Robot stał się popularny w latach sześćdziesiątych, ale sięga lat dwudziestych, kiedy był używany teatralnie w mimingu. Jest to taniec, w którym tancerz porusza kończynami w sposób, który imituje ruchy robota. Ruchy robota są zwykle rozpoczęte i zakończone dimestop (bardzo gwałtowne zatrzymanie), aby dać wrażenie silników uruchamiania i zatrzymywania, ale poppers były również znane, aby zrobić robota z pop do rytmu. Tak długo, jak iluzja bycia robotem jest utrzymywany, to jest uważany za robot.
Robot taniec jest często uważane za podsekcji poppingu, ponieważ poppers często obejmują robota w swoich procedurach, czasami dodając pops do bitu przy zachowaniu iluzji robota. Jednak robot istnieje również jako własny taniec i jest czasami uważane za wydajność, a nie taniec, gdy wykonawca jest naśladowanie robota bez żadnej muzyki. Kiedy odbywa się to bez muzyki, uważane jest za pantomimę, a nie za taniec. W teatrze ulicznym często występowali mimowie, którzy wykonywali iluzję w stylu mechanicznego człowieka lub marionetki, bez muzyki. W późnych latach 60-tych, styl ten był używany podczas tańców towarzyskich do muzyki funk lub soul. Charles „Robot” Washington i jego partnerka „Robot Ann” nie byli pierwszymi, którzy naśladowali robota jako mim, ale jako pierwsi zatańczyli ten styl na imprezach i w klubach. To właśnie w tym momencie stał się tańcem imprezowym, a później połączył się z innymi stylami iluzji, tworząc dzisiejszy styl poppingu. Jest on powszechnie znany jako „Robotics”. Roboting został również przyrównany do jazz-era tańca ludowego lalkarstwa (styl ceniony również w niektórych kolorach eksperymentalnego baletu), w którym tancerz naśladowałby mechaniczne ruchy prostej lalki z pudełka muzycznego.
Play media
.