Gdzie jest (wolna od hormonów) wołowina?

W zeszłym tygodniu, raporty zaczęły płynąć w porozumieniu między Stanami Zjednoczonymi a Unią Europejską w sprawie długotrwałego sporu na temat wołowiny. Słyszymy, że USA i UE osiągnęły „porozumienie co do zasady” w sprawie umożliwienia USA gwarantowany udział w rocznym kontyngencie UE 45.000 ton dla bezhormonowych, wysokiej jakości wołowiny import.

Kontekst na UE U.S. Hormon Beef Dispute

USA i UE mają długotrwały spór na temat decyzji UE w sprawie zakazu mięsa poddanego obróbce hormonalnej. Spór ten doprowadził do szeregu procedur rozstrzygania sporów i dyskusji ze Światową Organizacją Handlu, przy czym Stany Zjednoczone kwestionują decyzję UE o zakazie stosowania mięsa poddawanego obróbce hormonalnej pomimo przytłaczających dowodów naukowych, że produkt ten jest bezpieczny do spożycia przez konsumentów. UE obecnie ogranicza większość importu mięsa do ograniczonej ilości wołowiny, która jest certyfikowana jako wyprodukowana bez użycia hormonów.

Pełne wdrożenie w 1989 r., zakaz UE obejmuje sześć stymulatorów wzrostu, które są zatwierdzone do użytku i podawane w USA. Zakaz na stałe obejmuje jeden hormon – estradiol – 17β- i tymczasowo zakazuje pięciu innych hormonów. W odpowiedzi na zakaz, Stany Zjednoczone wprowadziły cła odwetowe na przywóz z UE, a do 1996 r. zarówno Stany Zjednoczone, jak i UE zwróciły się do WTO o konsultacje, próbując rozwiązać spór. W sierpniu 1997 r. zespół WTO ds. rozstrzygania sporów opublikował swój raport, w którym zgodził się z USA, że zakaz stanowił naruszenie porozumienia sanitarnego i fitosanitarnego WTO, którego muszą przestrzegać zarówno UE, jak i USA. Organ odwoławczy WTO potwierdził później, że zakaz naruszał zobowiązania UE, ale dał UE możliwość przeprowadzenia oceny ryzyka związanego z mięsem poddanym obróbce hormonalnej. Po tej decyzji UE zleciła kilka badań, które wykorzystała jako podstawę do uzasadnienia zakazu, twierdząc, że przeprowadziła dokładną ocenę ryzyka w tej kwestii. Amerykańscy urzędnicy ds. handlu i weterynarii odrzucili jednak te badania, stwierdzając, że przedstawione dowody nie wykazały zagrożenia dla konsumentów wynikającego ze spożywania mięsa poddanego obróbce hormonalnej. Ponadto, według USA, UE zignorowała liczne badania naukowe wykazujące bezpieczeństwo spożywania mięsa poddanego obróbce hormonalnej.

Twierdząc, że wypełniła swoje zobowiązania wynikające z umowy, UE wszczęła w 2005 r. nowe postępowanie WTO w sprawie rozstrzygania sporów przeciwko USA i Kanadzie. W 2008 r. panel WTO przyznał wszystkim trzem stronom rację w odniesieniu do różnych aspektów sporu. Panel WTO stwierdził, że UE nadal nie przedstawiła wystarczających dowodów naukowych uzasadniających zakaz, podczas gdy USA i Kanada dopuściły się naruszeń proceduralnych, utrzymując nałożone sankcje handlowe. Ostatecznie panel apelacyjny wydał niejednoznaczne orzeczenie. Zezwolił na kontynuację środków odwetowych ze strony USA i Kanady, ale również zezwolił na kontynuację zakazu. W maju 2009 roku USA i UE podpisały memorandum o porozumieniu w sprawie tego sporu. W MOU ustanowiono nowy kontyngent taryfowy na amerykańską wołowinę wysokiej jakości, wolną od hormonów. W zamian Stany Zjednoczone nie zwiększyłyby ceł na wybrane towary wywożone z UE do Stanów Zjednoczonych i ostatecznie zniosłyby wszystkie taryfy odwetowe.

Sytuacja obecna

Stany Zjednoczone eksportują wołowinę do UE głównie w ramach dwóch kontyngentów taryfowych: kontyngentu na wołowinę wysokiej jakości i kontyngentu Hilton. Wywóz wołowiny z USA do UE musi być certyfikowany w ramach programu Non-Hormone Treatment Cattle. Chociaż jeden z TRQs ma produkt jako tytuł, oba TRQs są dla wysokiej jakości wołowiny karmionej ziarnem.

Przy stawce celnej 0 procent dla wołowiny, kontyngent HQB jest bardziej preferowany z dwóch kontyngentów dla eksportu USA. Zazwyczaj amerykańska wołowina jest wprowadzana do UE w ramach kontyngentu Hilton w ostateczności, kiedy przydział HQB jest wyczerpany, a amerykańska wołowina jest potrzebna w UE. Stawka pozakwotowa dla większości kawałków mięsa jest nieopłacalna dla importerów, a biorąc pod uwagę wyższe koszty produkcji zwierząt zgodnie z wymogami UE, przywóz amerykańskiej wołowiny byłby nieopłacalny dla użytkowników końcowych w UE.

Rynek wołowiny w UE można ogólnie podzielić na segmenty według jakości: rynek wołowiny wyższej jakości (np. steków), która zasadniczo pochodzi z bydła mięsnego, oraz rynek wołowiny niższej jakości, który jest w dużej mierze zaopatrywany przez ubój bydła mlecznego oraz z niższej jakości brazylijskiego przywozu dla sektora przetwórczego. Popyt na wołowinę wysokiej jakości wzrasta, częściowo dzięki dużemu popytowi ze strony sektora usług gastronomicznych, w szczególności w Niemczech i we Włoszech. Część tego popytu jest zaspokajana przez przywóz wysokiej jakości wołowiny z Argentyny, Urugwaju, Australii i Stanów Zjednoczonych, ale przywóz jest ograniczony w ramach kontyngentu HQB i kontyngentu Hilton.

Wraz z otwarciem kontyngentu HQB Stany Zjednoczone odnotowały rosnący przywóz do UE. Osiągnęło to szczyt w 2015 roku na poziomie 272 milionów dolarów i od tego czasu spadało każdego roku, z najostrzejszym spadkiem, 23 procent, w 2016 roku. 13-procentowy wzrost importu z USA w 2015 roku kontrastował z malejącym importem z innych czołowych krajów. Z drugiej strony, gdy import z USA spadł w 2016 roku, import z Argentyny i Urugwaju wzrósł, z Argentyną odnotowując większe wzrosty każdego roku do 2018 roku.

Chociaż są to całkowite liczby importu w przeciwieństwie do importu w ramach tylko kontyngentu HQB, dane odzwierciedlają ogólną linię fabularną pochodzącą od osób zaangażowanych w eksport amerykańskiej wołowiny: Produkt amerykański w ramach kontyngentu jest coraz bardziej wypierany przez te inne kraje. W związku z tym, że wzrost Argentyny i Urugwaju odbywa się kosztem amerykańskich dostawców, według niektórych szacunków udział USA w rynku w ramach kontyngentu wynosi mniej niż 30 procent. Kontyngent HQB jest również bardzo konkurencyjnym kontyngentem, co pogłębiło erozję udziału USA w rynku w ramach kontyngentu.

HQB TRQ działa w ramach kwartalnego systemu przydziału, co oznacza, że jest otwierany raz na kwartał. Po wypełnieniu kwartalnego przydziału importerzy muszą zabezpieczyć produkt w ramach innego kontyngentu lub na rynku krajowym do czasu otwarcia kolejnego kwartalnego przydziału. Ze względu na 0-procentowe cło i rosnący popyt na wysokiej jakości wołowinę w UE, kontyngent HQB TRQ był zapełniany co kwartał w coraz krótszym czasie (przykłady tutaj, tutaj, tutaj i tutaj). Teraz kwartalny przydział wypełni się w ciągu kilku tygodni, przyczyniając się do ogromnych wyzwań logistycznych w całym łańcuchu dostaw zarówno w USA, jak i UE.

Brazylia jest zdecydowanie największym eksporterem wołowiny do UE, szczególnie pod względem wielkości. Większość brazylijskiego wywozu do UE stanowi wołowina niższej jakości wykorzystywana do przetwarzania. Natomiast wywóz do UE ze Stanów Zjednoczonych, Argentyny i Urugwaju obejmuje głównie kawałki mięsa wysokiej jakości i o wysokiej wartości, co prowadzi do różnicy w udziałach w rynku między krajami, gdy porównuje się przywóz na podstawie wartości z przywozem na podstawie wielkości.

Rysunek 3 przedstawia przywóz do UE zarówno pod względem wartości, jak i wielkości. Można zauważyć wyraźną różnicę pomiędzy udziałami Brazylii w rynku, która posiada 42% udziału w rynku według wielkości, ale tylko 31% według wartości. Potwierdza to tezę, że import z Brazylii w większym stopniu opiera się na tańszej i gorszej jakości wołowinie, a nie na wysokowartościowych kawałkach mięsa sprowadzanych w ramach kontyngentu z innych krajów. I odwrotnie, USA wykazuje odwrotną relację, odpowiadając za 9 procent importu pod względem wartości, ale tylko 6 procent importu pod względem wielkości. Reszta krajów ma podobny trend, z bardziej godne uwagi jest Argentyna, reprezentujących 19 procent importu według wielkości, ale 23 procent wartości.

Conclusion

W tym momencie, to może być najlepiej nie spekulować na żadnych konkretów „porozumienia w zasadzie”, ponieważ może się zmienić. Ostatecznie, UE stanowi atrakcyjny rynek dla amerykańskich producentów wołowiny. Wołowina wysokiej jakości cieszy się dużym popytem, a przy ograniczonej podaży amerykańscy producenci wołowiny prawdopodobnie skorzystaliby na zwiększeniu bezcłowego dostępu do rynku.

.