Doskonały artykuł Kendall E. Houlihan DVM z Animal Welfare Division of the American Veterinary Medical Association (AVMA) zatytułowany ” A literature review on the welfare implications of gonadectomy of dogs” został opublikowany w Journal of the AVMA, 10 maja 2017. Podsumowując, poza rozsądną polityką kastracji wszystkich psów schroniskowych i szczeniąt z rzadkimi wyjątkami jako środek kontroli populacji, wyjątki mogą być wskazane dla właścicieli psów nie zajmujących się hodowlą psów.
Te wyjątki, w których psy niektórych ras, wielkości i płci mogą mieć większe korzyści zdrowotne z niepoddawania się gonadektomii / kastracji po świadomej ocenie weterynaryjnej, są znaczne. Dzięki dr Houlihan lekarze weterynarii mogą teraz lepiej informować swoich klientów posiadających psy niektórych czystych ras, np. podatnych na raka kości, o zaletach i wadach kastracji, a także po określeniu kompetencji klientów w zakresie postępowania z niekastrowanymi psami. Chociaż kastracja może zwiększać ryzyko wystąpienia innych nowotworów u niektórych ras i płci, takich jak nowotwory pęcherza moczowego, skórne nowotwory komórek tucznych i naczyniakomięsaki, ogólnie zwiększa ona długowieczność. Chłoniaki wydają się być najmniej rozpowszechnione u niekastrowanych suczek. Prawdopodobieństwo zachorowania na raka kości jest dwukrotnie większe u wykastrowanych psów i suczek niż u niekastrowanych. Kastracja eliminuje możliwość wystąpienia nowotworów narządów rozrodczych, zmniejsza ryzyko zachorowania na raka sutka/jajnika, szczególnie jeśli jest wykonywana przed pierwszą rują i zmniejsza częstość występowania łagodnego przerostu gruczołu krokowego. Wykastrowane psy obu płci są bardziej podatne na zerwanie więzadeł krzyżowych (kolanowych), co może być związane z podatnością na otyłość, natomiast dysplazja stawów biodrowych występuje częściej u wykastrowanych samców niż u wykastrowanych i niekastrowanych samic. Agresja pomiędzy samcami jest bardziej powszechna, gdy nie są one wykastrowane. Nietrzymanie moczu jest najczęściej spotykane u wykastrowanych samic, ale generalnie może być kontrolowane za pomocą leków.
Wyraźnie widać, że kastracja przynosi wiele korzyści dla zdrowia i dobrostanu psów trzymanych jako towarzysze, ale istnieją wyjątki, które są warte dokładnego rozważenia zarówno przez lekarzy weterynarii jak i ich klientów będących właścicielami psów. Jak stwierdza Dr. Kendall w osobistym komunikacie ( 6/6/17) „Ponieważ badania nad potencjalnymi skutkami są w toku, lekarze weterynarii powinni nadal stosować swój profesjonalny osąd, ważąc wszystkie te informacje w świetle indywidualnej własności zwierzęcia, jego rasy, płci i przeznaczenia. Niska częstość występowania i wieloczynnikowy charakter wielu z tych schorzeń sprawiają, że jest mało prawdopodobne, aby zalecenia dotyczące rutynowych praktyk kastracji i sterylizacji zostały znacząco zmienione”.
Jednakże istnieją również względy kulturowe, kastracja jest zniechęcana w krajach skandynawskich, w których kastruje się 7 procent psów. Norweska ustawa o ochronie zwierząt jasno stwierdza, że procedury chirurgiczne nie powinny być stosowane w celu dostosowania zwierząt do potrzeb ludzi, chyba że jest to absolutnie konieczne.
.