- De ster heeft gezegd dat ze op tv lacht, maar thuis ‘verdrietig’
- Haar vader Andy overleed in 2016 en vervolgens overleed haar moeder Nancy in juni
- ‘Ik ben de persoon die kan doen alsof alles OK is,’ zei ze
- ‘Maar de waarheid is – en dit is moeilijk om toe te geven – het is echt een paar moeilijke jaren geweest’
- Nu wendt de actrice zich tot een nieuw dieet dat ze zal documenteren voor Today
- In 2009 verloor de kookboekauteur 50 pond met de hulp van Jenny Craig
In 2009 verloor Valerie Bertinelli bijna 50 pond dankzij het Jenny Craig-programma en consistente work-outs.
Maar een deel van dat gewicht kroop terug nadat ze haar ouders Andy en Nancy verloor.
Nu vertelde de 59-jarige ster – die vooral bekend is van de tv-programma’s One Day At A Time en Hot In Cleveland – de Today show dat ze weer op dieet gaat om zich beter te voelen in haar jeans en weer ‘vreugde’ te voelen voordat ze in april 60 wordt.
Natalie Morales bezocht Bertinelli thuis om erover te praten in een video die door Today werd gedeeld.
De actrice is de komende maanden bezig met een nieuwe serie met Today waarin ze haar reis naar gewichtsverlies zal delen.
‘Ik voel me gewoon echt positief over 2020,’ zei ze. ‘Ik heb het gevoel dat het een nieuwe dageraad is.’
Bertinelli heeft het moeilijk gehad met het overlijden van haar moeder vorig jaar. ‘Als je bezig bent voor andere mensen te zorgen, vergeet je jezelf.’
Ze zei dat ze sinds haar twaalfde zo hard heeft gewerkt en dat ze nu wil weten wat ‘vreugde’ is.
‘Ik wil een paar kilo afvallen. Ik wil me beter voelen over mijn leven,’ zei de brunette.
‘Ik wil niet meer doen alsof tot ik het kan en ik denk dat veel mensen zich net zo voelen als ik, dus ik dacht, misschien kunnen we op elkaar leunen.’
Valerie voegde eraan toe dat ze altijd lacht voor de camera, maar dat het verdriet naar boven komt als ze thuis is en ze gebruikt voedsel om met haar gevoelens om te gaan. De gewichtstoename is ‘emotioneel.’
Ze voegde eraan toe: ‘In plaats van voedsel te gebruiken als een verdovend middel om de gevoelens niet te voelen, moet ik er gewoon doorheen prikken en het voelen…Ik heb een echte boze, onaardige stem in mijn hoofd die ik altijd het zwijgen op moet leggen.’
Valerie zei toen: ‘Ik denk dat velen van ons dat doen. We moeten gewoon stoppen omdat we dit prachtige geschenk van het leven hebben.’
Ze deelde ook een persoonlijk essay met Today.
‘I’m an “everything’s fine” girl. Je kent het type wel: Ik ben de persoon die kan doen alsof alles OK is en dat ik gelukkig ben. Maar de waarheid is – en dit is moeilijk om toe te geven – het zijn echt een paar moeilijke jaren geweest.
‘Mijn vader overleed eind 2016, en toen hij er niet meer was, voelde ik de behoefte om in te stappen en voor mijn moeder te zorgen. Het was belangrijk voor mij dat ze zich opgenomen voelde en dat we nog steeds aandacht aan haar besteedden.
‘Maar zoals zo velen van ons weten, als je druk bent met het zorgen voor andere mensen, vergeet je voor jezelf te zorgen en kan het leven erg uitdagend worden. En toen ik haar in juni verloor, greep het verdriet om haar heengaan en de afgelopen jaren samen mijn hart en bleef daar iets te lang.
‘Als je druk bent met het zorgen voor andere mensen, vergeet je om voor jezelf te zorgen.
‘Door het verlies van mijn ouders en andere beproevingen die het leven met zich meebrengt, heb ik voedsel gebruikt als een manier om het verdriet of de stress niet te voelen. Maar door iets weg te eten, voel ik me alleen maar slechter over mezelf. Een van mijn persoonlijke motto’s is “kies gelukkig”. Maar soms is die keuze echt een uitdaging.
‘Dus nu ik aan een nieuw jaar begin, een nieuw decennium en me voorbereid om in april 60 te worden, ben ik op een missie: weten hoe ware vreugde van binnen en van buiten voelt. Het vinden van pure persoonlijke vreugde is een uitdaging in deze wereld waar er altijd dingen zijn die ons op het hoofd slaan – maar we moeten een manier vinden om het door dat alles heen te vinden.
‘Voor mij denk ik dat vreugde verbonden is aan het maken van gezonde keuzes met mijn leven in alles wat ik doe. Gezond in de mensen met wie ik mezelf omring, het voedsel dat ik eet en, misschien wel het belangrijkste, de manier waarop ik tegen mezelf praat.
‘Ik wil de moeilijke tijden niet meer doorkomen door het weg te eten. Ik wil de moeilijke tijden doorkomen door op mensen te leunen – en daarom kijk ik naar jou. Terwijl jij je eigen zoektocht naar ware vreugde doormaakt, als je een trucje hebt dat me kan helpen, wil ik het weten. En als ik een truc vind die jou kan helpen, zal ik die delen. Ik denk dat we dit samen kunnen doen. Ik zal de komende maanden in Studio 1A langskomen om in te checken en te delen wat ik op deze reis leer (samen met recepten die zowel gezond als lekker zijn).
‘Oh, en trouwens, er zal iets misgaan. Dingen kunnen fout gaan en dan kun je ze rechtzetten. Sommige zijn een beetje meer uitdagend om recht te zetten – maar het gaat altijd om vooruit te gaan. Ik laat me niet definiëren als een mislukking door eventuele fouten die ik in 2020 maak – en dat zou jij ook niet moeten doen.’
In 2014 vertelde ze The Talk dat ze was aangekomen nadat ze eind 2013 haar voet had gebroken. ‘Waarom voel ik schaamte?’ vroeg ze de gastheren.
‘Ik ben niet in staat geweest om te sporten,’ vertelde ze Sharon Osbourne van The Talk. Dus het gewicht is er bovenop gekropen. Maar ik moet me ervoor schamen, want het is niet eerlijk.’
Het icoon voegde eraan toe: ‘Ik ben een paar kilo aangekomen… het begon me te panikeren. Toen dacht ik: “Nou, wacht eens even. Dit is mijn lichaam. Ik ben bijna 54. Ik heb mijn voet gebroken!” Mijn dokter zei dat ik mijn hartslag niet te hoog moest laten oplopen. Maar nu ben ik terug in de sportschool.
‘We moeten elkaar allemaal een pauze gunnen – vooral vrouwen. Laten we elkaar met rust laten,’ drong ze aan.
De ster , die in de jaren ’80 en ’90 getrouwd was met rocker Eddie Van Halen en nu getrouwd is met zakenman Tom Vitale, brak in 2013 haar voet, waarvoor een operatie nodig was.
‘Dat is wat ik krijg voor het proberen om de katten van de toonbank te jagen,’ grapte ze destijds.
Die blessure heeft de I’ll Take Manhattan-ster uit de sportschool gehouden. ‘Het is een beetje moeilijk voor me geweest om te trainen,’ vertelde ze Wendy Williams in de winter.
‘Dus je voelt het gewicht er weer bijkruipen en er is niet veel wat je eraan kunt doen behalve je portiegroottes ver naar beneden brengen, en ik ben niet van plan om dat te doen. Dus ik moet gewoon meer bewegen, maar ik voel me goed… Ik wil gewoon dat deze voet al beter wordt.
VALERIE’S PERSOONLIJKE ESSAY
Ze deelde ook een persoonlijk essay met Today.
‘Ik ben een “alles is goed” meisje. Je kent het type wel: Ik ben de persoon die kan doen alsof alles OK is en dat ik gelukkig ben. Maar de waarheid is – en dit is moeilijk om toe te geven – het zijn echt een paar moeilijke jaren geweest.
‘Mijn vader overleed eind 2016, en toen hij er niet meer was, voelde ik de behoefte om in te stappen en voor mijn moeder te zorgen. Het was belangrijk voor mij dat ze zich opgenomen voelde en dat we nog steeds aandacht aan haar besteedden.
‘Maar zoals zo velen van ons weten, als je druk bent met het zorgen voor andere mensen, vergeet je voor jezelf te zorgen en kan het leven erg uitdagend worden. En toen ik haar in juni verloor, greep het verdriet van haar overlijden en de afgelopen jaren samen een greep naar mijn hart en bleef daar iets te lang.
‘Als je druk bent met het zorgen voor andere mensen, vergeet je voor jezelf te zorgen.
‘Met het verlies van mijn ouders en het omgaan met andere beproevingen die het leven ons toewerpt, heb ik eten gebruikt als een manier om het verdriet of de stress niet te voelen. Maar door iets weg te eten, voel ik me alleen maar slechter over mezelf. Een van mijn persoonlijke motto’s is “kies gelukkig”. Maar soms is die keuze echt een uitdaging.
‘Dus nu ik aan een nieuw jaar, een nieuw decennium begin en me voorbereid om in april 60 te worden, ben ik op een missie: weten hoe echte vreugde van binnen en van buiten voelt. Het vinden van pure persoonlijke vreugde is een uitdaging in deze wereld waar er altijd dingen zijn die ons op het hoofd slaan – maar we moeten een manier vinden om het door dat alles heen te vinden.
‘Voor mij denk ik dat vreugde verbonden is aan het maken van gezonde keuzes met mijn leven in alles wat ik doe. Gezond in de mensen met wie ik mezelf omring, het voedsel dat ik eet en, misschien wel het belangrijkste, de manier waarop ik tegen mezelf praat.
‘Ik wil de moeilijke tijden niet meer doorkomen door het weg te eten. Ik wil de moeilijke tijden doorkomen door op mensen te leunen – en daarom kijk ik naar jou. Terwijl jij je eigen zoektocht naar ware vreugde doormaakt, als je een trucje hebt dat mij kan helpen, wil ik het weten. En als ik een truc vind die jou kan helpen, zal ik die delen. Ik denk dat we dit samen kunnen doen. Ik zal de komende maanden in Studio 1A langskomen om in te checken en te delen wat ik op deze reis leer (samen met recepten die zowel gezond als lekker zijn).
‘Oh, en trouwens, er zal iets misgaan. Dingen kunnen fout gaan en dan kun je ze rechtzetten. Sommige zijn een beetje meer uitdagend om recht te zetten – maar het gaat altijd om vooruit te gaan. Ik laat me niet als mislukkeling definiëren door fouten die ik in 2020 maak – en dat zou jij ook niet moeten doen.’