SKYbrary Wiki

Informacje o artykule
Kategoria:	Teoria lotu
Źródło treści:	SKYbrary
Kontrola treści:	SKYbrary

Aerofoil lub Airfoil

Definicja

Ciało ukształtowane w taki sposób, aby wytwarzało reakcję aerodynamiczną (siłę nośną) prostopadłą do kierunku jego ruchu, dla małej siły oporu (oporu) w tej płaszczyźnie.

Opis

Rysunek 1 ilustruje typowy przekrój aerodynamiczny dla lotu z małą prędkością.

Przepływ powietrza nad skrzydłem zwiększa swoją prędkość, powodując zmniejszenie ciśnienia; wytwarza to siłę (siłę nośną) prostopadłą do cięciwy aerodynamicznej. Strumień powietrza pod skrzydłem porusza się znacznie wolniej generując większe ciśnienie i mniejszą lub ujemną siłę nośną. Zobacz artykuł Zasada Bernoulliego, aby uzyskać więcej informacji.

Wszystkie powierzchnie aerodynamiczne generują opór powietrza.

Rysunek 2 ilustruje terminy stosowane w opisie powierzchni aerodynamicznej.

Odległość między nasadą skrzydła a końcówką skrzydła długość skrzydła. Rozpiętość skrzydła jest to odległość od jednej końcówki skrzydła do drugiej końcówki skrzydła. Stosunek długości skrzydła do jego cięciwy nazywany jest współczynnikiem kształtu.

Wielkość siły nośnej i oporu generowana przez profil aerodynamiczny zależy od jego kształtu (camber), powierzchni, kąta natarcia, gęstości powietrza i prędkości w powietrzu.

Celem projektowania cewki aerodynamicznej jest osiągnięcie najlepszego kompromisu pomiędzy siłą nośną i oporem dla obwiedni lotu, w której ma działać.

Powierzchnie cewki aerodynamicznej obejmują skrzydła, płaty ogonowe, płetwy, skrzydełka, łopaty śmigła i łopaty wirnika helikoptera. Powierzchnie sterowe (np. lotki, podnośniki i stery) są ukształtowane tak, aby przyczynić się do ogólnego przekroju aerodynamicznego skrzydła lub empenge.

• Unoszenie
• Przyciąganie
• Obwiednia lotu
• Kąt natarcia (AOA)

.