The Pretenders

AchtergrondEdit

Hynde, oorspronkelijk afkomstig uit Akron, Ohio, verhuisde in 1973 naar Londen en werkte bij de wekelijkse muziekkrant NME en in de kledingzaak van Malcolm McLaren en Vivienne Westwood. Ze was betrokken bij vroege versies van de Clash en de Damned en speelde in kortstondige bands als Masters of the Backside (1976) en The Moors Murderers (line-up 1978). The Pretenders ontstonden in 1978 nadat Dave Hill van Anchor Records enkele demo’s van Hynde’s muziek had gehoord. Hij regelde een repetitiestudio in Denmark Street, waar een driekoppige band bestaande uit Hynde, Mal Hart op bas (hij had met Hynde en Steve Strange in the Moors Murderers gespeeld), en Phil Taylor van Motörhead op drums een selectie van Hynde’s originele nummers speelden. Dave Hill was onder de indruk en regelde een dag in Studio 51 om nog een demo op te nemen. Hoewel het een ruwe demo was, vond hij dat hij genoeg “sterpotentieel” had gezien en gehoord om voor te stellen dat Hynde een meer permanente band zou vormen om op te nemen voor zijn nieuwe label, Real Records. Hynde vormde toen een band bestaande uit Pete Farndon op bas, James Honeyman-Scott op gitaar, en Gerry Mcilduff op drums. Deze band, toen nog zonder naam, nam vijf nummers op in Regents Park Studio in juli 1978, waaronder “Stop Your Sobbing”. Kort daarna werd Gerry Mcilduff op drums vervangen door Martin Chambers. Hynde noemde de band “The Pretenders” naar The Platters song “The Great Pretender”, wat het favoriete nummer was van een van haar voormalige vriendjes.

Original band (1978-1982)Edit

De eerste single van de band, een cover van de Kinks song “Stop Your Sobbing” (geproduceerd door Nick Lowe en opgenomen tijdens de Regents Park sessies in juli) werd uitgebracht in januari 1979 en kreeg kritische aandacht. Het werd gevolgd door “Kid” in juni 1979. In januari 1980 bereikte de band nummer 1 in de UK met “Brass in Pocket”, dat ook succes had in de US, waar het nummer 14 bereikte in de Billboard Hot 100.

The Pretenders (originele bezetting), Dominion Theatre, Londen, december 1981

Hun titelloze debuutalbum kwam uit in januari 1980 en was een succes in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, zowel in kritisch als commercieel opzicht. Het wordt beschouwd als een van de beste debuutalbums aller tijden, en is uitgeroepen tot een van de beste albums aller tijden door VH1 (nr. 52) en Rolling Stone (nr. 155).

In maart 1981 verscheen de EP Extended Play, met daarop het Britse en Amerikaanse succes “Message of Love” en “Talk of the Town”, “Porcelain”, “Cuban Slide” en een live-versie van “Precious”, opgenomen in Central Park.

Het tweede volledige album, Pretenders II, werd uitgebracht in augustus 1981. Pretenders II bevatte de Extended Play singles, het MTV video succes “Day After Day”, en populaire album-radio tracks “The Adultress”, “Birds of Paradise”, “Bad Boys Get Spanked”, en “The English Roses”.

Op 18 september 1981 waren de Pretenders de muzikale gast in de Amerikaanse late night sketch comedy show Fridays. De band speelde “The Adultress”, “Message of Love” en “Louie, Louie”. Andy Kaufman was op die avond de gastheer van het programma. In de herfst van 1981 annuleerden The Pretenders hun US+Canada Tour omdat Chambers zijn hand had gesneden, en de blessure was zo erg dat hij een aantal weken niet kon spelen. De band besloot de tournee uit te stellen in plaats van Chambers te vervangen.

Gevolge escalerend drugsmisbruik, werd Farndon ontslagen uit de band na een ontmoeting tussen Hynde, Honeyman-Scott, en Chambers op 14 juni 1982. Twee dagen later, op 16 juni 1982, overleed Honeyman-Scott aan hartfalen als gevolg van cocaïne-intolerantie. Farndon was bezig met het vormen van een nieuwe band toen hij op 14 april 1983 dood werd aangetroffen door zijn vrouw. Na heroïne te hebben gebruikt en flauw te zijn gevallen, was Farndon verdronken in zijn badkuip, waardoor de Pretenders met slechts twee levende leden achterbleven.

Hergroepering (1983-1989)Edit

Hynde en Chambers zetten de band voort na de dood van Honeyman-Scott. In de loop van juli 1982 werd een verzorgingsteam van Hynde, Chambers, Rockpile gitarist Billy Bremner, en Big Country bassist Tony Butler samengesteld om de single “Back on the Chain Gang” op te nemen. Het nummer werd uitgebracht in oktober en werd hun grootste succes in de VS, het bleef op nr. 5 voor drie opeenvolgende weken. De B-kant van de single, “My City Was Gone” is (behalve voor een korte periode in de jaren 1990) de themamuziek geweest voor The Rush Limbaugh Show sinds het begin ervan.

Hynde zette toen een meer permanente line-up op voor de band, met behoud van Chambers en toevoeging van Robbie McIntosh op gitaar en Malcolm Foster op bas. “Middle of the Road” was de eerste single van deze line-up, uitgebracht in de VS in november 1983 en bereikte daar de Top 20. De Amerikaanse B-kant, “2000 Miles”, werd uitgebracht als single in het Verenigd Koninkrijk. Het derde Pretenders album, Learning to Crawl (met de nieuwe line-up met Foster en McIntosh), werd uitgebracht in januari 1984. Naast de drie recente singles, bevatte het album een cover versie van The Persuaders’ “Thin Line Between Love and Hate”, met Paul Carrack op keyboards. Voor de volgende tournee voegde Rupert Black zich bij de live band op keyboards.

In juli 1985 speelde de band (inclusief Black) op Live Aid. Kort nadat de opnamesessies voor het volgende album waren begonnen en één nummer was voltooid, verklaarde Hynde dat Chambers niet meer goed speelde en ontsloeg hem. Ontmoedigd door het verlies van zijn bandmaat, stapte Foster op (“Mijn hele argument was dat Martin Chambers de ritmesectie van de Pretenders was en dat het niet echt uitmaakte wie er bas speelde. Dus ik zei gewoon dat ik er niet meer bij betrokken wilde zijn.”) Hynde en McIntosh namen de rest van het album op in verschillende sessies in New York en Stockholm met een keur aan sessiemuzikanten. Tegen het einde van de sessies nam Hynde twee van de gastmuzikanten – bassist T.M. Stevens en ex-Haircut One Hundred drummer Blair Cunningham – aan als de nieuwe ritmesectie van de Pretenders. Het album Get Close werd uitgebracht in 1986; de schijf bevatte de Top 10 singles “Don’t Get Me Wrong” uit de film Gung Ho (geholpen door een populaire video hommage aan de televisieserie The Avengers) en “Hymn to Her” een No. 8 succes in het Verenigd Koninkrijk. In de VS bereikten zowel “Don’t Get Me Wrong” als “My Baby” #1 in de Billboards Mainstream Rock chart.

Voor de Get Close tour werd Bernie Worrell toegevoegd aan de live line-up op keyboards. Tijdens de tournee had Hynde het gevoel dat het geluid van de band was afgedwaald van haar New Wave rock roots. Ze geloofde dat ze nu een nieuwe band aan het leiden was die “niet Pretenders” was. Halverwege de tour nam ze drastische maatregelen: Stevens en Worrell werden beiden ontslagen, Malcolm Foster werd weer aangenomen op bas, en Rupert Black keerde terug op keyboards.

Na afloop van de Get Close tour in 1987 stapte McIntosh uit de Pretenders en werd vervangen door voormalig Smiths-gitarist Johnny Marr. De groep bleef toeren, waarna Foster zich aansloot bij Simple Minds en Cunningham terugkeerde naar sessiewerk. Later in 1987 werd de compilatie Pretenders – The Singles uitgebracht, met alle vijftien Britse en Amerikaanse singles van de laatste tien jaar; het bevatte Hynde’s duet met UB40 op de cover van Sonny and Cher’s “I Got You Babe”.

Marr verscheen op de Pretenders’ vroege 1989 single “Windows of the World” b/w “1969”. Voor deze single bestond de band uit Hynde, Marr, bassist James Eller en drummer James “J.F.T.” Hood. Na ruzies met Hynde, stapte Marr op, ging naar The The en nam Eller met zich mee. Uitgeput door de omwentelingen van de afgelopen jaren, ging de band in een hiaat voor het grootste deel van 1989 en 1990.

1990sEdit

In 1990 huurde Hynde sessiespelers in (waaronder eenmalige Pretenders Bremner en Cunningham en bassist John Mckenzie) en nam een nieuw Pretenders album op, Packed! Hynde was de enige persoon die ergens op het album stond afgebeeld, en was het enige officiële lid van de band. In Canada werd de lead single “Never Do That” een Top 40 succes, met een hoogtepunt op nr. 26, maar elders deed het minder goed.

Tegen 1993 had Hynde een team gevormd met ex-Katydids gitarist Adam Seymour om een nieuwe versie van Pretenders te vormen. Het team van Hynde en Seymour huurde vervolgens een aantal sessiemuzikanten in om dat jaar Last of the Independents op te nemen, waaronder ex-Smiths bassist Andy Rourke, ex-Primitives bassist Andy Hobson, en ex-Pretender en drummer/schrijver/producer James Hood, voorheen bij The Impossible Dreamers en Moodswings. Maar tegen het einde van de album sessies (en voor de daaropvolgende tour) bestond de officiële band line-up uit Hynde, Seymour, Hobson, en de terugkerende drummer Martin Chambers. Deze bezetting bleef meer dan een decennium ongewijzigd.

Toen Last of the Independents in 1994 uitkwam, haalde het goud in de VS. Leadsingle “Night In My Veins” was een klein succes in de VS, een succes halverwege de hitlijsten in het Verenigd Koninkrijk, en een top 10 succes in Canada. De tweede single was de ballad van het album “I’ll Stand by You”; dit nummer kreeg veel airplay, en werd een top 10 succes in de UK, en top 20 in de VS (nr. 16 in de Billboard Hot 100) en in Canada.

Op 10 april 1999 leidde Hynde het herdenkingsconcert “Here, There and Everywhere – A Concert for Linda” voor haar overleden goede vriendin Linda McCartney in de Royal Albert Hall, Londen, georganiseerd door Hynde en Carla Lane. The Pretenders waren de backing band voor alle artiesten.

Viva el Amor werd uitgebracht in 1999, net als hun samenwerking met Tom Jones op het album Reload.

Jaren 2000Edit

The Pretenders werkten samen met Emmylou Harris op Return of the Grievous Angel: A Tribute to Gram Parsons, met het nummer “She”. Een Greatest Hits compilatie volgde in 2000. In 2002 werd Loose Screw uitgebracht door Artemis Records, de eerste Pretenders-plaat die door een ander bedrijf dan WEA werd uitgebracht. Rolling Stone merkte de “verfijning, stijlvolle melodieën en vocaal vuurwerk” op, terwijl Blender het “gladde, snarky pop met flitsen van schittering” noemde.

In maart 2005 werden de Pretenders opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Tijdens de ceremonie bracht de band “Precious” en “Message of Love” ten gehore. Tijdens haar dankwoord noemde en bedankte Hynde alle vervangende leden van de groep, waarna ze zei:

“Ik weet dat de Pretenders de afgelopen 20 jaar op een tribute-band hebben geleken. … En wij zijn een eerbetoon aan James Honeyman-Scott en Pete Farndon, zonder wie we hier niet zouden zijn. En aan de andere kant, zonder ons waren zij er misschien wel geweest, maar zo werkt dat nu eenmaal in de rock ‘n’ roll.”

Na hun Hall of Fame-inauguratie bleven de Pretenders toeren als een viermansformatie (Hynde, Seymour, Hobson, en Chambers). In 2005 verliet bassist Hobson de groep en werd vervangen door Nick Wilkinson, waarmee de band voor het eerst in dertien jaar van bezetting veranderde. Datzelfde jaar bracht Rhino Records de vier disc en DVD box set Pirate Radio uit, die de hele carrière van de groep besloeg. Twee disc geremasterde versies van de eerste twee albums kwamen dat jaar ook uit met bonus tracks. In 2007 bracht Rhino zowel Learning to Crawl als Get Close opnieuw uit, met bonustracks. Niet lang daarna vertrok gitarist Seymour en werd vervangen door James Walbourne.

Het album Break Up the Concrete van The Pretenders werd op 7 oktober 2008 uitgebracht via Shangri-La Music. Het was het eerste Top 40-album van de band in de VS in tweeëntwintig jaar, en het laatste tot nu toe. Tracks zijn onder andere “Boots of Chinese Plastic”, “Don’t Cut Your Hair”, “Love’s a Mystery”, “The Last Ride” en “Almost Perfect”.

2010sEdit

In september 2012 hergroepeerden de Pretenders (Hynde, Chambers, Heywood, Walbourne, Wilkinson) als onderdeel van de entertainment line-up voor de 2012 Singapore Grand Prix. Ze werden in de herfst van 2012 vergezeld door toetsenist/akoestisch gitarist Carwyn Ellis. Op 6 september 2016 kondigde Stevie Nicks aan dat de Pretenders de laatste drie maanden van 2016 met haar op een 27-stedentournee zouden gaan. De live band bestond als vanouds uit Hynde, Chambers, Heywood, Walbourne en Wilkinson. The Pretenders brachten hun 10e studioalbum, Alone, uit op 21 oktober 2016. Net als op Packed! was Hynde echter de enige Pretender op het album, dat verder volledig werd ingespeeld door sessiemuzikanten. In mei 2017 hervatte Ellis de tournee met de Pretenders, die met Nicks door Australië en Nieuw-Zeeland toerden. In oktober 2017 verschenen de Pretenders op Austin City Limits.

2020sEdit

De band was oorspronkelijk gepland om hun 11e studioalbum Hate for Sale op 1 mei 2020 uit te brengen, en leadsingle “The Buzz” werd uitgebracht op 17 maart 2020. Echter, op 24 maart, werd de albumrelease uitgesteld tot 17 juli.

Een vijf maanden durende Noord-Amerikaanse tournee met Journey was oorspronkelijk gepland om 15 mei 2020 te beginnen. Als gevolg van de COVID-19 pandemie, werd de tour geannuleerd.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.