Mijn eerste ontmoeting van dichtbij met een opossum was op een avond vele jaren geleden toen ik voer ging halen voor onze paarden. Ik had veel van deze harige wezens plat op de weg gezien, hun leven abrupt en oneerbiedig beëindigd tijdens een nachtelijke jacht, maar ik had niet verwacht een 18-inch opossum tegen te komen die onder de voerbak geklemd zat. Ik weet niet wie er meer verbaasd was – de opossum of ik. Toen ik heel langzaam dichterbij kwam, siste hij naar me met zijn lippen naar achteren getrokken in wat leek op een grijns, waarbij hij een enorm aantal vlijmscherpe tanden liet zien. Ik stopte om de situatie te beoordelen.
Ik dacht terug aan eerder op de dag en herinnerde me dat ik onbewust de welkomstmat had uitgelegd voor deze bijzondere bezoeker toen ik de deur van het voederhuis die ochtend open had gelaten. Na een paar minuten stopte het sissen. Ik pakte voorzichtig mijn voer en vertrok, de deur openlatend zodat het ongelukkige diertje op dezelfde manier kon vertrekken als het binnenkwam.
De Virginia opossum (Didelphis virginiana), ongeveer zo groot als een grote huiskat, is het enige buideldier van Noord-Amerika, een zoogdier dat zijn jongen in een buidel draagt en verzorgt. Als een van de oudste nog levende zoogdieren op aarde, zijn opossums er al minstens 65 miljoen jaar. Zij verschenen voor het eerst in Noord-Amerika rond de tijd dat de dinosauriërs uitstierven. De moderne versie van dit buideldier heeft weinig behoefte om te evolueren om te overleven en is dan ook een soort levend fossiel dat veel kenmerken van zijn voorouders uit de oudheid heeft behouden. Ondanks zijn ratachtige uiterlijk is de opossum nauw verwant aan andere zoogdieren met buidels, zoals de kangoeroe, koala en wombat.
Het beestje kreeg zijn ongebruikelijke naam in 1608 van kapitein John Smith, een van de Britse kolonisten van Jamestown, Virginia. De kolonisten dreven handel met de Algonquin indianenstammen, en de opossum werd genoemd naar hun woord apasum, wat “wit dier” betekent. Opossums komen voor in de Verenigde Staten ten oosten van de Rocky Mountains, langs de westkust, en in delen van Mexico, Canada, en Centraal Amerika. In Noord-Amerika worden ze meestal aangeduid als de Noord-Amerikaanse opossum, of gewoon ‘possum.
Virtues of the Lowly Opossum
De vaak verguisde opossum is eigenlijk een fascinerend schepsel dat lijdt aan een imagoprobleem. Vaak gezien als een domme, ratachtige aaseter wiens meest indrukwekkende truc is dood te spelen, zit er eigenlijk veel meer in dit schepsel dan je op het eerste gezicht zou zeggen – een aantal voordelen die de afkeer van sommigen voor dit vreemde, waggelende zoogdier kunnen omzetten in tolerantie. Teken die de ziekte van Lyme-bacterie dragen, worden gevonden op muizen, spitsmuizen, eekhoorns en chipmunks, maar niet zo bij de opossum. Uit onderzoek van wetenschappers van het Cary Institute of Ecosystem Studies in Millbrook, New York, is gebleken dat opossums meer dan 95 procent van de teken opeten die tijdens hun omzwervingen op hen terechtkomen. “We ontdekten dat de gemiddelde opossum elke week duizenden teken doodt terwijl ze door het bos zwerven,” zegt Felicia Keesing, ecoloog en hoogleraar biologie aan Bard College, en adjunct-wetenschapper aan het Cary Institute of Ecosystem Studies. “De opossum zwerft door het bos en teken komen op hen terecht zoals op elk ander dier dat door het bos zwerft, maar opossums verzorgen hen en doden hen tijdens het proces.”
Deze solitaire aaseters eten bijna alles. Behalve enorme hoeveelheden teken eet de opossum ook slakken, naaktslakken en kevers, waardoor hij een welkome aanvulling is op de tuin. Ze vangen en eten ook ongedierte zoals muizen, ratten, vuurmieren en kakkerlakken, en ze zijn een van de weinige dieren die op spitsmuizen en mollen jagen. Alsof dat nog niet genoeg is, zijn opossums immuun voor slangengif, en doden en eten ze zelfs slangen op het erf, zelfs giftige zoals ratelslangen, Copperheads en cottonmouths. Ze eten ook roadkill, waardoor ze een belangrijk onderdeel van de natuur opruimploeg.
Playing ‘Possum
Misschien wel de meest bekende eigenschap van de opossum is het vermogen om de dood te veinzen als hij geconfronteerd wordt met een vijand. Opossums gebruiken verschillende verdedigingstactieken wanneer ze bedreigd worden, waaronder rennen, in een boom klimmen, grommen, hun 50 scherpe tanden laten zien en sissen. Wanneer deze tactieken falen, heeft de opossum nog een laatste truc achter de hand: “voor buidelrat spelen.” In een onwillekeurige reactie, vergelijkbaar met flauwvallen, rolt de opossum op zijn zij, met de lippen naar achteren getrokken, de tanden ontbloot en de tong zijwaarts hangend, een dood dier nabootsend. In deze bewusteloze toestand scheiden zij ook een vies ruikende vloeistof af, zoals die van een rottend karkas. Omdat de meeste roofdieren een levende prooi prefereren, zal de vijand deze tekenen interpreteren als dat de opossum dood is en zijn interesse verliezen.
Het samenleven met opossums
Opossums zijn niet-agressieve, teruggetrokken dieren die alleen maar met rust gelaten willen worden. Helaas worden ze vaak het slachtoffer van verkeerde informatie, en de resultaten kunnen desastreus voor hen zijn. Ze zijn niet bepaald de schattigste dieren en worden nog eens extra belast door het misverstand dat ze hondsdol zijn als ze kwijlen en sissen, wat eigenlijk een bluftactiek is om roofdieren af te schrikken. In feite zijn opossums resistent tegen hondsdolheid, een eigenschap die iets te maken zou hebben met hun lage lichaamstemperatuur (94 tot 97 graden Fahrenheit), die geen geschikte omgeving biedt voor het virus om te leven.
Zonder afweer zijn opossums vaak het doelwit van onmenselijke daden om van hen af te komen, vooral in stedelijke gebieden waar ze wreed worden gevangen of vergiftigd. Ze hebben een levensverwachting van slechts 1 tot 4 jaar vanwege hun vele roofdieren, waaronder vossen, bobcats, coyotes, uilen en honden; hun gewoonte om dode dieren van de weg te eten leidt er echter toe dat er veel meer door auto’s worden gedood dan door enig ander roofdier.
Opossums nemen in aantal toe en breiden hun verspreidingsgebied over heel Noord-Amerika uit. Ze zijn niet kieskeurig waar ze zich vestigen en hebben een groot aanpassingsvermogen: ze kunnen in bijna elke habitat gedijen waar voedsel, water en een burcht aanwezig zijn die in hun behoeften voorziet. Omdat de leefomgeving van wilde dieren vaak die van de mens overlapt, is een betere kennis en begrip van alle wilde dieren en de rol die zij spelen in het grotere ecologische schema essentieel voor een vreedzame coëxistentie met de mens.
Dat kan niet waarachtiger zijn dan in het geval van de opossum. Deze onschadelijke wezens vormen absoluut geen bedreiging voor mensen, en ze zijn veel nuttiger als aaseters dan schadelijk voor eventuele schade die ze kunnen aanrichten. Het goede nieuws is, dat als je ze weg kunt houden van de plaatsen waar je ze niet wilt hebben, opossums eigenlijk best geweldige wezens zijn om in huis te hebben. Gewoonlijk doen ze hun ding zo stil dat je niet eens weet dat ze in de buurt zijn. Als je er toevallig een tegenkomt, doe dan niets! Deze teruggetrokken dieren blijven zelden lang op één plaats. Het beste is om van een afstandje toe te kijken en te genieten van een van de meest nuttige diersoorten in de natuur.
Als u, ondanks al het goede dat opossums doen om uw eigendom te ontdoen van ongedierte, liever zou hebben dat ze verder trekken, zijn er eenvoudige, niet-dodelijke manieren om ze te ontmoedigen.
10 manieren om opossums te ontmoedigen om rond te hangen
- Blokkeer alle voedselbronnen. Bedenk dat opossums ’s nachts jagen en vooral op hun reukzin afgaan om voedsel te vinden.
- Voed huisdieren binnenshuis of haal restjes voer van huisdieren binnen voordat het donker wordt, wanneer opossums het meest actief zijn.
Opossums zijn dol op kattenvoer, dus laat geen dierenvoer buiten staan, vooral niet ’s nachts. - Blijf compostcontainers goed gesloten en gebruik goed sluitende deksels op vuilnisbakken. Regelmatig vuilnisbakken besproeien met een mengsel van half ammoniak, half water houdt aaseters op afstand.
- Schoon barbecueroosters en vetvangers na gebruik.
- Oogst fruit en tuingewassen wanneer ze rijp zijn, en raap fruit op dat van bomen of struiken valt. Ruim ook gemorst vogelzaad op.
- Verwijder stapels struikgewas, vervallen gebouwen en gaten onder betonplaten om mogelijke schuilplaatsen te elimineren.
- Houd uw tuin ’s nachts goed verlicht. Opossums houden van duisternis en zullen uw eigendom niet als gastvrij beschouwen.
- Als dakgoten of andere verticale oppervlakken worden beklommen, bedek ze dan met een stuk plaatstaal van 18 inch, of breng groentekortingen aan tot een hoogte van 18 inch.
- Motie-geactiveerde sproeisystemen zijn een effectief afschrikmiddel. Plaats ze in de buurt van de probleemplek, zoals uw kippenhok of tuin. Het systeem wordt geactiveerd wanneer een dier binnen zijn bereik komt, waardoor het leert om uit de buurt van het gebied te blijven.
- Als u een opossum moet verwijderen, gebruik dan een levende-vangstval met een blikje kattenvoer als aas, maar controleer eerst of vangen legaal is in uw gebied, waarbij u in gedachten houdt dat u in de meeste rechtsgebieden niet kunt vangen en loslaten op een andere locatie. U kunt ook de plaatselijke dierenbescherming bellen voor hulp bij het verwijderen van “overlastgevende” wilde dieren.