Jeśli chodzi o warunki zdrowotne, które nie są widoczne w radarze, zakrzepica żył głębokich jest na szczycie listy. Większość moich pacjentów nigdy nie słyszała o tym powszechnym problemie. Jednak zakrzepica żył głębokich stawia ponad ćwierć miliona Amerykanów w szpitalu każdego roku, a powikłania z niej są odpowiedzialne za ponad 100 000 zgonów.
Zakrzepica żył głębokich (DVT) jest terminem medycznym dla skrzepu krwi, który tworzy się w żyle nogi. Niektóre DVT nie powodują żadnych objawów; inne bolą lub sprawiają, że noga puchnie. Istnieją dwie duże obawy związane z DVT:
Zatorowość płucna. Fragment skrzepu może się oderwać, przemieszczać się przez krwiobieg i utknąć w płucach. Jest to tzw. zatorowość płucna. Prawie wszystkie zgony związane z DVT są spowodowane zatorowością płucną.
Zespół po przebytym zapaleniu żył. Skrzep może trwale uszkodzić żyłę, w której się znajduje. Problem ten, zwany zespołem pozakrzepowym, powoduje uporczywy ból nóg, obrzęk, ściemnienie skóry, a czasami trudne do wyleczenia owrzodzenia skóry. Do 40% osób z DVT rozwija zespół pozakrzepowy.
Leczenie DVT
Zakrzepica żył głębokich jest początkowo leczona antykoagulantem. Obecnie istnieje wiele możliwości wyboru, takich jak jeden z nowszych doustnych środków o bezpośrednim działaniu, heparyna dożylna lub podskórna heparyna drobnocząsteczkowa lub fondaparynuks. Leki przeciwzakrzepowe mogą powstrzymać DVT przed powiększeniem się i zapobiec tworzeniu się nowych zakrzepów. Stosowanie tych leków znacznie obniża ryzyko rozwoju zatorowości płucnej.
Ale leki przeciwzakrzepowe nie mogą szybko rozpuścić skrzepu, który już się utworzył. To zadanie dla leków zwanych trombolitykami (powszechnie znanych jako leki rozbijające skrzepy), takich jak streptokinaza i alteplaza. Badania przyniosły mieszane wyniki. Są one jednak czasami rozważane u osób z masywnymi zakrzepami w nogach, aby zapobiec długotrwałemu obrzękowi nóg i bólowi (zwanemu zespołem po przebytym zapaleniu żył).
Dostarczenie leku rozpuszczającego skrzep bezpośrednio do skrzepu – zamiast podawania go do krwiobiegu za pomocą standardowej dostawy dożylnej – pozwala na zastosowanie mniejszej dawki, co zmniejsza ryzyko krwawienia w innych częściach ciała.
Nie każdy pacjent z DVT potrzebuje bezpośredniej terapii rozpuszczającej skrzep. Antykoagulanty, wraz z pończochami podtrzymującymi w celu zmniejszenia obrzęku i poprawy przepływu krwi, są wystarczające dla większości ludzi. W przypadku osób z bardzo dużym skrzepem, szczególnie takim, który znajduje się wysoko w nodze lub w miednicy, bezpośrednie wstrzyknięcie środka trombolitycznego może pomóc uchronić dotkniętą żyłę przed zespołem pozakrzepowym.
Prewencja jest lepsza od leczenia
Każdy może zachorować na DVT, chociaż u niektórych osób prawdopodobieństwo wystąpienia DVT jest większe niż u innych. Jesteś w grupie zwiększonego ryzyka, jeśli ty lub członek twojej bliskiej rodziny mieliście wcześniej DVT, masz dziedziczną chorobę, która powoduje, że krew krzepnie łatwiej niż zwykle, masz raka, jesteś unieruchomiony przez długi czas (przykuty do łóżka, długotrwała podróż samolotem lub samochodem itp.) lub stosujesz pigułki antykoncepcyjne.
Jest kilka dobrych sposobów, które każdy może zastosować, aby zapobiec powstawaniu DVT:
- Pozostań aktywny fizycznie. W pracy lub w domu często wstawaj z krzesła. Krótkie spacery rozkurczają mięśnie nóg, które pomagają pompować krew z powrotem w kierunku serca.
- Unikaj odwodnienia. Jest to szczególnie ważne, gdy masz zamiar siedzieć przez dłuższy czas, np. w samolocie.
- Ruszaj nogami. Jeśli jesteś przykuty do łóżka i nie możesz często chodzić, kurczenie mięśni nóg pomoże zapobiec gromadzeniu się krwi i tworzeniu się skrzepów.
- Utrzymuj zdrową wagę ciała. Otyłość zwiększa ryzyko DVT.
- Jeśli jesteś hospitalizowany z jakiegoś powodu, poproś swoich lekarzy i pielęgniarki, aby upewnić się, że otrzymujesz środki – takie jak noszenie specjalnych pończoch lub otrzymywanie heparyny w małej dawce – aby zapobiec zakrzepom krwi.
Powiązane informacje: Harvard Heart Letter
Print .