The Pretenders byli zespołem podkładowym dla wszystkich artystów.
Viva el Amor został wydany w 1999 roku, podobnie jak ich współpraca z Tomem Jonesem na albumie Reload.
2000sEdit
The Pretenders dołączyli do Emmylou Harris na Return of the Grievous Angel: A Tribute to Gram Parsons, wykonując utwór „She”. Kompilacja Greatest Hits ukazała się w 2000 roku. W 2002 roku Loose Screw został wydany przez Artemis Records, była to pierwsza płyta Pretendentów wydana przez firmę inną niż WEA. Rolling Stone zauważył jego „wyrafinowanie, stylowe melodie i fajerwerki wokalne”, podczas gdy Blender nazwał go „slick, snarky pop z przebłyskami błyskotliwości”.
W marcu 2005 roku, Pretenders zostały włączone do Rock and Roll Hall of Fame. Na ceremonii indukcji, zespół wykonał „Precious” i „Message of Love”. Podczas swojej mowy akceptacyjnej, Hynde wymieniła i podziękowała wszystkim zastępczym członkom grupy, a następnie powiedziała:
„Wiem, że Pretenders wyglądali jak tribute band przez ostatnie 20 lat. …. A my składamy hołd Jamesowi Honeyman-Scottowi i Pete’owi Farndonowi, bez których nie byłoby nas tutaj. I z drugiej strony, bez nas, oni mogliby tu być, ale tak to działa w rock 'n’ rollu.”
Po ich indukcji Hall of Fame, Pretenders kontynuowali trasy koncertowe jako czteroosobowy zespół (Hynde, Seymour, Hobson i Chambers). W 2005 roku, basista Hobson odszedł i został zastąpiony przez Nicka Wilkinsona, co oznaczało pierwszą zmianę składu zespołu od trzynastu lat. W tym samym roku Rhino Records wydało czteropłytowy box set Pirate Radio, który obejmował całą karierę grupy. W tym samym roku ukazały się również dwupłytowe zremasterowane wersje dwóch pierwszych albumów z bonusowymi utworami. W 2007 roku Rhino ponownie zremasterowało oba albumy, Learning to Crawl i Get Close, dodając do nich bonusowe utwory. Niedługo potem gitarzysta Seymour odszedł i został zastąpiony przez Jamesa Walbourne.
Album The Pretenders „Break Up the Concrete” został wydany przez Shangri-La Music 7 października 2008 roku. To był pierwszy album zespołu Top 40 w USA w ciągu dwudziestu dwóch lat, a jego ostatni do tej pory. Utwory obejmują „Boots of Chinese Plastic”, „Don’t Cut Your Hair”, „Love’s a Mystery”, „The Last Ride” i „Almost Perfect”.
2010sEdit
We wrześniu 2012 roku Pretenders ponownie się przegrupowali (Hynde, Chambers, Heywood, Walbourne, Wilkinson) jako część składu rozrywkowego na 2012 Singapore Grand Prix. Jesienią 2012 roku dołączył do nich klawiszowiec/gitarzysta akustyczny Carwyn Ellis. W dniu 6 września 2016 roku Stevie Nicks ogłosiła, że The Pretenders odbędzie z nią trasę koncertową w 27 miastach przez ostatnie trzy miesiące 2016 roku. Zespół na żywo składał się z Hynde, Chambers, Heywood, Walbourne, Wilkinson, jak poprzednio. The Pretenders wydali swój dziesiąty album studyjny, Alone, 21 października 2016 roku. Jednak, podobnie jak na Packed!, Hynde był jedynym Pretenderem na albumie, który poza tym został zagrany w całości przez muzyków sesyjnych. W maju 2017 roku Ellis wznowił koncertowanie z Pretendentami, którzy odbyli trasę po Australii i Nowej Zelandii z Nicks. W październiku 2017 roku Pretendenci pojawili się na Austin City Limits.
2020sEdit
Zespół pierwotnie miał wydać swój 11. studyjny album Hate for Sale 1 maja 2020 roku, a lead single „The Buzz” został wydany 17 marca 2020 roku. Jednak 24 marca wydanie albumu zostało opóźnione do 17 lipca.
Pięciomiesięczna północnoamerykańska trasa koncertowa z Journey miała się pierwotnie rozpocząć 15 maja 2020 roku. Ze względu na pandemię COVID-19, trasa została odwołana.
.