Wyjaśnienia > Percepcja > Percepcja wzrokowa > Trichromatyczna teoria koloru
Opis |Przykład | Dyskusja | Czyli co?
Opis
Trichromatyczna teoria koloru opiera się na założeniu istnienia trzech podstawowych odcieni: Czerwonego, Zielonego i Niebieskiego (RGB). Wszystkie inne kolory mogą być tworzone przez mieszankę tych.
Ta teoria opiera się na systemie oko używa czerwonych, zielonych i niebieskich czujników światła (czopki). W rzeczywistości, choć jest to dobre przybliżenie, nie jest tak do końca, ponieważ każdy stożek wychwytuje szeroki rozkład kolorów (choć wychwytują więcej niebieskiego, zielonego i zielonego). Są one również znane jako S, M i H, dla krótkiej, średniej i wysokiej długości fali (niebieski, zielony i czerwony, odpowiednio).
Przykład
Kolory podstawowe RGB i kolory drugorzędne CMY są pokazane poniżej:
| Pierwotny Kolor |
Czerwony |
Zielony |
Niebieski |
| Secondary (inverse) Color |
Cyan |
Magenta |
Yellow |
Jako, że system RGB emitujący światło jest addytywny, to jest on addytywny.emitujące RGB jest addytywne, trzy reflektory punktowe o kolorach czerwonym, zielonym i niebieskim pokażą kolory drugorzędne, gdy będą się nakładać:
To może być mylące dla ludzi, którzy są przyzwyczajeni do farb, gdzie kolory podstawowe to czerwony, niebieski i żółty, a one mieszają się ze sobą inaczej. Mieszanie czerwony, niebieski i żółty powinien dać czarny, ale rzeczywistość farb często prowadzi do błota brązowy result.
Dyskusja
Trichromatic teoria została opracowana po raz pierwszy przez Thomasa Younga, który w 1802 roku zasugerował, że oko zawiera trzy różne rodzaje czujników do wykrywania różnych długości fal światła. Około 50 lat później, Hermann von Helmholtz opisał czopki oka jako każdy reagujący na jedną z krótkich, średnich lub długich fal. Teoria wynikowa jest również nazywana teorią Young-Helmholtza widzenia barw.
Wrażliwość czopków S, M i H (niebieskich, zielonych i czerwonych) jest różna, przy czym czopki niebieskie są najbardziej wrażliwe (co pomaga wyjaśnić, dlaczego rzeczy w nocy wydają się niebiesko zabarwione). Obejmują one również bardzo różne dystrybucje w całym spektrum światła, z czerwonymi i zielonymi czopkami o znacznym zachodzeniu na siebie. Czerwony jest również nieco przesunięty w kierunku niebieskiego. To może wydawać się dość dziwne i możemy się zastanawiać, jak kolory są zróżnicowane, ale oko i mózg jakoś zarządzać nim (oczywiście).
Trichromatic teoria może być skontrastowany z Vision Opponent Process Teoria, która jest również oparta na tym, jak działa oko, ale koncentruje się na tym, jak sygnały kolorów są przekazywane do mózgu.
Telewizory, monitory komputerowe, telefony i aparaty fotograficzne oparte są na zasadach trójchromatycznych, w szczególności, że każdy piksel jest reprezentowany przez trzy kropki (czerwony, zielony i niebieski), z możliwością zwiększenia jasności każdej kropki od wyłączenia do pełnego włączenia. Gdy wszystkie trzy są wyłączone, widzimy czerń (ze względu na kontrast w stosunku do sąsiednich kropek). Gdy wszystkie trzy są włączone, widzimy kolor biały (chyba że powiększymy ekran). Jeśli wszystkie trzy są ustawione na ten sam poziom częściowej jasności, widzimy szary. Wiele innych kolorów można pokazać poprzez zmianę jasności poszczególnych kropek.
W wielu systemach cyfrowych, każda kropka może mieć 256 różnych poziomów jasności, ze względu na to, że jest reprezentowana w komputerze jako 8-bitowy „bajt” (często nazywa się to „8-bitowym kolorem”). Oznacza to, że istnieje 256 x 256 x 256 = 16 777 216 możliwych kolorów (wymagałoby to obrazu o rozdzielczości 4096 x 4096 pikseli, aby pokazać po jednym z każdej kropki). Wydaje się, że to dużo, ale analogowe oko widzi o wiele więcej. Kamery mogą przechwytywać do 16-bitowego koloru („high color”), co daje około 281 474 980 000 000 kolorów. Brzmi to dobrze, ale rozmiar pliku dla każdego zdjęcia jest znacznie większy niż w przypadku 8-bitów. Można nawet uzyskać 24-bitowy kolor („true color”) i 48-bitowy „deep color”. Biorąc to wszystko pod uwagę, ponieważ ludzie mogą postrzegać około 2,8 miliona różnych odcieni, nie wydaje się, aby istniała potrzeba dla wszystkich tych różnic.
Podczas wyświetlania kolorów, pamiętaj jak oko je wykrywa i zapewnij odpowiednią kolorystykę obrazów.
Zobacz także
Teoria procesu przeciwnika widzenia
.