Rodzice Erica i Dylana wywołują najwięcej dyskusji na moich imprezach, ale niestety będzie to najkrótsza sekcja na tej stronie. To dlatego, że Wayne & Kathy Harris, i Tom & Sue Klebold zostali oczernieni po ataku, i odpowiedzieli racjonalnie: krótkimi pisemnymi oświadczeniami, a potem milczeniem.
Bardzo chciałbym dowiedzieć się od nich więcej, ale rozumiem ich stanowisko. (Kilka dni po tragedii w Virginia Tech, opublikowałem w New York Times op-ed sugerujący inne podejście do tamtejszych rodziców, mając nadzieję na inny rezultat.)
Dolna linia to brak informacji, w porównaniu do reszty sprawy. Jednakże, jeśli kopać trochę – i na pewno mam – niektóre naprawdę przydatne informacje wyszły na jaw o nich. Zostaną one tutaj nakreślone.
Publikowane artykuły
Były tylko trzy znaczące artykuły:
Kolumna Davida Brooksa z 2004 roku w New York Times, Parents of a Killer.
Była ona oparta na długiej rozmowie Brooksa z Tomem i Sue Klebold. Format felietonu ograniczył go do około 800 słów, ale Brooks wybrał je mądrze. To wnikliwa, pełna empatii kolumna, której nie można przegapić.
Esej Susan Klebold z 2009 roku dla O, The Oprah Magazine, I Will Never Know Why.
Nie zbliżysz się do źródła bardziej niż to. Mama Dylana napisała szczery, wyrazisty, liczący 5000 słów esej. Zawierał on dwa główne tematy, które tak się składa, że są tymi, o które najczęściej pytają mnie rodzice: 1) Co ona i Tom widzieli w Dylanie przed morderstwem, i 2) Jak wyglądało ich życie przez następne dziesięć lat? W obu przypadkach autorka wykonała mistrzowską pracę. Jest to lektura obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się tą sprawą. Ale przygotujcie się: to łamie serce.
Nieliczni krytycy narzekali, że utwór nie był wystarczająco odkrywczy. Uważam to za absurd. Możemy sobie życzyć, żeby ona i Tom mieli jakieś magiczne spostrzeżenia, ale rzeczywistość jest taka, że zdecydowana większość samobójstw nastolatków zaskakuje rodziców – niezależnie od tego, czy po drodze zabijają innych ludzi, czy nie. Żaden z wybitnych psychologów, z którymi pracowałem nad tą sprawą, nie spodziewał się, że rodzice Harrisa czy Klebolda będą mieli wielkie niespodzianki. Uważali to za możliwe, ale nie prawdopodobne.
Uważam Sue za wiarygodną i szczerą. Jej perspektywa matki, która dopiero z perspektywy czasu dostrzega powagę depresji swojego syna, jest bezcenna. Przeczytaj to.
Mój esej z 2010 roku w Daily Beast, Ostatnia tajemnica Columbine.
Jest to relacjonowany kawałek, oparty na moich wywiadach z Bobem Curnowem i Lindą Mauser. Bob spotkał się z rodzicami Harrisa i Klebolda. Linda i jej mąż Tom spotkali się z Harrisami, a Tom spotkał się również z Kleboldami. Są to jedyne znane spotkania pomiędzy rodzicami zabójców i ofiar. Zrelacjonowałem wszystkie cztery spotkania w Posłowiu do wydania papierowego książki, a skupiłem się na Harrisach w tym artykule, który zaadaptowałem dla Daily Beast.
Książki
Andrew Solomon’s excellent, Far From The Tree.
Sue Klebold’s A Mother’s Reckoning.
Inne fragmentaryczne informacje
Znalazłem wszelkiego rodzaju inne fragmenty informacji o rodzicach, zwłaszcza Kleboldów. Źródła obejmowały: kwestionariusze, które wypełnili w ramach programu Diversion, dziennik Wayne’a dotyczący Erica wydany przez Jeffco, akta policyjne dotyczące pojedynczej rozmowy Kleboldów ze śledczymi, moje rozmowy z główną śledczą Kate Battan na temat tego spotkania, oraz wywiady z ludźmi bliskimi rodzinom – niektóre przeprowadzone przeze mnie, inne w opublikowanych relacjach dziennikarzy, którym ufam.
Tom i Sue Kleboldowie zgodzili się również, za pośrednictwem swojego adwokata, na sprawdzenie listy informacji, które zebrałem przed publikacją książki. W tym procesie, oni również dodali kilka szczegółów tu i tam, poprzez swojego prawnika.
.