Bekijk de Recente artikels

Abstract

Introductie: Congenitale anophthalmie is de klinische afwezigheid van het oog bij de geboorte. Het is het gevolg van de gebrekkige ontwikkeling of regressie van de primaire optische vesicula tijdens het embryonale leven. Het is zeldzaam en kan geïsoleerd zijn of geassocieerd met andere oculaire of algemene geboorteafwijkingen.

Observaties: Wij melden de gevallen van drie kinderen uit dezelfde familie in de leeftijd van 4 maanden tot 8 jaar met bilaterale congenitale anophthalmie. Hun geschiedenis wordt gekenmerkt door een gebrek aan raadpleging en prenatale laboratoriumtests. Ophthalmologisch onderzoek geobjectiveerd, het openen van de oogleden met twee ogen, een vulling van de holte door het bindvliesweefsel in 3 gevallen suggestief voor bilaterale anophthalmie, bevestigde de oculaire echografie.

Discussie: Congenitale anophthalmie is een zeldzame misvorming. Het kan geïsoleerd zijn of geïntegreerd in een malformatiesyndroom. Het klinisch beeld is meestal unilateraal. De diagnose wordt voornamelijk klinisch gesteld en bevestigd door echografie van de ogen. De oorzaken zijn gevarieerd, vertegenwoordigd door chromosoomafwijkingen, genetische mutaties, vergiftiging en infecties opgelopen tijdens de zwangerschap.

Conclusie: De ontdekking van een congenitale anophthalmie dwingt tot een uitgebreid onderzoek om de etiologie te zoeken. Ook psychologische ondersteuning van de ouders blijft een belangrijk aandachtspunt.

Trefwoorden

anophthalmie, congenitaal, oculaire echografie, chromosoomafwijkingen

Inleiding

Anophthalmie is het klinisch ontbreken van het oog. Het is een uiterst zeldzame oogafwijking. Er zijn talrijke etiologieen, zoals chromosoomafwijkingen, genetische mutaties, intoxicaties en infecties. Congenitale anoftalmie kan op zichzelf staan of geassocieerd zijn met ernstige polymorformatieve syndromen. Het is verantwoordelijk voor, enerzijds, een micro-orbit en een homolaterale craniofaciale hemi-atrofie en, anderzijds, een slechte ontwikkeling van de appendages die problemen oplevert bij de prothetische aanpassing. De diagnose is verbeterd door prenatale beeldvorming en de therapeutische behandeling bestaat hoofdzakelijk uit orbitale prothesen. Wij melden 3 gevallen van bilaterale congenitale anoftalmie in dezelfde familie.

Geval 1

Het is een mannelijk kind van 8 jaar, geboren op tijd, in consultatie ontvangen voor een bilaterale vermindering van gezichtsscherpte. De biologische en orbit-cerebrale CT-scan prenatale beoordeling was niet mogelijk. Klinisch oftalmologisch onderzoek toonde een afwezigheid van lichtwaarneming in beide ogen; Bilaterale anoftalmie; de appendages zijn aanwezig en normaal en bij het openen van de oogleden, een conjunctivale structuur die de gehele orbitale holte vult zonder oogbol. De gevraagde orbit-cerebrale CT-scan heeft de afwezigheid van de oogbol bevestigd met de aanwezigheid van restvet, oculomotorische spieren en een atrofie van de kaliber van de oogzenuw in de orbitale holte (Figuur 1). De algemene balans was normaal. En magnetische resonantie beeldvorming kon niet worden gerealiseerd gezien de financiële moeilijkheden van de ouders, evenals de genetische balans (karyotypering). Een chirurgische behandeling met plaatsing van een prothese werd voorgesteld maar niet uitgevoerd wegens gebrek aan een geschikt technisch platform. (Figuur 2)

Figuur.1. Orbit cerebrale CT-scan: afwezigheid van de oogbol met achtergebleven vet, spieren en een atrofie van de kaliber van de otocervale zenuw in de orbitale holte.

Figuur. 2. 8 jaar oud kind met bilaterale anophthalmos bij het openen van de oogleden

Geval 2

Het betrof een mannelijk kind van 8 jaar, bij wie geen prenatale beoordeling (biologisch en echografisch echografisch) was uitgevoerd. Hij werd op de oftalmologische raadpleging ontvangen voor een bilaterale vermindering van de gezichtsscherpte. Bij klinisch oogheelkundig onderzoek werd een afwezigheid van lichtwaarneming in beide ogen vastgesteld; Een bilaterale anophthalmie, appendages zonder bijzonderheden en bij het openen van de oogleden, een conjunctivale structuur die de holte opvult).De aangevraagde orbit-cerebrale CT-scan heeft de afwezigheid van de oogbol bevestigd met de aanwezigheid van restvet, oculomotorische spieren en een atrofie van de kaliber van de oogzenuw in de orbitale holte (figuur 3). Het algemeen onderzoek van dit kind was normaal. En magnetische resonantie beeldvorming, evenals het karyotype kon niet worden uitgevoerd om dezelfde redenen eerder vermeld, evenals de medische behandeling. (Figuur 4)

Figuur.3Afwezigheid van de oogbol met achtergebleven vet, spieren en een atrofie van de kaliber van de otocervale zenuw in de orbitale holte.

Zaak 3

Het is dat van een 4 maanden oude vrouwelijke zuigeling, geboren op termijn en met een goede psychomotorische ontwikkeling en staturo-gewicht, ontvangen in oftalmologische raadpleging voor een bilaterale daling van de gezichtsscherpte en permanente occlusie van de oogleden sinds de geboorte. De voorgeschiedenis van het kind wordt gekenmerkt door twee prenatale consultaties, maar geen prenatale biologische en echografische onderzoeken. Bij het klinisch oftalmologisch onderzoek werd een afwezigheid van lichtgevende tracering vastgesteld; bilaterale anoftalmie; normale aspecten van de appendages en van de opening van de oogleden, een lege oogbol die een microftalmisch uitzicht geeft, de details van de iris zijn niet analyseerbaar en een afwezigheid van een voorste oogkamer. De pediatrische raadpleging op zoek naar andere misvormingen keerde terug zonder bijzonderheden op klinisch niveau.

De gevraagde orbit-cerebrale tomografie heeft de afwezigheid van een oogbol bevestigd met de aanwezigheid van restvet, oculomotorische spieren en een atrofie van de kaliber van de oogzenuw in de orbitale holte (Figuur 5). Magnetische resonantie beeldvorming en de karyotypering kon niet worden uitgevoerd; evenals zijn medische behandeling (figuur 6).

Figure.4. 6-jarig kind met bilaterale anophthalmie bij het openen van de oogleden.

Figure. 5. Een afwezigheid van een oogbol met een restblaasje, spieren en een atrofie van de otocervale zenuw in de oogkasholte.

Figuur.6. 4 maanden oud kind; bij het openen van de oogleden konden we, vooral in het rechteroog een schets van hoornvlies waarnemen, maar de iris is niet individualiseerbaar.

Discussie

Congenitale anophthalmie of klinische afwezigheid van het oog bij de geboorte is een zeldzame misvorming . De incidentie is variabel. Het wordt geschat op minder dan één geval per 10000 geboorten voor Mouriaux en Roth . Het zou ongeveer 21,34 per 100.000 geboorten zijn volgens een Spaans onderzoek en 10 per 100.000 geboorten volgens een Brits onderzoek. Voor Aranjo is de incidentie 0,6 per 10000 levend geboren kinderen. Dit verschil in incidentie vindt zijn verklaring in de variabiliteit van het voorkomen van deze misvorming. De frequentie van anophthalmie wordt niet beïnvloed door ras of geslacht. Anophthalmie kan geïsoleerd zijn of geïntegreerd in een polymalformatief syndroom in een derde van de gevallen. Deze vaststelling is in overeenstemming met die van verschillende auteurs. Zo kunnen bij Verna zowel anoftalmie als microftalmie geïsoleerd voorkomen of geïntegreerd zijn in een syndroom van Patau (trisomie13) of andere syndromen in ongeveer een derde van de gevallen. Kouassi meldde ook een geval van bilaterale congenitale anophthalmie bij het syndroom van Patau. Zo ook Diomandé in Bouaké die een geval meldde van een echte congenitale anoftalmie geassocieerd met ernstige microftalmie bij een pasgeborene zonder andere waargenomen klinische afwijkingen.

Bovendien merkte Stoll op dat 90% van de anoftalmieën geassocieerde misvormingen hadden. Daarom is het belangrijk om bij de aanwezigheid van congenitale anoftalmie of extreme microftalmie een grondige pediatrische evaluatie uit te voeren op zoek naar geassocieerde afwijkingen, soms ernstig zoals anencefalie of agenese van de volledige optische tractus. Klinische anoftalmie is zelden bilateraal. Moderne paraklinische onderzoeken zoals computertomografie en magnetische resonantie beeldvorming maken het mogelijk om de geassocieerde misvormingen te onderzoeken. Volgens Speeg – Schatz zijn er drie soorten congenitale anoftalmie : primaire anoftalmie, secundaire anoftalmie en consecutieve secundaire anoftalmie ten gevolge van de afwezigheid van invaginatie van de optische fossa, de volledige stopzetting van de ontwikkeling van de voorste neurale buis of de degeneratie van de optische vesicula na de invaginatie. Volgens Stricker kan congenitale anophthalmitie op twee manieren worden geanalyseerd en geclassificeerd.

Vanuit anatomisch oogpunt zou een onderscheid moeten worden gemaakt tussen echte anophthalmie en embryopathieën die worden gekenmerkt door de afwezigheid van enige oogomtrek. Alleen histologisch onderzoek zou dit kunnen bevestigen.

Klinisch gezien moet klinische anoftalmie of extreme microftalmie worden gescheiden van andere meer gematigde microftalmieën met soms betere functionele prognoses. In de laatste gevallen is er een meer of rudimentaire oogbol (zoals in onze 3de klinische gevallen) soms vergezeld van een colobomateuze cyste die kan fungeren als een fysiologische expansieve prothese. Klinisch is er geen oogstructuur, maar een oculaire echografie, computertomografie en magnetische resonantie beeldvorming zouden de aanwezigheid van een schets van de oogbol en de oogzenuw aantonen.

Maar Morax , merkte op dat echte anophthalmie niet bestaat. Volgens hem zou in de meest uitgesproken klinische gevallen, neuro-imaging de aanwezigheid van een oogzenuw en een minuscule oogschets laten zien. In onze eerste twee klinische gevallen toonde oculaire echografie een afwezigheid van oculaire ruwheid. Bij gebrek aan CT-scan en MRI resultaten kunnen we echter niet formeel concluderen dat er geen oculaire oogzenuw en geen oogzenuw is.De etiologie van anophthalmie is complex en divers. Het kan erfelijk zijn door chromosoomafwijkingen, in het bijzonder trisomie 13 of trisomie 18. In dit geval is er sprake van anoftalmie met cerebrale misvormingen of geassocieerd met een dysplasie van de mediaanlijn. Andere genetische etiologieën worden vertegenwoordigd door chromosomale mutaties die kunnen optreden tijdens chromosomale deleties of onafhankelijk van enige afwijking van het karyotype. SOX2 anomalieën zijn de voornaamste. Fantes diagnosticeerde een microdeletie geassocieerd met een translocatie t (3; 11) (q26-3 p11-2) en mutatie van het SOX2-gen bij een patiënte met bilaterale anophthalmie. De haploinsufficiëntie van SOX2 zou verantwoordelijk zijn voor anophthalmie, microphthalmie, septo-optische dysplasie en een defect in de ontwikkeling van de voorste hersenen. Ye merkte op dat het SOX2-defect een meervoudige stoornis van het organische systeem zou veroorzaken, waaronder anophthalmie en microphthalmie. Andere genen, zoals PAX6, OTX2, CHV10, RAX2, SIX6, NF1, TWIST, SHH, BMP4 en BMP7, zouden betrokken zijn bij het ontstaan van anophthalmie. Volgens Schilter zou minder dan 40% van de bekende genetische mutaties anophthalmie verklaren. Voor hem zou een mutatie van de genen NF1, PAX6, SOX2 verantwoordelijk zijn voor anophthalmie of microphthalmie. U beschreef een mutatie van het OTX2 gen geassocieerd met anophthalmie en congenitale microphthalmie in een Chinese familie. Veronica constateerde bij één patiënt een mutatie van het RAX2-gen die verantwoordelijk is voor unilaterale anoftalmie. Mutaties in het TWIST-gen bij chromosoom 7 deleties kunnen leiden tot gezichtsdysgenese met anophthalmie . De identificatie van de mutatie van een allel van het SIX6 gen bij een patiënt met bilaterale anophthalmie werd genoteerd door Gallardo.

Zonder karyotypering, zijn wij niet in staat om deze erfelijke anophthalmos in onze studie toe te schrijven aan een bepaald type van mutatie. Bovendien kan het syndroom van Patau, dat een van de belangrijkste etiologieën is, klinisch niet worden gehandhaafd bij onze patiënten.

Van al deze etiologische factoren lijkt de theorie van genetische mutatie te passen bij onze klinische gevallen, inderdaad, deze 3 gevallen komen uit dezelfde familie, maar ook uit een consanguine koppeling omdat ze zelf uit dezelfde familie komen omdat ze neven en nichten zijn. Er moet echter worden opgemerkt dat vitamine A-deficiëntie, blootstelling aan röntgenstraling, verkeerd gebruik van oplosmiddelen, inname van thalidomin en tijdens de zwangerschap opgelopen infecties ook omgevingsfactoren zouden zijn . De diagnose van anophthalmie kan pre- of postnataal worden gesteld op basis van een combinatie van klinische verschijnselen, beeldvorming en genetische analyse. Dufit heeft met behulp van nieuwe beeldvormingstechnieken (foetale MRI) een geval beschreven van foetale anoftalmie geassocieerd met meervoudige misvormingen die leidden tot beëindiging van de zwangerschap.

Bij kinderen wordt vóór de leeftijd van 2 jaar een prothetische behandeling door middel van grotere conformers, of zelfs technieken van orbitale expansie door opblaasbare prothesen aanbevolen. Bij volwassenen echter wordt dit type behandeling onnodig en ontmoedigd. De therapeutische behandeling moet een vergroting van de oogkas omvatten door verschillende osteotomieën die tegelijkertijd of in tweede instantie gepaard gaan met het herstel van de bindvlieszak door een mucosaal transplantaat of een dermo-epidermaal transplantaat. Vervolgens worden de oogleden hersteld door reconstructie, herpositionering en correctie van de malpositie op de prothese. In onze ontwikkelingslanden is dit soort zware en soms teleurstellende behandeling moeilijk te realiseren door soms ongeschoolde teams. Bovendien beperkt de armoede van de ouders hun toegankelijkheid tot de behandeling, met esthetische gevolgen en een grote sociale repercussie.

Conclusie

Anophthalmie is uiterst zeldzaam. De diagnose ervan impliceert het onderzoek van zowel geassocieerde etiologieën als malformaties. De behandeling ervan is zwaar en soms niet toegankelijk voor kinderen van ongunstige sociale klasse, wat leidt tot esthetische vooroordelen. Een kwalificerende opleiding voor de prenatale diagnose, een vroegtijdige behandeling door opgeleide specialisten en een adequaat technisch platform zijn de essentiële middelen om de sociale schade te verminderen.

Ethische verklaring

Dit casusverslag volgde de grondbeginselen van de Verklaring van Helsinki en werd goedgekeurd door het Centrum Hospital University van Bouaké. Toestemming werd verkregen van de ouders van de pasgeborene en er is geen belangenconflict over dit artikel.

1. Speeg-Schatz, Le Marec B. Erreurs génétiques et œil in: Flamment J, Storck D. Œil et pathologie générale Rapport de la soc Fr Ophtalmol. Masson ed, Parijs; 1997. P27
2. Guthoff R, Klein R, Lieb WE (2004) Congenital cystic eye. Graefes Arch Clin Exp Ophthalmol 242: 268-271.
3. Mouriaux F, Audo I, Defoort-Dhellemmes S, Labalette P, Guilbert F, et al. (1997) . J Fr Ophtalmol 20: 583-591.
4. Roth P, Roth A, Riethmuller D. Ophtalmologie fœtale: l’utilité de l’examen des yeux au cours de l’échographie anténatale. Ophtalmologie 1997; 11: 85-96.
5. Romero Caballero MD, López Soler JA, Alcázar Cantos A (2002) . Arch Soc Esp Oftalmol 77: 571-574.
6. Busby A, Dolk H, Collin R, Jones RB, Winter R (1998) Compiling a national register of babies born with anophthalmia/microphthalmia in England 1988-94. Arch Dis Kind Foetaal Neonataal Ed 79: F168-173.
7. Araujo J E, Kawanami TE, Nardozza LM, Milani HJ. Oliveira PS, Monron AF (2012) Prenatale diagnose van bilaterale anophthalmie door 3D “reverse face” view echografie en magnetische resonantie beeldvorming. Taiwan J Obstet Gynecol 51: 616-619.
8. Verma AS, Fitzpatrick DR (2007) Anophthalmia and microphthalmia. Orphanet J Rare Dis 2: 47.
9. Kouassi FX, Koffi KV, Safede K, Cochard C, Cochener B (2006) . J Fr Ophtalmol 29: e10.
10. Diomande I.A, Toure.A, Koffi. K.V, Diomande.G F, Djiguimde.W P, N Habib, A. Ahnoux-zabsonre (2015) Anophthalmie en ernstige microphthalmie: een samenvatting van de problemen geassocieerd met prenatale diagnose en therapeutische terugbetaling in Sub-Sahara. Africa International Medical Case Reports Journal 8: 287-290.
11. Stoll C, Dott B, Alembik Y, Roth MP (2012) Associated malformations among infants with anophthalmia and microphthalmia. Birth Defects Res A Clin Mol Teratol 94: 147-152.12.
12. Stricker M, Gola R (1990) L’anophtalmie congénitale Chirurgie plastique et réparatrice des paupières et de leurs annexes.Paris : Masson, 177-191.
13. Morax.S (1998) Anophtalmies microphtalmies in: Adenis JP, Morax S. Pathologie orbito-palpébrale. Rapport de la Soc Fr Ophtalmol. Paris: Masson. 635-645.
14. Fantes J, Ragge NK, Lynch SA, McGill NI, Collin JR, et al. (2003) Mutaties in SOX2 veroorzaken anophthalmie. Nat Genet 33: 461-463.
15. Lee B, Song H, Rizzoti K, Son Y, Yoon J, et al. (2013) Genomic code for Sox2 binding uncovers its regulatory role in Six3 activation in the forebrain. Dev Biol 381: 491-501.
16. Ye FX, Fan XQ (2012) . Zhonghua Yan Ke Za Zhi 48: 1049-1052.
17. Schilter KF, Reis LM, Schneider A, Bardakjian TM, Abdul-Rahman O, et al. (2013) Whole-genome copy number variation analysis in anophthalmia and microphthalmia. Clin Genet 84: 473-481.
18. You T, Lv Y, Liu S, Li F, Zhao Y, et al. (2012) Novel OTX2 mutatie geassocieerd met congenitale anophthalmie en microphthalmie in een Han Chinese familie. Acta Ophthalmol 90: e501-502.
19. Voronina VA, Kozhemyakina EA, O’Kernick CM, Kahn ND, Wenger SL, et al. (2004) Mutaties in het menselijke RAX homeobox-gen bij een patiënt met anophthalmie en sclerocornea. Hum Mol Genet 13: 315-322.
20. Gallardo ME, Rodríguez De Córdoba S, Schneider AS, Dwyer MA, Ayuso C, et al. (2004) Analyse van het ontwikkelingsgebonden SIX6 homeobox-gen bij patiënten met anophthalmie/microphthalmie. Am J Med Genet A 129A: 92-94.
21. Dufit C, Baggio E, Ruban JM, Buenerd A, Hermier M (1999) Foetale anophthalmos. Probleem van de prenatale diagnose: een case report. J Fr Ophtalmol 22: 966-969.