In een relatie zijn betekent zoveel meer dan de verbinding van een relatie voelen. Dat komt omdat verbinding iets is wat je onderhoudt en waar je elke dag aan werkt, terwijl in een relatie zijn het resultaat is van dat werk en niet een gegeven.
Na jaren niet in staat te zijn geweest om een emotionele veilig te stellen, begreep ik eindelijk hoe de liefde werkt na het “krijg de man” stadium. Dus in de laatste 7 of 8 jaar van daten en niet langer dan 5 maanden een relatie te hebben, heb ik veel geleerd, niet alleen over mezelf maar ook over relaties en de psychologie ervan. Het laatste jaar net voor het bereiken van mijn 30’er jaren werd de grens van “er weer uit te willen” en weer te daten na de zoveelste mislukking bereikt met een grote depressieve episode. En dat zette me aan tot lezen. Heel veel! Ik las in principe alles wat er te lezen valt over daten en psychologie uit meer dan 100 boeken. Het was een titanische en wanhopige poging om pijn te vermijden en het verhaal dat ik mezelf over daten vertelde te herschrijven.
Dus dit is wat ik ontdekte…
Er zijn 2 soorten relaties naargelang de fase van je leven. Ter vereenvoudiging zal ik ze per leeftijdsperiode indelen, maar eerlijk gezegd heeft leeftijd hier niets mee te maken. Het is gewoon een kwestie van daten en levenservaringen.
- De relaties waarin je leert wat je wilt
Dit is de fase waarin je meestal verkent en ontdekt wat je leuk vindt en wat niet en het gebeurt meestal vanaf het begin van je tienerjaren tot soms laat in de twintig. Op deze leeftijd heb je nog niet genoeg ervaringen om een sterk verdedigingsmechanisme tegen scheidingen te hebben en je leeft vrij veel met de bedrading van je jeugdtrauma’s. Je brengt veel onopgeloste problemen uit je kindertijd naar boven, maar jullie zijn allebei erg flexibel en als je genoeg vakjes hebt aangevinkt van de “eigenschappen” die je van elkaar denkt nodig te hebben voor een korte termijn basis, zul je een deel van die dingen kunnen oplossen en misschien de uitdaging van de tijd kunnen weerstaan.
Voor mij waren de 2 belangrijke lange termijn relaties van deze fase van 15 tot 18 en van 18 tot 22. Met de eerste heb ik het uitgemaakt omdat ik, ondanks dat we veel van elkaar hielden, het gevoel had dat er geen match was op de lange termijn omdat we verschillende doelen hadden voor onze carrières en wat we wilden doen in het leven. Maar de waarheid is dat dit het verhaal was dat ik mezelf vertelde om een geweldige man waarmee ik had kunnen opgroeien te verlaten om me open te stellen en mijn angsten en kwetsbaarheden te bespreken. Maar ik was te jong om te weten dat er iets is dat verder gaat dan de overeenkomst op papier. De tweede relatie was ook heel liefdevol, maar ik kwam er dieper achter dat zelfs als ik denk dat we een match hebben wat betreft carrièrevooruitzichten en wensen in het leven, we toch nog iets anders nodig hebben in de relatie. We konden ons niet kwetsbaar opstellen tegenover elkaar. Ik wilde heel sterk en beslist overkomen, maar ik slaagde er niet in hem om hulp te vragen en hem zijn rol in mijn leven te laten inzien. Ondanks dat we van elkaar hielden eindigden we in een rommelige breuk die me emotioneel nog 6 jaar heeft gesleept. Het duurde lang om ervan te genezen omdat ik dacht dat hij alle ingrediënten had die ik in een partner wilde en het was echt moeilijk om dat los te laten.
Dus uit mijn ervaring zijn de grootste spijtbetuigingen over deze relaties de rituelen en de herinneringen die je samen hebt gedeeld. Je hebt spijt van de routine dat er iemand was die in je primaire behoeften voorzag, en je mist het idee van de relatie. De breuk zal je echter niet zonder kompas in het leven laten, omdat de band niet diep genoeg is om dat soort wonden achter te laten, ook al lijkt het alsof het het einde van de wereld is. Geloof me, dat is het niet!
Wat hier belangrijk is om te weten, is dat zo’n beetje alles op feiten is gebaseerd. Je hebt een “lijst” van eisen die je denkt nodig te hebben in een partner en je kiest op basis daarvan. Het goede hieraan is dat je soms, naarmate je meer verstrikt raakt in de relatie, het pand kunt vinden om die verbinding te gaan verdiepen en je emotioneel te gaan openstellen en echt verbonden te zijn met je partner, wat me bij de volgende categorie brengt.
2. De relaties waarin je leert over hoe je je beter kunt verbinden met mensen die je wilt
Als je er echt voor hebt gezorgd dat je lijst niet echt oppervlakkig is en het echt dekt wat je echt nodig hebt in het leven van een partner, is deze volgende fase de mooiste van allemaal. Want inmiddels heb je genoeg ervaring opgedaan om te weten wat voor jou werkt en wat niet van de op feiten gebaseerde lijst. In deze fase begin je verder te kijken dan de simpele op feiten gebaseerde basis. Je zoekt naar de spirituele waarden van je partner, je zoekt naar ethiek en moraal en een match op een dieper niveau, soms al vanaf het allereerste begin. Het kan zijn dat je denkt dat je nu de “bullshit” kunt overslaan en meteen naar de diepere connectie kunt gaan. Je zou meer dan 10 uur samen kunnen doorbrengen op een eerste date en denken “wow, dit is het!” Maar de realiteit komt wat later bij je binnen als je de volgende dag wakker wordt en je in het verkeerde appartement zit omdat je er niet in geslaagd bent om aan je eerste behoeften van rituelen te voldoen waarvan je moet weten dat je ze met deze persoon kunt hebben. Misschien is hij niet het kooktype en is je verwachting om ’s ochtends koffie en ontbijt met hem te drinken na de eerste nacht niet uitgekomen. Maar dat is natuurlijk maar een klein dingetje zou je zeggen. Zolang we op zielsniveau verbonden zijn kunnen we over deze kleine ongemakken heen stappen. Nou, de realiteit is dat je dat niet zult doen! Maar als jullie echt de verbinding hebben die jullie denken te hebben, kunnen jullie elkaar op den duur vormen. Maar… verwacht niet te veel verandering en het belangrijkste is, leer te zien hoeveel moeite het zal kosten om die veranderingen te laten plaatsvinden om te weten of het realistisch is of niet.
Een vriendje vertelde me dat “oh, ik dacht dat nadat je hebt gezien hoe geweldig ik ben en wat ik waard ben, je de moeite zult gaan doen om af te vallen”. Dat was niet alleen beledigend en giftig, maar ook de verkeerde verwachtingen te hebben na een week samen. Ook het willen hebben van prioriteit in iemands leven na een paar afspraakjes is niet realistisch, ongeacht hoeveel connectie je denkt te hebben.
Maar laten we teruggaan naar hoe deze fase echt begint. We komen op ons lijstje, we vinken de vakjes aan en controleren de feiten veel sneller. Ook zijn we inmiddels misschien wat rijper in leeftijd. We willen niet zomaar een flirt, dus we zetten ons vanaf het begin in voor de relatie. We beginnen met het voordeel van de twijfel, we zijn all in en we beginnen meer open te worden naar elkaar. Maar kwetsbaarheid is niet iets wat je overhaast doet. Je moet het tijd geven. Na verloop van tijd begin je ook te testen en te valideren of de aanvankelijke aannames van de feitenlijst nog steeds gelden. Misschien blijken sommige dingen inmiddels ontkracht te zijn. Maar als je dat ook gepasseerd bent omdat je misschien al wat jaren in je verleden hebt met deze persoon ( die van de eerste fase overgaat naar de tweede), dan kun je echt weten of de partner klaar is om de volgende stap te zetten. De meeste mannen, bijvoorbeeld, komen hier niet eens aan toe totdat ze klaar zijn om te trouwen. Ze stellen zich pas open in zo’n omgeving die hen voldoende zekerheid biedt dat de vrouw hen uiteindelijk niet zal verlaten omdat ze “gevangen” zit en ze nu naar al hun onzekerheden moet luisteren en zijn wonden uit het verleden moet helen. Het ergste hieraan is dat mannen nog steeds bedraad zijn om zich alleen open te stellen in veilige langdurige relaties, terwijl vrouwen meer worden blootgesteld aan lijden op een meer open omgeving en dat maakt het nog moeilijker voor de 2 om echt te anticiperen op hoeveel emotionele bagage elk zal dragen.
Ik ben persoonlijk gezegend geweest om deze fase rond 29 te beginnen met 2 relaties die me dienen als de basis voor het maken van deze observaties nu. De eerste eindigde abrupt na een vakantie. Ik was in shock en begreep niet hoe we van elkaar konden houden maar niet compatibel konden zijn op de lange termijn. Het kostte me 9 maanden om te herstellen en ik schreef een ander artikel over dit onderwerp hier waarin ik mijn reis van codependency naar onafhankelijkheid uitleg. Ik heb er veel van geleerd, maar ik moest het loslaten omdat de manier waarop onze band was ontstaan, gebaseerd was op de verkeerde uitgangspunten. Het was giftig.
De tweede, ook de huidige, leert me veel meer over mijn vermogen om in mijn kwetsbaarheid te blijven. Mijn geduld wordt voortdurend op de proef gesteld, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn en het is zeker het meest veelbelovende dat ik ooit heb gehad om een toekomst te zien, maar het vergt werk om de band voorbij compatibiliteit en “perfecte eigenschappen” te houden en moed om je voor elkaar open te stellen.