William Blackstone

Sir William Blackstone (10 juli 1723 – 14 februari 1780) was een Engelse rechtsgeleerde en hoogleraar die de historische en analytische verhandeling over het gewoonterecht heeft opgesteld onder de naam Commentaries on the Laws of England, voor het eerst gepubliceerd in vier delen in de jaren 1765-1769. Deze eerste poging om het Engelse gewoonterecht terug te brengen tot één uniform systeem was een buitengewoon succes, en Blackstone ontving een ridderorde ter ere van zijn grote werk. De concepten en theorieën in de commentaren hebben een belangrijke rol gespeeld bij de totstandkoming van de Onafhankelijkheidsverklaring en de grondwet van de Verenigde Staten. De commentaren zijn nog steeds een belangrijke bron van klassieke opvattingen over het gewoonterecht en zijn beginselen, en hebben sinds hun publicatie gediend als basis voor het universitair juridisch onderwijs in zowel Engeland als de Verenigde Staten. Blackstone analyseerde de wet niet, noch bevorderde hij hervormingen; hij zag de wet als ontworpen om gedragsregels op te leggen door de heerser, die de uiteindelijke autoriteit van de natuur, of God, vertegenwoordigde. Zijn doel was dus de wetten zoals zij bestonden nauwkeurig te beschrijven, en daarin slaagde hij, zodat anderen die de wet wilden hervormen, op zijn werk konden voortbouwen. Maar als de wet kosmische principes waren die door God aan de mensheid waren gegeven, zouden we geen hervorming nodig hebben, alleen begrip, zoals Blackstone voor ogen stond.

Leven

William Blackstone werd in juli 1723 geboren in Cheapside, Londen, als zoon van een welvarende zijdehandelaar. Hij werd op jonge leeftijd wees en werd onder de hoede van zijn oom geplaatst. Hij begon zijn opleiding aan de Charterhouse School en werd op vijftienjarige leeftijd naar het Pembroke College in Oxford gestuurd om zijn studie voort te zetten. In 1744 werd hij verkozen tot fellow van All Souls’ College, Oxford.

Toen hij in 1746 zijn studie had voltooid, werd Blackstone opgeroepen voor de balie van de Middle Temple. Als beloning voor zijn diensten werd hij in mei 1749 benoemd tot rentmeester van de manors. Bovendien was deze gelegenheid een poging om de belangen van het college te bevorderen. Zonder succes in de rechten, keerde hij in 1753 naar Oxford terug om een cursus lezingen over Engels recht te geven. In 1758 werd hij de eerste bekleder van het pas opgerichte Vineriaanse professoraat in de rechten.

Blackstone trouwde in 1761 met Sarah Clitherow, en samen kregen zij negen kinderen. Later dat jaar werd hij gekozen tot parlementslid en benoemd tot raadsheer van de koning. Blackstone trok zich in 1766 terug uit zijn hoogleraarschap en hoofdambt. In 1770 werd Blackstone geridderd. In 1770 werd hij rechter bij het Court of Common Pleas, waar hij op efficiënte wijze recht sprak, maar zijn staat van dienst was niet veel beter dan zijn tijd aan de balie.

William Blackstone bracht de laatste twintig jaar van zijn leven met zijn gezin door in Castle Priory House, dat hij in Wallingford liet bouwen. Op 14 februari 1780 overleed Blackstone op 57-jarige leeftijd en werd begraven in St. Peter’s Church in de stad. Het Castle Priory House staat er nog steeds, nu als hotel. Zijn mooie standbeeld van Bacon in de bibliotheek van Allerzielen lijkt die prachtige zaal te domineren, tot de verrijking waarvan hij grotendeels heeft bijgedragen. Als het waar is dat hij in zijn latere leven zowel prikkelbaar als zwaar werd, is het zeker dat hij, gedurende de achttien jaar die hij doorbracht in zijn geliefde college, de meest geniale en verrukkelijke metgezel was.

Werk

Blackstone leefde en werkte in de achttiende eeuw, tijdgenoot van mensen als Adam Smith, David Hume, en Benjamin Franklin. De wet was geworteld in het dagelijks leven, maar door advocaten en rechtbanken verwijderd van het leven van de meeste mensen. Blackstone’s taak, en daarin was hij succesvol, was het recht open te stellen voor velen voor wie het gesloten was gebleven.

Commentaries on the Laws of England

Blackstone’s colleges waren bedoeld als een inleiding op de gehele Common Law, en ze bleken onmiddellijk een succes bij zijn studenten. Het was de eerste keer dat de Engelse wet gemakkelijk leesbaar en begrijpelijk was gemaakt voor leken. Kort daarna werden de lezingen gepubliceerd als Commentaries on the Laws of England. De serie bestond uit vier delen, elk met een ander thema, om het gehele Britse recht op een logische en alomvattende manier te presenteren. De publicatie was een groot succes en zou Blackstone naar verluidt 14.000 pond hebben opgebracht, wat in die tijd een zeer aanzienlijke som geld was.

Het eerste deel, gepubliceerd in 1765, was getiteld “Rechten van personen”; het grootste deel van het boek was gebaseerd op de “Absolute rechten van individuen”. Het behandelde ook onderwerpen als troonopvolging, plichten van magistraten, trouw aan het eigen land, huwelijk en voogdij. Het tweede deel, getiteld “Rechten der dingen”, omvatte de rechten die mensen hebben op eigendom. “Private Wrongs” (tegenwoordig bekend als “onrechtmatige daad”) vormde de discussiebasis voor het derde boek. Het vierde en laatste deel werd gepubliceerd in 1769 en behandelde “Public Wrongs”, oftewel misdaden en straffen, waaronder overtredingen tegen God en religie.

De Commentaries on the Laws of England werden als een autoriteit behandeld en beheersten het rechtssysteem gedurende meer dan een eeuw. Bovendien hadden de commentaren een extreme invloed op het juridisch onderwijs in zowel Engeland als Amerika. De commentaren werden over de hele wereld gepubliceerd, te beginnen in de V.S. in 1771. Deze eerste druk van 1.400 boeken was uitverkocht en spoedig daarna volgde een tweede druk. Ze werden vertaald in het Frans, Duits en Russisch. Blackstone publiceerde ook verhandelingen over de Magna Carta en het Handvest van de Bossen.

Blackstone and Property Jurisprudence

Blackstone’s karakterisering van eigendomsrechten als “enige en despotische heerschappij die één man opeist en uitoefent over de uiterlijke dingen van de wereld, met totale uitsluiting van het recht van enig ander individu in het universum,” is vaak geciteerd in rechterlijke adviezen en secundaire juridische literatuur als het dominante westerse concept van eigendom. Ondanks de frequentie waarmee deze opvatting wordt geciteerd, wordt zij nu echter in diskrediet gebracht of slechts als formalisme opgevat, omdat eigendomsrechten in werkelijkheid door talrijke factoren worden belemmerd, waaronder de wil van de staat.

Erfenis

Zijn werk leverde hem een laat succes op als advocaat, politicus, rechter en geleerde. Blackstone betaalde echter meer dan voor zijn succes; hij en zijn boek waren het doelwit van enkele van de “meest venijnige aanvallen ooit op een man of zijn ideeën.”

De Commentaren op de Wetten van Engeland werden geschreven kort voor de Grondwet van de Verenigde Staten. De termen en uitdrukkingen die door de grondleggers werden gebruikt, waren vaak ontleend aan Blackstone’s werken. Het boek wordt niet alleen beschouwd als een juridische klassieker, maar ook als een literair meesterwerk.

Blackstone’s werk was vaker synthetisch dan origineel, maar zijn schrijven was georganiseerd, helder en waardig, waardoor zijn grote werk in de categorie van de algemene literatuur valt. Hij had ook een voorliefde voor nette en gepolijste verzen, waarvan hij het bewijs leverde in The Lawyer’s Farewell to his Muse.

De rechtbanken van de Verenigde Staten citeren vaak Blackstone’s Commentaries on the Laws of England als de definitieve bron van het gewoonterecht van vóór de Revolutionaire Oorlog; in het bijzonder heeft het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten vaak uit Blackstone’s werk geciteerd wanneer zij een historische discussie voerden, bijvoorbeeld bij het bespreken van de bedoeling van de opstellers van de Grondwet.

De rechtbanken van de Verenigde Staten en andere Common Law-rechtbanken vermelden met grote instemming “Blackstone’s Formulation” (ook bekend als Blackstone’s ratio of de ratio van Blackstone), in de volksmond gesteld als “Beter dat tien schuldigen ontsnappen dan dat één onschuldige lijdt.” Vernoemd naar Blackstone, is het principe dat in de formulering wordt uitgedrukt veel ouder, en nauw verbonden met het vermoeden van onschuld in strafprocessen.

Blackstone en zijn werk zijn verschenen in de literatuur en populaire cultuur. Blackstone werd genoemd in Herman Melville’s Moby-Dick. Een buste van Blackstone is een typisch ornament van een advocatenkantoor in populaire fictie.

Publicaties

• Blackstone, William. 1862. Commentaren op de wetten van Engeland: In Four Books. London: John Murray.
• Blackstone, William. 1959. Ehrlich’s Blackstone (The Philosophy and History of the Law under which We Live). Nourse Pub. Co.
• Blackstone, William. 1980. Blackstone en Oxford: An Exhibition Held at the Bodleian Library, Oxford on the Occasion of the Bicentenary of Sir William Blackstone. Bodleian Library. ISBN 0900177756
• Blackstone, William. 1997 (oorspronkelijk 1759). Een Analyse van de Wetten van Engeland: To which is Prefixed an Introductory Discourse on the Study of the Law. William S. Hein & Company. ISBN 1575884135

Biografieën

• Boorstin, Daniel J. 1996. De Mysterieuze Wetenschap van het Recht: An Essay on Blackstone’s Commentaries. University Of Chicago Press. ISBN 0226064980
• Doolittle, Ian. 2001. William Blackstone: een biografie. Maney Publishing. ISBN 1902653343
• Doublas, D. 1971. De biografische geschiedenis van Sir William Blackstone. Fred B Rothman & Co. ISBN 0837720257

Notes

• Bailey, Greg. Blackstone in Amerika: Lectures by an English Lawyer Archiving Early America. Retrieved February 12, 2008.
• Cousin, John. 1910. A Short Biographical Dictionary of English Literature. New York: Dent/Everyman.
• Ford, David Nash. Sir William Blackstone. Koninklijke Berkshire Geschiedenis. Op 12 februari 2008 ontleend.
• Een biografie van William Blackstone (1723-1780) Van Revolutie tot Reconstructie…en wat er daarna gebeurde. Opgehaald 12 februari 2008.

Alle links opgehaald 2 oktober 2020.

• Royal Berkshire History: Sir William Blackstone
• Sir William Blackstone’s Commentaries on the Laws of England, van het Avalon Project aan de Yale Law School