Rozważmy relację między właścicielem kompleksu mieszkaniowego a lokatorem w tym samym kompleksie mieszkaniowym. Teoretyk konsensusu może sugerować, że relacja między właścicielem a lokatorem opiera się na wzajemnych korzyściach. Z kolei teoretyk konfliktu może twierdzić, że relacja ta opiera się na konflikcie, w którym właściciel i lokator walczą przeciwko sobie. Ich relacja jest określona przez równowagę w ich możliwościach pozyskiwania zasobów od siebie nawzajem, np. opłat czynszowych lub miejsca do życia. Granice relacji są wyznaczone tam, gdzie każdy z nich wydobywa od drugiego maksymalną możliwą ilość zasobów.
Konflikt może przybierać wiele form i obejmować walkę o wiele różnych rodzajów zasobów, w tym status. Jednak formalna teoria konfliktu miała swoje podstawy w analizie konfliktu klasowego, a przykład właściciela i lokatora można zrozumieć w kategoriach konfliktu klasowego. W konflikcie klasowym właściciele prawdopodobnie mają względną przewagę nad nie-właścicielami. Na przykład, system prawny leżący u podstaw relacji między właścicielem a lokatorem może być stronniczy na korzyść właściciela. Załóżmy, że właściciel chce zatrzymać kaucję lokatora po tym, jak ten lokator wyprowadził się z mieszkania właściciela. W systemach prawnych opartych na angielskim common law, właściciel jest zobowiązany jedynie do powiadomienia lokatora, że kaucja jest zatrzymana. Aby odzyskać kaucję, lokator musi złożyć pozew. Najemca ponosi ciężar dowodu i dlatego jest zobowiązany do udowodnienia, że miejsce zamieszkania zostało odpowiednio oczyszczone przed wyprowadzką. To może być bardzo trudne lub nawet niemożliwe task.
Podsumowując przykład, konflikt teoretycy zobaczyć związek między właścicielem a najemcą jako zbudowany przede wszystkim na konflikt, a nie harmonii. Nawet jeśli relacja właściciel – najemca może często wydawać się harmonijna, wszelka widoczna harmonia jest jedynie produktem prawa i innych elementów nadbudowy, które ograniczają tę relację, a które same są produktem jeszcze głębszego konfliktu – konfliktu klasowego. Teoretyk konfliktu powiedziałby, że teoria konfliktu ma w tej sytuacji większą moc wyjaśniającą niż teoria konsensusu, ponieważ teoria konsensusu nie jest w stanie wyjaśnić procesów sądowych między właścicielami i najemcami ani prawnych podstaw asymetrycznego stosunku władzy między nimi.
.