Grote cent

De grote cent werd voor het eerst geslagen in 1793 en is van 1793 tot 1857 elk jaar gemunt, behalve in 1815. Toen de Verenigde Staten in 1812 de oorlog verklaarden aan Groot-Brittannië, werd de muntslag beïnvloed. Het oorlogsembargo tegen transporten zorgde ervoor dat de Munt geen nieuwe koperen planchets, die uit Groot-Brittannië werden ingevoerd, kon krijgen om munten te slaan. De Munt nam genoegen met de voorraad en sloeg tot 1815 munten. Na het einde van de oorlog in 1815 bestelde de Munt snel nieuwe planchetten. Om een onbekende reden zijn er geen munten gedateerd 1815 uit de voorraad die de Munt in de tussentijd had. Mogelijk was er geen grote voorraad planchetten meer over en was het eenvoudiger om het oude ontwerp en de oude datum te gebruiken toen er nieuwe planchetten werden ontvangen. Naast het kopertekort werd er tijdens de oorlog ook edelmetaal gehamsterd. Gewijzigde en fantasie centen met het jaartal 1815 duiken af en toe op.

De Philadelphia Mint produceerde alle grote centen, die tweemaal zoveel koper bevatten als de halve cent. Dit maakte de munten omvangrijk en zwaar, groter dan de hedendaagse U.S. Quarters.

Vloeiend Haren centen, ketting achterzijde (1793)Bewerking

Op de voorzijde stond een borstbeeld van Liberty met op de keerzijde een ring van kettingen. Het ontwerp van Henry Voigt werd in zijn tijd bijna universeel bekritiseerd om zijn onaantrekkelijkheid en vermeende toespeling op de slavernij. Het is echter de eerste officiële munt die door de federale regering van de Verenigde Staten werd geslagen met haar eigen apparatuur en op haar eigen terrein. Er werden 36.103 stuks geslagen. De lage overlevingskans, naast de kleine oplage, gekoppeld aan het feit dat het de eerste reguliere federale uitgifte was en een eenjarig ontwerp en type, heeft een zeer grote vraag gecreëerd bij generaties numismaten. Als gevolg hiervan worden voor alle overlevende exemplaren hoge prijzen gevraagd, variërend van $ 2.000-$ 3.000 in de absoluut laagste staat van conservering tot meer dan $ 500.000 in de hoogste.

Flowing Hair cents, wreath reverse (1793)Edit

De Munt zwichtte later in 1793 voor de intense hoon en Muntdirecteur David Rittenhouse gaf Adam Eckfeldt opdracht de ontwerpen voor de voor- en keerzijde te herzien. De buste van Liberty werd opnieuw ontworpen met nog langer, wilder haar, en de ketting werd van de keerzijde verwijderd ten gunste van een krans. Wetenschappers zijn het er niet over eens welke plant of planten in de krans zijn afgebeeld, er bestaan verschillende varianten. De totale oplage van de krans bedroeg ongeveer 63.000 stuks.

Liberty Cap cent (1793-1796)Bewerk

Rittenhouse was ontevreden over de ontwerpen van Eckfeldt, en met de kritiek op de Chain cents nog vers in het geheugen huurde hij Joseph Wright in om nog een herontwerp te maken in het moeilijke eerste jaar van de denominatie. Wright’s ontwerp liet de Vrijheid naar rechts wijzen en “temde” haar wilde haren. De Phrygische kap werd toegevoegd als een oud symbool van vrijheid. Het ontwerp van de keerzijde werd herzien tot een herkenbare lauwerkrans, en de toekomstige Hoofdgraveur Robert Scot had de hand in verscheidene kleine herzieningen van het ontwerp in de volgende drie jaar.

Dit ontwerp was succesvoller en het werd voortgezet in 1796. In 1795 werden de planchetten te dun voor het randschrift als gevolg van een gewichtsvermindering, dus stopte de muntslag met het randschrift op de cent, en de rest van deze munten werd gemaakt met een effen rand. Van vier munten uit 1795 is bekend dat ze een rieten rand hebben.

Draped Bust cents (1796-1807)Edit

Robert Scot ontwierp voor 1796 de gehele muntslag van de Verenigde Staten opnieuw en paste een nieuw ontwerp toe met een buste van Liberty die een draperie droeg bij de halslijn en een lint in haar vloeiende haar. Het ontwerp aan de keerzijde bevatte nu een olijfkrans. Zoals bij de vroegere types werden in de eerste jaren verschillende kleine herzieningen aan het ontwerp aangebracht, waarbij het uiteindelijke ontwerp van 1797 bleef bestaan tot het einde van het type in 1807.

Omstreeks 1860 werden een gewijzigde matrijs van 1803 (opnieuw “1804” gegraveerd) en een matrijs van 1820 gebruikt om verschillende onofficiële “restrikes” van de zeldzame 1804 cent te maken. Hoewel het geen echte 1804 centen zijn, worden ze soms samen met de originelen verzameld en worden ze vermeld in diverse numismatische tijdschriften en in A Guide Book of United States Coins.

Classic Head centen (1808-1814)Bewerken

John Reich, assistent van Chief Engraver Scot, werd door de nieuwe Mint Director Robert Patterson aangesteld om Scot’s Draped Bust cent (samen met elk ander circulerend muntontwerp) opnieuw te ontwerpen. De zogenaamde “Classic Head” ontleent zijn naam aan de buste die de Vrijheid op de voorkant draagt, hoewel de buste in het oude Griekenland alleen door mannelijke atleten werd gedragen. Het koper dat werd gebruikt in de jaren dat de centen van de “Classic Head” werden geslagen, was van betere kwaliteit en bevatte minder metaalonzuiverheden. Bijgevolg waren ze zachter en sneller aan slijtage onderhevig en corrodeerden ze sneller dan de uitgiften daarvoor of daarna. Als gevolg hiervan zijn onaangetaste exemplaren van hoge kwaliteit bijzonder moeilijk te verkrijgen en brengen ze hoge premies op wanneer ze op de markt verschijnen, vooral met de originele rode of roodbruine muntglans.

Coronet centen (1816-1857)Edit

Matron Head, or Middle Dates (1816-1839)Bewerk

Als reactie op de kritiek van het publiek op het Classic Head, gaf de Munt Chief Engraver Scot de opdracht om de cent in 1816 opnieuw te ontwerpen. Dit nieuwe ontwerp vergrootte het portret aan de voorzijde, waardoor Liberty een veel volwassener uiterlijk kreeg (wat leidde tot de verwijzing naar het “Matron Head”), en omringde het portret met sterren langs de buitenrand van de munt. Het “Matron head” ontwerp werd in 1835 gewijzigd om Liberty een jonger uiterlijk te geven en matron head centen bleven gemaakt worden tot 1839.

Gelijk aan de 1804 restrike cent, werden er rond de jaren 1860-1870 verschillende “restrikes” gemaakt door een derde partij die niet verbonden was aan de Munt. Hoewel het geen echte 1823 centen zijn, worden ze toch soms verzameld naast hun echte tegenhangers. De “restrike” kan niet worden verward met het origineel, aangezien deze is geslagen met een keerzijde van 1813.

Gevlochten haar, of Late Dates (1839-1857; 1868)Bewerk

Geconfronteerd met meer negatieve reacties van het publiek, werden de Coronet cents in 1835 opnieuw ontworpen door de nieuwe Chief Engraver Christian Gobrecht. Deze laatste grote verandering aan de munt moderniseerde de voorzijde door Liberty een slanker, meer jeugdig uiterlijk te geven. Kleine aanpassingen werden doorgevoerd tot 1843, en het ontwerp van 1843 bleef gehandhaafd tot het einde van de muntslag in 1857.

Zowat 11 jaar nadat de grote cent was afgeschaft, heeft een medewerker van de Munt een aantal grote centen gemunt, gedateerd 1868, vrijwel zeker om als onmiddellijke zeldzaamheid aan numismatici te worden verkocht. Van ongeveer anderhalf dozijn van deze onofficiële uitgiften, geslagen in zowel koper als nikkel, is bekend dat zij bewaard zijn gebleven.