Er zijn evenveel soorten en stijlen leadzangers als er stijlen en genres muziek zijn. Toch staat de leadzanger van een groep of band meestal in het middelpunt van de belangstelling van het publiek. De leadzanger van een band wordt soms de “frontman” of “frontvrouw” genoemd, als de meest zichtbare performer in een groep. De meeste bands hebben één leadzanger, maar veel andere hebben twee leadzangers of andere leden van de band die lead zingen op bepaalde nummers. De leadzanger bepaalt vaak het imago en de persoonlijkheid van de groep voor het grote publiek.
In moderne rockmuziek is de leadzanger vaak de leider en woordvoerder van de band. Hoewel leadzangers of woordvoerders voor alle muzikale ensembles een frontman kunnen worden genoemd, wordt de term zeer veel gebruikt in de rockmuziek. Aangezien de positie vaak een uitgebreidere rol heeft dan die van eenvoudige leadzangers, zijn er gevallen geweest waarin de frontman van een band iemand anders is dan de leadzanger. Bijvoorbeeld, terwijl de leadzanger van de band Fall Out Boy gitarist Patrick Stump is, wordt de bassist en tekstschrijver, Pete Wentz, over het algemeen de frontman genoemd, zowel in de media als door de bandleden zelf, omdat hij de band vertegenwoordigt in de meeste interviews en het meest bijdraagt aan het imago van de band in de populaire media. Een ander voorbeeld is Angus Young van AC/DC, die de leadgitarist van de band is, en co-leader met zijn broer Malcolm Young (tot de dood van laatstgenoemde in 2017); terwijl leadzanger Brian Johnson (en voor hem Bon Scott) de frontman van de band is, kan Angus Young worden beschouwd als een gedeelde frontmanpositie met Johnson, vanwege zijn capriolen op het podium en zijn rol als mascotte van de band, vaak te zien op albumhoezen en promotiemateriaal.
In veel bands, zoals The Who, Led Zeppelin, Living Colour, Queen, The Stone Roses en Oasis, kan de leadgitarist woordvoerderstaken delen met de leadzanger. Meestal komt dit voort uit de specifieke rol van die gitarist als mede-liedjesschrijver, mede-oprichter en/of mede-zanger. In sommige gevallen zijn er ook twee frontmannen, zoals Alice in Chains, met zanger Layne Staley (en later William DuVall) die vocale taken deelt met gitarist Jerry Cantrell, of Underoath, met zangers Spencer Chamberlain en Aaron Gillespie (drummer) die vocale taken delen. Een ander voorbeeld is Blink-182, waarbij de vocale taken worden verdeeld tussen bassist Mark Hoppus en gitarist Tom DeLonge. Hoppus doet de meeste media meestal alleen of samen met DeLonge, terwijl het andere lid van de band, drummer Travis Barker, meestal zwijgt. Ook Linkin Park had twee vocalisten, waarbij Chester Bennington de meeste zang voor zijn rekening nam en Mike Shinoda zich meer richtte op raplijnen; beiden werden beschouwd als frontmannen. Een ander voorbeeld is de thrashmetalband Metallica, waarin James Hetfield (leadzanger en ritmegitarist) en Lars Ulrich (drummer) de woordvoerderstaken delen omdat zij beiden oprichters zijn en de enige leden die de band nooit hebben verlaten.
Sommige leadzangers zijn begonnen als achtergrondzanger. No Doubt had eerst John Spence op lead vocals en Gwen Stefani op backing vocals. Nadat Spence stierf door zelfmoord, nam Stefani de leadzang over.