De meeuw
De meeuw is het eerste symbool dat Tsjechov gebruikte als titel voor een toneelstuk, geschreven vóór De kersentuin. Het beeld van de zeemeeuw verandert van betekenis in de loop van het stuk. Eerst, in de eerste akte, gebruikt Nina een meeuw om te beschrijven hoe zij zich aangetrokken voelt tot het meer van haar ouderlijk huis en haar buren op het landgoed van Sorin. In dit geval vertegenwoordigt de meeuw vrijheid en veiligheid.
In de tweede akte schiet Treplev een meeuw dood en geeft die aan Nina. Treplev vertelt haar dat hij op een dag dood zal zijn ter ere van Nina, net als de zeemeeuw. Later gebruikt Trigorin de zeemeeuw als symbool voor Nina en de manier waarop hij haar zal vernietigen, zoals Treplev de zeemeeuw vernietigde. Treplev vermeldt dat Nina, nadat ze een affaire had met Trigorin, hem brieven schreef ondertekend met “De zeemeeuw”. In de vierde akte keert Nina terug naar het landgoed en noemt zichzelf de zeemeeuw, maar ze corrigeert zichzelf en omschrijft zichzelf als actrice. De zeemeeuw verandert van betekenis, van vrijheid en zorgeloze geborgenheid naar vernietiging door toedoen van een geliefde. Hij symboliseert eerst vrijheid en dan afhankelijkheid. De meeuw dient ook als voorbode. Nina vervult Trigorins voorspelling dat ze haar zal vernietigen, net als de zeemeeuw, en Treplev doodt zichzelf ter ere van Nina aan het eind van het stuk, wanneer zij nog steeds niet van hem houdt.
Het meer
De setting van het toneelstuk rond een meer herhaalt en benadrukt het doel ervan met Treplevs setting van zijn toneelstuk bij het meer in de eerste akte. Het meer vertegenwoordigt zowel Treplev als Tsjechovs verlangen om naar een meer naturalistisch theater te gaan dat niet beperkt wordt door drie muren. Het meer betekent verschillende dingen voor de personages in het stuk. Het meer is een plaats van bezinning, adempauze en ontsnapping. Trigorin gaat er alleen heen om te vissen. Treplev gaat naar het meer om te kniezen en na te denken, misschien ook om aandacht te krijgen voor zijn gekneusde ego. Nina wordt door het meer aangetrokken. Het is een plek om te schuilen, om zich veilig en thuis te voelen als er geen thuis te vinden is. Voor Nina staat het meer ook voor nieuwsgierigheid en de verkenning van de kindertijd. Ze vertelt Trigorin dat ze alle eilandjes in het meer kent. Treplev vertelt Nina dat het verliezen van haar liefde voelt alsof het meer in de grond is gezonken. Voor hem voelt het verliezen van haar genegenheid als het verliezen van een herkenbare plaats, een plaats van vrede en vernieuwing. Treplevs metafoor beschrijft een levensbron – het meer – die opdroogt en verdwijnt. Dit is hoe Treplev over zijn eigen leven denkt in relatie tot zijn verlies van Nina.
Het weer
Chechov gebruikt het weer om de toon te zetten voor zijn verhalen en in zijn toneelstukken. Het weer weerspiegelt de gemoedstoestand van de personages en is een voorbode van komende gebeurtenissen. Voordat Nina bijvoorbeeld terugkeert om Treplev te bezoeken, is het weer stormachtig en winderig, alsof de storm Nina tevoorschijn toverde en haar naar het landgoed bracht. Stormen weerspiegelen meestal een verandering in temperatuur en zo ook is het weer een signaal voor verandering in De Meeuw.