De 76-jarige Joe Biden leidt op dit moment de peilingen voor de Democratische nominatie, gevolgd door de senatoren Bernie Sanders, 78, en Elizabeth Warren, 70. Zowel de heer Sanders als de heer Biden zouden ouder zijn bij hun aantreden dan de heer Reagan bij hun aftreden, en de heer Biden, in het bijzonder, heeft een soort patroon van blunders opgesteld dat vragen heeft opgeroepen over zijn mentale geschiktheid om het machtigste ambt op de planeet te bekleden. En gezien het feit dat de gemiddelde levensverwachting voor blanke mannen in 2017 76,4 jaar bedroeg, is de bezorgdheid over de fysieke levensduur ook weer de kop opgestoken.
WAT MENSEN ZEGGEN
Ja, er zou een leeftijdsgrens moeten zijn
Voor de heer Carter is het stellen van een leeftijdsgrens aan het presidentschap een kwestie van bescherming tegen de cognitieve achteruitgang die van nature gepaard gaat met ouderdom. “Je moet heel flexibel zijn met je geest,” zei hij, en voegde eraan toe:
Je moet in staat zijn van het ene onderwerp naar het andere te gaan en je op elk onderwerp voldoende te concentreren en ze dan allemaal samen te voegen op een allesomvattende manier. … De dingen waarmee ik alleen al op het gebied van buitenlandse zaken werd geconfronteerd, zou ik denk ik niet kunnen ondernemen als ik 80 jaar oud was.
Caitlin Schneider heeft een soortgelijke mening verkondigd in de progressieve krant Splinter, die een maximumleeftijd van 65 jaar nastreefde. Zij schrijft:
Sommigen zullen misschien aanvoeren dat de premisse van dit verhaal alleen al ageistisch is, maar president zijn is (theoretisch) een ongelooflijk belastende baan! De vraag of we een leeftijdsgrens voor kandidaten zouden moeten hanteren, is niet bedoeld om de ouderen in diskrediet te brengen, maar om eens goed te kijken naar de functie waar het om gaat. Als de regels zeggen dat een 34-jarige het niet kan doen, is het de moeite waard om te vragen: kan een 80-jarige het wel?
Andrew Ferguson schrijft in The Atlantic dat een leeftijdsgrens nodig kan zijn om de gerontocratie – heerschappij door ouderen – binnen de Democratische Partij te doorbreken, waarvan de leiders gemiddeld 24 jaar ouder zijn dan die van de Republikeinse Partij. Hij schrijft:
Er is een enorme kloof tussen waar de energie en creativiteit van de partij liggen, met een groep dynamische activisten en leden van het Huis in de 30 en zelfs in de 20 (dank u, Alexandria Ocasio-Cortez), en de heersende klasse van 70-jarigen ver daarboven gelaagd als een afbrokkelende porte cochère. … De truc voor oude mensen is om hun zoektocht naar doel en betekenis aan te passen terwijl ze de loop van de natuur volgen en plaatsmaken voor hun junioren.
Nee, er zou geen leeftijdsgrens moeten zijn
Oproepen om oudere kandidaten te diskwalificeren bij gebrek aan specifiek bewijs van een slechte gezondheid is discriminerend, betoogt Ashton Applewhite, de auteur van “Deze stoel rockt: A Manifesto Against Ageism.” Statistische relaties tussen leeftijd en cognitieve achteruitgang, zegt ze, zeggen ons niets over individuen die zich kandidaat stellen voor het presidentschap, die de facto atypisch zijn. Ze schrijft:
Achtigjarige senatoren zijn gezonder dan de gemiddelde tachtigjarige; velen vertonen verbazingwekkende intellectuele vermogens en fysiek uithoudingsvermogen. Bernie Sanders is ook niet de gemiddelde 78-jarige. Het is duidelijk dat hij een lichamelijk onderzoek zou moeten ondergaan door onpartijdige autoriteiten en de relevante resultaten openbaar zou moeten maken, zoals alle presidentskandidaten zouden moeten doen. … Maar generalisaties over de capaciteiten van oudere mensen zijn niet beter te verdedigen dan stereotypen over ras of geslacht. Period.
De professoren James Chappel en Sari Edelstein van The Washington Post, die de cultuur van ouderdom bestuderen, schrijven dat uit onderzoek blijkt dat ouderen cognitief vaardiger zijn dan gangbare vooroordelen suggereren en in sommige gevallen meer te bieden hebben dan hun jongere collega’s: Nelson Mandela en Winston Churchill, bijvoorbeeld, waren effectieve leiders tot hun zeventigste. Dr. Chappel en dr. Edelstein schrijven:
In plaats van te overwegen kandidaten te diskwalificeren vanwege hun gevorderde leeftijd, zouden we er goed aan doen te overwegen hoe oudere kandidaten een verhoogd bewustzijn van kwesties als ongelijkheid en discriminatie kunnen inbrengen, een schat aan beleidsdeskundigheid, en de behendigheid en diplomatie die het gevolg zijn van jarenlange ervaring in de regering.
Het is de leeftijd minimum dat moet gaan
Amerikanen onder de leeftijd van 35 zijn tweederangs burgers, heeft de schrijver Osita Nwanevu betoogd in Slate. De lappendeken van leeftijdsbeperkingen voor federale en staatsambten is geboren uit de halfbakken veronderstellingen van de grondleggers, gebaseerd op persoonlijke ervaring, over jeugdige incompetentie – een overduidelijk onlogisch vooroordeel, zegt hij, gezien het feit dat 12 van de afgevaardigden bij de Constitutionele Conventie, waaronder Alexander Hamilton, jonger waren dan 35. (Hoewel, aangezien er weinig debat was over de kwestie, is het mogelijk dat de logica duidelijker was voor zelfs die jongere afgevaardigden in die tijd.)