Gleba jest głównym źródłem składników odżywczych potrzebnych roślinom do wzrostu. Trzy główne składniki odżywcze to azot (N), fosfor (P) i potas (K). Razem tworzą one trio znane jako NPK. Inne ważne składniki odżywcze to wapń, magnez i siarka. Rośliny potrzebują również niewielkich ilości żelaza, manganu, cynku, miedzi, boru i molibdenu, zwanych pierwiastkami śladowymi, ponieważ roślina potrzebuje ich tylko w ilościach śladowych. Rola, jaką te składniki odżywcze odgrywają we wzroście roślin jest złożona, a niniejszy dokument przedstawia jedynie krótki zarys.
Pierwiastki główne
Nitrogen (N)
Nitrogen jest kluczowym elementem we wzroście roślin. Występuje we wszystkich komórkach roślinnych, w białkach roślinnych i hormonach oraz w chlorofilu.
Atrogen atmosferyczny jest źródłem azotu w glebie. Niektóre rośliny, takie jak rośliny strączkowe, wiążą azot atmosferyczny w swoich korzeniach; w przeciwnym razie fabryki nawozów wykorzystują azot z powietrza do produkcji siarczanu amonu, azotanu amonu i mocznika. Po zastosowaniu w glebie, azot jest przekształcany w formę mineralną, azotan, aby rośliny mogły go pobrać.
Gleby o wysokiej zawartości materii organicznej, takie jak gleby czekoladowe, są ogólnie wyższe w azot niż gleby bielicowe. Azotan jest łatwo wypłukiwany z gleby przez ulewne deszcze, co powoduje zakwaszenie gleby. Należy często stosować azot w małych ilościach, aby rośliny wykorzystały go w całości, lub w formie organicznej, takiej jak przekompostowany obornik, aby ograniczyć jego wymywanie.
Fosfor (P)
Fosfor pomaga w przenoszeniu energii ze światła słonecznego do roślin, stymuluje wczesny wzrost korzeni i roślin oraz przyspiesza dojrzewanie.
Niewiele australijskich gleb ma wystarczającą ilość fosforu do zrównoważonej produkcji roślinnej i pastwiskowej, a północne wybrzeże nie jest wyjątkiem. Najbardziej powszechnym źródłem fosforu na północnym wybrzeżu jest superfosfat, wytwarzany z fosforanu skalnego i kwasu siarkowego. Wszystkie nawozy naturalne zawierają fosfor; szczególnie bogatym jego źródłem jest obornik pochodzący od zwierząt karmionych ziarnem.
Potas (K)
Potas zwiększa wigor i odporność roślin na choroby, pomaga w tworzeniu i przemieszczaniu skrobi, cukrów i olejów w roślinach oraz może poprawić jakość owoców.
Potas jest niski lub niedobór na wielu bardziej piaszczystych glebach północnego wybrzeża. Również na glebach wykorzystywanych do intensywnego wypasu i intensywnych upraw ogrodniczych (takich jak banany i jabłka kremowe) może wystąpić duże usunięcie potasu.
Murata potasowa i siarczan potasu są najczęstszymi źródłami potasu.
Wapń (Ca)
Wapń jest niezbędny dla zdrowia korzeni, wzrostu nowych korzeni i włosów korzeniowych oraz rozwoju liści. Jest on ogólnie w niedoborze w kwaśnych glebach północnego wybrzeża. Wapno, gips, dolomit i superfosfat (mieszanina fosforanu wapnia i siarczanu wapnia) dostarczają wapnia. Wapno jest najtańszą i najbardziej odpowiednią opcją dla północnego wybrzeża; dolomit jest przydatny w przypadku niedoborów magnezu i wapnia, ale jeśli jest stosowany przez dłuższy czas, zaburza stosunek wapnia do magnezu. Superfosfat jest przydatny tam, gdzie potrzebne są wapń i fosfor.
Magnez (Mg)
Magnez jest kluczowym składnikiem chlorofilu, zielonego barwnika roślin, i jest niezbędny do fotosyntezy (przekształcania energii słonecznej w pokarm dla roślin). Niedobór potasu występuje głównie na piaszczystych, kwaśnych glebach w regionach o dużej ilości opadów, szczególnie w przypadku intensywnego ogrodnictwa lub mleczarstwa. Duże ilości potasu w nawozach mogą również powodować niedobór magnezu, dlatego plantatorzy bananów muszą zwracać uwagę na poziom magnezu, ponieważ banany są dużymi użytkownikami potasu.
Niedobór magnezu można zwalczyć stosując dolomit (mieszany węglan magnezowo-wapniowy), magnezyt (tlenek magnezu) lub sól gorzką (siarczan magnezu).
Siarka (S)
Siarka jest składnikiem aminokwasów w białkach roślinnych i bierze udział w procesach wytwarzania energii w roślinach. Jest odpowiedzialna za wiele związków smakowych i zapachowych w roślinach, takich jak aromat cebuli i kapusty.
.