De ruimtevaartindustrie is een hoogtechnologische industrie die “vliegtuigen, geleide raketten, ruimtevoertuigen, vliegtuigmotoren, voortstuwingseenheden, en aanverwante onderdelen” produceert. Het grootste deel van de industrie is gericht op werk voor de overheid. Voor elke fabrikant van originele uitrusting (OEM) heeft de Amerikaanse regering een CAGE-code (Commercial and Government Entity) toegekend. Deze codes helpen om elke fabrikant, reparatiefaciliteiten en andere belangrijke aftermarket-leveranciers in de lucht- en ruimtevaartindustrie te identificeren.
In de Verenigde Staten zijn het Ministerie van Defensie en de National Aeronautics and Space Administration (NASA) de twee grootste verbruikers van lucht- en ruimtevaarttechnologie en -producten. Andere belangrijke afnemers zijn de zeer grote luchtvaartmaatschappijen. De lucht- en ruimtevaartindustrie had in 2006 472 000 werknemers in loondienst. De meeste van die banen waren te vinden in de staat Washington en in Californië, maar Missouri, New York en Texas waren ook belangrijk. De belangrijkste ruimtevaartproducenten in de VS zijn Boeing, United Technologies Corporation, SpaceX, Northrop Grumman en Lockheed Martin. Deze fabrikanten worden geconfronteerd met een toenemend tekort aan arbeidskrachten naarmate geschoolde Amerikaanse werknemers ouder worden en met pensioen gaan. Leerlingprogramma’s zoals de Aerospace Joint Apprenticeship Council (AJAC) werken samen met luchtvaartwerkgevers en community colleges in de staat Washington om nieuwe productiemedewerkers op te leiden om de industrie bevoorraad te houden.
Belangrijke locaties van de civiele lucht- en ruimtevaartindustrie wereldwijd zijn onder meer de staat Washington (Boeing), Californië (Boeing, Lockheed Martin, enz.); Montreal, Quebec, Canada (Bombardier, Pratt & Whitney Canada); Toulouse, Frankrijk (Airbus/EADS); Hamburg, Duitsland (Airbus/EADS); en São José dos Campos, Brazilië (Embraer), Querétaro, Mexico (Bombardier Aerospace, General Electric Aviation) en Mexicali, Mexico (United Technologies Corporation, Gulfstream Aerospace).
In de Europese Unie nemen lucht- en ruimtevaartbedrijven zoals EADS, BAE Systems, Thales, Dassault, Saab AB en Leonardo S.p.A. (voorheen Finmeccnica) een groot deel van de mondiale lucht- en ruimtevaartindustrie en onderzoekinspanning voor hun rekening, met het Europees Ruimte-Agentschap als een van de grootste verbruikers van lucht- en ruimtevaarttechnologie en -produkten.
In India is Bangalore een belangrijk centrum van de lucht- en ruimtevaartindustrie, waar Hindustan Aeronautics Limited, de National Aerospace Laboratories en de Indian Space Research Organisation hun hoofdkantoor hebben. De Indian Space Research Organisation (ISRO) lanceerde in oktober 2008 India’s eerste maanorbiter, Chandrayaan-1.
In Rusland behoren grote lucht- en ruimtevaartbedrijven als Oboronprom en de United Aircraft Building Corporation (die Mikoyan, Sukhoi, Ilyushin, Tupolev, Yakovlev, en Irkut, waar Beriev deel van uitmaakt, omvat) tot de belangrijkste mondiale spelers in deze industrie. De historische Sovjet-Unie was ook de bakermat van een belangrijke lucht- en ruimtevaartindustrie.
Het Verenigd Koninkrijk probeerde vroeger zijn eigen grote lucht- en ruimtevaartindustrie in stand te houden door zijn eigen vliegtuigen en oorlogsvliegtuigen te maken, maar het heeft zijn lot grotendeels overgelaten aan samenwerkingsverbanden met bedrijven op het vasteland, en het is ook een grote importklant geworden, uit landen als de Verenigde Staten. Het VK heeft echter een zeer actieve lucht- en ruimtevaartsector, waaronder de op één na grootste defensieaannemer ter wereld, BAE Systems, die volledig geassembleerde vliegtuigen, vliegtuigonderdelen, subassemblages en subsystemen levert aan andere fabrikanten, zowel in Europa als over de hele wereld.
Canada heeft vroeger een aantal van zijn eigen ontwerpen voor straalvliegtuigen, enz. (b.v. het CF-100 gevechtsvliegtuig), maar sinds enkele decennia is het voor deze behoeften afhankelijk van invoer uit de Verenigde Staten en Europa. Canada vervaardigt echter nog steeds enkele militaire vliegtuigen, hoewel deze over het algemeen niet gevechtsklaar zijn. Een ander opmerkelijk voorbeeld was de ontwikkeling aan het eind van de jaren 1950 van de Avro Canada CF-105 Arrow, een supersonische jager-interceptor waarvan de annulering in 1959 als zeer controversieel werd beschouwd.
Frankrijk is zijn eigen oorlogsvliegtuigen voor zijn luchtmacht en marine blijven maken, en Zweden blijft zijn eigen oorlogsvliegtuigen maken voor de Zweedse luchtmacht – vooral ter ondersteuning van zijn positie als neutraal land. (Zie Saab AB.) Andere Europese landen werken samen bij het maken van gevechtsvliegtuigen (zoals de Panavia Tornado en de Eurofighter Typhoon), of importeren deze uit de Verenigde Staten.
Pakistan heeft een zich ontwikkelende lucht- en ruimtevaartindustrie. De National Engineering and Scientific Commission, Khan Research Laboratories en Pakistan Aeronautical Complex behoren tot de belangrijkste organisaties die zich bezighouden met onderzoek en ontwikkeling in deze sector. Pakistan is in staat geleide raketten, raketten en ruimtevoertuigen te ontwerpen en te vervaardigen. De stad Kamra is de thuisbasis van het Pakistan Aeronautical Complex dat verschillende fabrieken telt. Deze faciliteit is verantwoordelijk voor de productie van de MFI-17, MFI-395, K-8 en JF-17 Thunder vliegtuigen. Pakistan heeft ook de capaciteit om zowel bewapende als ongewapende onbemande luchtvaartuigen te ontwerpen en te vervaardigen.
In de Volksrepubliek China zijn Peking, Xi’an, Chengdu, Sjanghai, Shenyang en Nanchang belangrijke onderzoek- en productiecentra van de lucht- en ruimtevaartindustrie. China heeft een uitgebreide capaciteit ontwikkeld voor het ontwerpen, testen en produceren van militaire vliegtuigen, raketten en ruimtevoertuigen. Ondanks de annulering in 1983 van de experimentele Shanghai Y-10 ontwikkelt China nog steeds zijn civiele lucht- en ruimtevaartindustrie.
De vliegtuigonderdelenindustrie is ontstaan uit de verkoop van tweedehands of gebruikte vliegtuigonderdelen van de lucht- en ruimtevaartfabricagesector. Binnen de Verenigde Staten is er een specifiek proces dat onderdelenmakelaars of -verkopers moeten volgen. Dit omvat het inschakelen van een gecertificeerd reparatiestation om een onderdeel te reviseren en te “labelen”. Deze certificering garandeert dat een onderdeel werd gerepareerd of gereviseerd om te voldoen aan de OEM-specificaties. Zodra een onderdeel gereviseerd is, wordt de waarde ervan bepaald door vraag en aanbod op de luchtvaartmarkt. Wanneer een luchtvaartmaatschappij een vliegtuig aan de grond heeft staan, wordt het onderdeel dat de luchtvaartmaatschappij nodig heeft om het vliegtuig weer in bedrijf te krijgen van onschatbare waarde. Dit kan de markt voor specifieke onderdelen aanjagen. Er zijn verschillende online marktplaatsen die helpen bij de commodity-verkoop van vliegtuigonderdelen.
In de lucht- en ruimtevaart en defensie-industrie heeft veel consolidatie plaatsgevonden aan het einde van de 20e eeuw, die de 21e eeuw ingaat. Tussen 1988 en 2011 zijn wereldwijd meer dan 6.068 fusies & overnames aangekondigd met een totale bekende waarde van 678 miljard USD. De grootste transacties zijn geweest:
- De overname van Rockwell Collins door United Technologies Corporation voor 30,0 milj. USD in 2018
- De overname van Goodrich Corporation door United Technologies Corporation voor 16,2 mld. USD in 2011
- De fusie van Allied Signal met Honeywell in een aandelenruil ter waarde van 15,6 mld. USD in 1999
- De fusie van Boeing met McDonnell ter waarde van 13,4 mld. USD in 1996
- De overname van Marconi Electronic Systems, een dochteronderneming van GEC, door British Aerospace voor 12,9 mld. USD in 1999 (nu: BAE Systems)
- De overname van Hughes Aircraft door Raytheon voor 9,5 mld. USD in 1997